Nie można przyjąć, że stypendium sportowe, będące w istocie odrębnym od stosunku pracy świadczeniem wynikającym z dodatkowej umowy o stypendium łączącej pracodawcę i pracownika, było równoznaczne ze świadczeniem usług prowadzącym do zastosowania art. 8 ust. 2a ustawy systemowej i uwzględnienia przychodu z takiej umowy w podstawie wymiaru składek. Umowa o stypendium sportowe nie może być utożsamiana
Z art. 24 k.c. wynika, że w każdym przypadku naruszenia dobra osobistego, a więc bez względu na rodzaj naruszenia i dobra, pokrzywdzonemu przysługuje wymienione roszczenie, tzn. może on żądać, aby osoba, która jej dobro naruszyła, dokonała takiej czynności lub takich czynność, które według powszechnie przyjętych poglądów lub pojęć danego środowiska stanowią ekwiwalent wyrządzonej krzywdy. Rodzaj tych
Stypendium sportowe jest osadzone w przepisach ustawy z 25 czerwca 2010 r. o sporcie - art. 5, art. art. 31, jednak w konkurencji (subsydiarności) do pracowniczego zatrudnienia sportowca jako głównego tytułu do podlegania ubezpieczeniom społecznym powinno być oparte na więzi prawnej (umowie) odrębnej od jego umowy o pracę – art. 6 ust. 1 pkt 1 i pkt 7 oraz art. 8 ust. 12 ustawy z dnia 13 października
Statut stowarzyszenia stanowiący źródło stosunku prawnego członkostwa ma charakter umowy cywilnoprawnej, a roszczenie członka stowarzyszenia o ochronę jego członkostwa przed niezgodnym z prawem lub statutem wykluczeniem lub wykreśleniem ze stowarzyszenia podlega rozpoznaniu na drodze sądowej. Zakres autonomii pozostawiony członkom stowarzyszenia wymaga bowiem z jednej strony ochrony interesów indywidualnych
Art. 36a ustawy z 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej ma na uwadze temporalnie bliskie, a więc nie odległe przystąpienie do ligi lub wstąpienie do rozgrywek i z drugiej strony drugie zdarzenie, czyli przystąpienie do ligi zawodowej. Są to zdarzenia wzajemnie zależne spełnieniem związku czasowego oraz funkcjonalnego, czyli udziałem w lidzie (w rozgrywkach) i formalnym przystąpieniem do ligi zawodowej
Jest dopuszczalne zawarcie przez strony (klub sportowy i profesjonalnego zawodnika piłki nożnej) nienazwanej umowy cywilnoprawnej o świadczenie usług sportowych.
Naruszenie przepisów regulaminu Trybunału Arbitrażowego do spraw Sportu przy Polskim Komitecie Olimpijskim może stanowić podstawę skargi kasacyjnej (art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o sporcie kwalifikowanym, Dz.U. Nr 155, poz. 1298 ze zm.).
Zakwalifikowanie sportowca do kadry narodowej i wyrażenie przez niego zgody na występowanie w reprezentacji kraju uprawnia polski związek sportowy do wykorzystania wizerunku zawodnika w stroju reprezentacyjnym do celów gospodarczych (art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o sporcie kwalifikowanym, Dz. U. Nr 155, poz. 1298 ze zm.).
Przepis art. 15 ust. 9 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o sporcie kwalifikowanym (Dz.U. Nr 155, poz. 1298 ze zm.) przewiduje sukcesję generalną z mocy ustawy. Przepis ten ma charakter ściśle, bezwzględnie obowiązujący i nie może być zmieniony w drodze umowy stron. Przejęcie obowiązków, o których mowa w tym przepisie, obejmuje nie tylko obowiązki, które istnieją w momencie przystąpienia przez klub sportowy
Strony stosunku pracy mogą obniżyć wynagrodzenie pracownika na czas oznaczony do momentu przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę (art. 231 k.p.).
Przejęcie ogółu praw majątkowych oraz niemajątkowych sekcji w razie wstąpienia sportowej spółki akcyjnej do rozgrywek w miejsce sekcji stowarzyszenia kultury fizycznej na podstawie art. 36a ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 81, poz. 889 ze zm.) należy rozumieć jako przejęcie praw oraz obowiązków związanych z dotychczasowym działaniem tej sekcji
W sprawie dyscyplinarnej rozpoznawanej w trybie ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o sporcie kwalifikowanym (Dz.U. Nr 155, poz. 1298) nie mają zastosowania przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące przerwania biegu przedawnienia. Korupcja w sporcie ('sprzedanie meczu') nie stanowi naruszenia technicznych reguł gry i w związku z tym od decyzji dyscyplinarnych właściwych organów polskich związków sportowych przysługuje
Rozstrzygnięcie w przedmiocie przeniesienia lub delegowania sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego do wojewódzkiego sądu administracyjnego, podejmowane na podstawie art. 94 § 1 oraz art. 95 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.)
Podmiot dysponujący boiskiem sportowym powszechnie dostępnym nie zapewnia bezpiecznych warunków uprawiania sportu w rozumieniu art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. Nr 25, poz. 113 ze zm.), jeżeli instaluje i utrzymuje na tym boisku urządzenia sportowe zagrażające bezpieczeństwu uczestników gier sportowych.
