Sąd jest obowiązany do oceny konstytucyjności przepisu ustawy w ramach ustalania, który przepis obowiązującego prawa będzie zastosowany do rozstrzygnięcia danego stanu faktycznego w indywidualnej sprawie. Dlatego odmowa zastosowania przepisu ustawy uznanego przez sąd za sprzeczny z Konstytucją nie narusza kompetencji Trybunału Konstytucyjnego i nie ma bezpośredniego związku z tymi kompetencjami.
1. Samo pełnienie służby w jednostkach organów bezpieczeństwa państwa w określonym czasie, zgodnie z ustawą dezubekizacyjną, stanowi wystarczającą podstawę do obniżenia świadczeń emerytalno-rentowych, bez konieczności oceny indywidualnych działań funkcjonariusza pod kątem naruszenia podstawowych praw i wolności człowieka 2. Domniemanie konstytucyjności ustawy jest podstawową zasadą w polskim systemie
Sądy powszechne, w ramach swoich kompetencji, nie są uprawnione do samodzielnego orzekania o niekonstytucyjności przepisów prawa, lecz zobowiązane są do stosowania prawa obowiązującego, w tym do prokonstytucyjnej interpretacji przepisów. W sytuacji wątpliwości co do zgodności przepisu ustawy z Konstytucją, sąd powszechny może i powinien zwrócić się z pytaniem prawnym do Trybunału Konstytucyjnego. Domniemanie
W sprawach dotyczących należności z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne sąd jest związany prawomocną decyzją administracyjną, określającą podleganie danej osoby obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu z określonego tytułu. Próba kwestionowania podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu, na którą wydana została ostateczna decyzja administracyjna w postępowaniu dotyczącym wysokości należności
Negatywna ocena okresowa referendarza sądowego, oparta wyłącznie na analizie danych statystycznych bez uwzględnienia wszystkich istotnych okoliczności i przyczyn opóźnień w załatwianiu spraw, może naruszać dobra osobiste pracownika, takie jak godność i cześć pracownicza.
Sąd powszechny, rozpoznając sprawę, ma kompetencję do pominięcia przepisu ustawy, gdy uzna go za niekonstytucyjny, w przypadku gdy nie ma możliwości skierowania pytania prawnego do Trybunału Konstytucyjnego, a przepis ten w oczywisty sposób narusza Konstytucję RP.
Pozbawienie odwołującego się wyższych świadczeń za okres służby na rzecz totalitarnego państwa przy zachowaniu świadczenia do zabezpieczenia społecznego w wysokości nie niższej niż świadczenia z powszechnego systemu ubezpieczeniowego (Funduszu Ubezpieczeń Społecznych) nic stanowi naruszenia ani Konstytucji, ani standardów prawa międzynarodowego.
Służba w jednostkach uznawanych za organy bezpieczeństwa państwa w okresie PRL, nawet jeśli nie można bezpośrednio przypisać indywidualnym działaniom funkcjonariusza naruszeń podstawowych praw i wolności człowieka, uzasadnia zastosowanie przepisów obniżających wysokość świadczeń emerytalnych, w celu rozliczenia z przeszłością totalitarną i zapewnienia sprawiedliwości społecznej.
Odrzucenie odwołania od decyzji organu rentowego jest nieuprawnione, gdy odwołanie wnosi osoba nie będąca pełnomocnikiem, a w takiej sytuacji należy wezwać stronę do uzupełnienia odwołania, zgodnie z art. 126 § 1 pkt 6 i art. 130 k.p.c., gdyż odrzucenie odwołania na podstawie art. 199 § 1 k.p.c. jest sytuacją wyjątkową i nie powinno prowadzić do odmowy realizacji prawa do sądu, gwarantowanego przez
Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego stwierdzające w sentencji niezgodność z Konstytucją RP określonej wykładni aktu normatywnego, które nie powodują utraty mocy obowiązującej przepisu, nie stanowią podstawy do wznowienia postępowania na podstawie art. 401(1) k.p.c.
