Brak rozporządzenia wykonawczego, o którym mowa w art. 31 ust. 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz. zatrudnianiu osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 123 poz. 776 ze zm./ nieprzesądza jeszcze o niedopuszezalności stosowania zwolnienia wymienionego w art. 31 ust. 1 pkt 3 ustawy o rehabilitacji zawodowej. Całkowite uzależnienie stosowania przepisu ustawowego od
Należy odpowiedzieć na pytanie, czy Naczelny Sąd Administracyjny może w oparciu o wyrok Trybunału Konstytucyjnego niezaakceptowany przez Sejm RP i o własną ocenę spornego przepisu ustawy pominąć ten ciągle obowiązujący przepis w swoim orzeczeniu i zastosować wprost normy Konstytucji. Czy w oparciu o takie rozumowanie Sąd jest władny uwzględnić skargę i orzec, że zaskarżona decyzja naruszyła prawo materialne
1. Wartość sprzedaży wyrobów alkoholowych, przesądzająca o ewentualnej zwyżce należnej opłaty jest wyznaczana łącznie dla całej sprzedaży napojów alkoholowych w punkcie sprzedaży, niezależnie od tego czy wzrost dotyczył wszystkich grup napojów czy tylko niektórych. 2. Obowiązek zapłacenia podwyższonej opłaty jest wyznaczany przez wartość sprzedaży wyrobów alkoholowych /netto/, która nie obejmuje podatku
1. Wartość sprzedaży wyrobów alkoholowych przesądzająca o ewentualnej zwyżce należnej opłaty jest wyznaczana łącznie dla całej ich sprzedaży w punkcie sprzedaży, nienależnie od tego, czy wzrost dotyczył wszystkich grup napojów, czy tylko niektórych. 2. Obowiązek zapłacenia podwyższonej opłaty jest wyznaczany przez wartość sprzedaży wyrobów alkoholowych, która nie obejmuje podatku od towarów i usług
Dla stwierdzenia u pracownika choroby zawodowej nie ma znaczenia fakt, iż był on zatrudniony przy innej pracy niż określona w umowie o pracę.
Urząd skarbowy rozstrzygający sprawę w trybie art. 175 par. 1 Kpa jest związany uprzednio ustaloną przez organ celny wartością towaru, która stanowiła podstawę wymiaru podatku obrotowego a obecnie podatku od towarów i usług.
Uznanie księgi przychodów i rozchodów za nierzetelną i nie uznanie jej jako dowodu w postępowaniu podatkowym, statuuje uprawnienie organów podatkowych do ustalenia przychodu i dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika w drodze szacunku.
W sytuacji, gdy określonym podatkiem obciążono nie tego podatnika, którego obciążyć należało lub też gdy nie obciążono tym zobowiązaniem wszystkich podmiotów, które tym podatkiem powinny być obciążone, organ odwoławczy powinien uchylić decyzję organu I instancji i przekazać mu sprawę do ponownego rozpatrzenia /art. 138 par. 2 Kpa/.
Art. 169 par. 2 Kpa określa inne przesłanki obalenia mocy dowodowej ksiąg, niż wynikające a contrario z art. 169 par. 1 Kpa. Ze sformułowania tego przepisu, tj. użycia w nim spójników "lub" i "albo" dla połączenia zdań określających te przesłanki, wynika, iż nie muszą one wystąpić łącznie.
Opinia zarządu gminy w sprawie zezwolenia na sprzedaży napojów alkoholowych nie wiąże organu wydającego zezwolenie. Podlega jego ocenie w ramach swobodnej oceny materiału dowodowego.
