Wyrok NSA z dnia 22 grudnia 1999 r., sygn. II SA/Kr 1581/98

1. Wartość sprzedaży wyrobów alkoholowych przesądzająca o ewentualnej zwyżce należnej opłaty jest wyznaczana łącznie dla całej ich sprzedaży w punkcie sprzedaży, nienależnie od tego, czy wzrost dotyczył wszystkich grup napojów, czy tylko niektórych.

2. Obowiązek zapłacenia podwyższonej opłaty jest wyznaczany przez wartość sprzedaży wyrobów alkoholowych, która nie obejmuje podatku od towarów i usług.

3. Przesłanką zastosowania podwyższonej opłaty nie jest całkowity przychód ze sprzedaży alkoholu, obliczony według "cen obejmujących podatek VAT", lecz "wartość sprzedaży nie uwzględniająca podatku VAT".

Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Spółdzielni Spożywców w K. na akt naliczenia przez Prezydenta Miasta K. z 16 stycznia 1998 r. w przedmiocie opłaty za korzystanie z zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych

- uchylił zaskarżone akty naliczenia i stwierdził istnienie obowiązku strony skarżącej obliczania dla celów opłaty za korzystanie z zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych wartości:

- dla całej sprzedaży wyrobów alkoholowych w punkcie sprzedaży,

- bez uwzględnienia podatku od towarów i usług, należnego od tej sprzedaży;

uchyla zaskarżone akty naliczenia; (...).

UZASADNIENIE

16 stycznia 1998 r. pracownik Urzędu Miasta K., powołując się na ustawę z dnia 1 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o wychowaniu trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 113 poz. 732/, ustalił wysokość opłaty za korzystanie z zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych, jaką z mocy ustawy powinna zapłacić Spółdzielnia Spożywców w K.

Pismem z 17 lutego 1998 r. Spółdzielnia zwróciła się do Urzędu Miasta K. z wnioskiem "o wyjaśnienie zasadności naliczenia podwyższonych opłat za prowadzoną sprzedaż napojów alkoholowych". Domagano się uzależnienia wysokości opłat od struktury sprzedaży w poszczególnych punktach sprzedaży.

W odpowiedzi, zastępca Dyrektora Wydziału Handlu i Usług Urzędu Miasta K. /nadal bez powoływania się na upoważnienie otrzymane od Prezydenta Miasta K./ w piśmie z 26 lutego 1998 r. stwierdził lapidarnie, że "art. 11[1] ust. 3 ustawy wyraźnie mówi o globalnym obrocie napojami alkoholowymi w danym punkcie sprzedaży". Dodano też pouczenie, że zainteresowana Spółdzielnia może złożyć skargę do Samorządowego Kolegium Odwoławczego.