Rozpoznanie sprawy cywilnej przez sąd drugiej instancji w składzie jednego sędziego ukształtowanym na podstawie art. 15zzs1 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczegółowych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (jednolity tekst: Dz.U. z 2021 r., poz. 2095 ze zm.) ogranicza prawo
1. W przypadku, gdy ukształtowany system ochrony prawnej, pozbawia jednostkę prawa do ochrony jej praw i wolności konstytucyjnych w ramach toczącego się postępowania sądowego, to sąd rozpoznający sprawę w sytuacji, gdy zachodzi sprzeczność pomiędzy przepisem konstytucyjnym i ustawowym nieusuwalna w drodze dopuszczalnych metod wykładni, zobowiązany jest do pominięcia przepisu ustawy, gdy uzna, że jest
W przypadku, gdy ukształtowany system ochrony prawnej, pozbawia jednostkę prawa do ochrony jej praw i wolności konstytucyjnych w ramach toczącego się postępowania sądowego, w szczególności braku możliwości zgłoszenia przez sąd pytania prawnego do Trybunału Konstytucyjnego na podstawie art. 193 Konstytucji RP, to sąd rozpoznający sprawę w sytuacji, gdy zachodzi sprzeczność pomiędzy przepisem konstytucyjnym
Sąd rozpoznający sprawę, pozbawiony możliwości skierowania do Trybunału Konstytucyjnego pytania prawnego w trybie art. 193 Konstytucji RP o zbadanie zgodności z Konstytucją RP przepisu ustawy stanowiącego podstawę rozstrzygnięcia w sprawie ze względu na przyczyny wskazane w art. 59 ust. 1 pkt 4 i ust. 3 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym
Wprawdzie zalecenia kompensujące niepełnosprawność powinny być - według art. 6b ust. 3 ustawy o rehabilitacji - zawarte w orzeczeniu, poza ustaleniem niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności, ale skoro równocześnie te wskazania stanowią immanentnie istotne elementy wydawanych orzeczeń o niepełnosprawności, przeto poddają się one weryfikacji sądowej w trybie odwoławczym od zaskarżanych orzeczeń
Jeśli nie jest możliwe uzyskanie kontroli konstytucyjnej przez przewidziany do tego organ (Trybunał Konstytucyjny) z jednoczesnym zapewnieniem stronie rozpoznania sprawy w rozsądnym terminie, to do sądu powszechnego rozpoznającego sprawę należy zapewnienie obywatelowi właściwej kontroli konstytucyjnej i jego powinnością jest samodzielne dokonanie oceny zgodności z Konstytucją RP wskazanych przepisów
Ocena co do sprzeczności składu sądu z przepisami prawa w rozumieniu art. 379 pkt 4 k.p.c., gdy w składzie sądu bierze udział osoba powołana po dniu 23 stycznia 2020 r. na urząd sędziego w sądzie powszechnym na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie określonym przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U
Z katalogu praw podmiotowych sędziego nie sposób wyeliminować żądania zasądzenia wynagrodzenia za pracę (pochodnych jego składników) za okres niesłusznego pozbawienia prawa do sprawowania wymiaru sprawiedliwości (usunięcia z urzędu). Zakres tego uprawnienia nie został zawężony tylko do części okresu, w którym sędzia nie piastował urzędu, lecz obejmuje pełną kompensatę majątkową. Tak ułożony standard
Nie może stanowić przejawu dyskryminacji płacowej ani naruszenia zasady równego traktowania sędziów w danym sądzie to, że inni sędziowie legitymujący się krótszym stażem stanowiskowym, niesłusznie uzyskali zawyżone wynagrodzenie.
Prawo do odprawy emerytalnej (rentowej) pracowników sądów, w tym zwłaszcza przesłanki stażowe decydujące o wysokości tej odprawy, wymienione w art. 17 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o pracownikach sądów i prokuratury, zostały uregulowane w tej ustawie całościowo i wyczerpująco, co wyklucza w tym wypadku posiłkowe stosowanie art. 28 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych
Z art. 94 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych, w brzmieniu obowiązującym od 21 czerwca do 11 sierpnia 2017 r., nie da się wyprowadzić, że „czas do zakończenia postępowania w sprawie o przeniesienie w stan spoczynku” ma zacząć się w okresie roku nieobecności w pracy z powodu choroby. Zwrot „a po upływie tego okresu”, w którym ustawodawca połączył roczny okres nieobecności
Sprawa z zakresu odpowiedzialności zawodowej tłumaczy przysięgłych podlega rozpoznaniu przez wydział karny sądu apelacyjnego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania tłumacza przysięgłego, przy zastosowaniu przepisów ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (jednolity tekst: Dz.U. z 2020 r., poz. 30).
Przesłanki stażowe prawa do odprawy emerytalnej (rentowej) pracowników sądów, wymienione w art. 17 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o pracownikach sądów i prokuratury (jednolity tekst: Dz. U. z 2018 r., poz. 577) zostały uregulowane komplementarnie, co wyklucza w tym wypadku posiłkowe stosowanie art. 8 tej ustawy.
Pominięcie ustawodawcze od 12 października 2011 r. do 12 stycznia 2017 r. dotyczące sędziego - który przeszedł w stan spoczynku, a brakowało mu mniej niż 12 miesięcy do uzyskania nagrody jubileuszowej - nie pozbawia uprawnionego tego świadczenia (art. 32 Konstytucji w związku z art. 112 k.p. i art. 92 § 6 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych, jednolity tekst: Dz. U. z