W "gminnym programie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych", skoro nie opiera się on o wyraźne upoważnienie ustawowe i jego celem nie jest formułowanie przepisów gminnych, nie można umieszczać norm powszechnie obowiązujących. Art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./ nie stanowi podstawy
Jeżeli ze zmiany decyzji celnej w części dotyczącej podstawy opodatkowania wynikła nadpłata podatku pobranego wcześniej przez urząd celny jako płatnika, a podatnik w żądaniu skierowanym do organu podatkowego zakwestionował w terminie określonym w art. 175 Kpa zasadność pobrania od niego podatku, za datę powstania nadpłaty, o której mowa w art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych
1. Pojęcie "osoba represjonowana" na tle ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego /Dz.U. nr 34 poz. 149 ze zm./ oraz na tle ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm
Okoliczność brania udziału w walkach z Niemcami w ramach Batalionów Chłopskich w okresie okupacji nie stanowi zgodnie z przepisami ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ przeszkody do pozbawienia uprawnień kombatanckich, osoby, która pracowała jako komendant posterunku Milicji Obywatelskiej
Ustawa z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ w żadnym przepisie nie stawia znaku równości pomiędzy pracą "odpowiednią", a pracą "dobrze płatną".
Praca bądź zatrudnienie zorganizowane na sprzecznych z prawem warunkach nie mogą być uznane za odpowiednie w rozumieniu zarówno przepisu art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ jak i obecnie obowiązującego art. 27 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1995 nr 1 poz
1. Jeżeli cel jest wytyczony przez ustawę wprost, a podmiot realizujący tę właśnie ustawę wykonuje w jej ramach działania nie zmierzające do realizacji tego celu, to można uznać, że działa on niezgodnie z prawem, a nawet bez podstawy prawnej. Takie działania zatem podlegają weryfikacji sądowej. Nie jest to wtedy kontrola celowości, ale kontrola legalności, gdyż akt nie jest weryfikowany z punktu widzenia
1. W przypadku gdy cel jest wytyczony przez ustawę wprost, a podmiot realizujący tę właśnie ustawę wykonuje w jej ramach działania nie zmierzające do realizacji tego celu, to można uznać, że działa on niezgodnie z prawem, a nawet bez podstawy prawnej. Takie działania zatem podlegają weryfikacji sądowej. Nie jest to wtedy kontrola celowości, ale kontrola legalności, gdyż akt nie jest weryfikowany z
Umowa o dożywocie zawierana w trybie przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników /Dz.U. 1991 nr 7 poz. 24/ nie podlega opłacie skarbowej /art. 3 ust. 1 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej - Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.
1. Pojęcie regulaminu w prawie administracyjnym odnosi się do aktów wydawanych w ramach tzw. układów odrębnych, należących do sfery wewnętrznej działania administracji. 2. Regulamin nie ma charakteru powszechnie obowiązującego, a skierowany jest do grupy podmiotów podległych jakiemuś typowi szczególnego władztwa administracyjnego. Może on być wprowadzony tam, gdzie istnieje wymagana przez ustawę możliwość
1. Zgodnie z uchwałą 7 sędziów z dnia 18 grudnia 1992 r. sygnatura akt III AZP 25/92 /OSNCP 1993 z. 5 poz. 68/ grunty zajęte na ośrodek wczasowy przedsiębiorstwa państwowego, który jest wykorzystywany sezonowo, są gruntami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 4 lit. "a" ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 12 poz. 50
1. Nie ma w obowiązującym prawie upoważnienia ustawowego dla organów samorządu terytorialnego, które odnosiłyby się do wydania zakazów spożywania alkoholu w miejscach publicznych. Zatem upoważnienia takiego nie zawiera art. 14 ust. 6 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./ odnoszący się do regulaminowego zakazu spożywania
Pismo złożone przez stronę w organie podatkowym I instancji w terminie przewidzianym do złożenia odwołania, w którym kwestionuje ona zasadność rozstrzygnięcia w doręczonej jej decyzji podatkowej I instancji, należy zgodnie z art. 7 i art. 9 Kpa uznać za jej odwołanie od tej decyzji, chociażby nie spełniało ono wszystkich wymogów określonych w art. 170 Kpa, jeżeli w zakreślonym przez organ podatkowy
Zmiana podmiotu gospodarczego prowadzącego punkt sprzedaży napojów alkoholowych nie pozbawia sama przez się zastosowania przesłanek z par. 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie szczegółowych zasad usytuowania punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz trybu wydawania zezwoleń na sprzedaż tych napojów /Dz.U. nr 25 poz. 119 ze zm./ w stosunku do
