Wyrok SN z dnia 21 czerwca 2023 r., sygn. II PSKP 75/22

Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego stwierdzające w sentencji niezgodność z Konstytucją RP określonej wykładni aktu normatywnego, które nie powodują utraty mocy obowiązującej przepisu, nie stanowią podstawy do wznowienia postępowania na podstawie art. 401(1) k.p.c. 

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Leszek Bielecki (przewodniczący)

‎SSN Jarosław Sobutka

‎SSN Renata Żywicka (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa A. G.
‎przeciwko N. Sp. z o.o. w W.
‎o odszkodowanie,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 21 czerwca 2023 r.,
‎skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie
‎z dnia 24 czerwca 2021 r., sygn. akt XIII Pa 166/20,

oddala skargę kasacyjną.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 24 czerwca 2021 r. Sąd Okręgowy w Warszawie w sprawie o sygn. akt XIII Pa 166/20 z powództwa A. G. przeciwko N. Sp. z o.o. w W. o odszkodowanie na skutek skargi powódki o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 5 października 2011 r., sygn. akt VII P 1134/11 na skutek apelacji A. G. od wyroku Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie VII Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 18 sierpnia 2020 r., sygn. akt VII P 247/19 oddalił apelację i zasądził od A. G. na rzecz N. Spółki z ograniczaną odpowiedzialnością w W. (dalej spółka) kwotę 120 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

W dniu 8 marca 2019 r., A. G. złożyła skargę o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy z 5 października 2011 r. w sprawie o sygn. akt VII P 1134/11. Skarga dotyczyła części oddalającej powództwo i żądano zmiany zaskarżonego wyroku w tym zakresie poprzez zasądzenie od spółki na rzecz A. G. 50.000 zł tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy wraz z odsetkami ustawowymi, ewentualnie odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę wraz z odsetkami ustawowymi ,jak również zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Powódka wskazała, że podstawą prawną wznowienia prawomocnie zakończonego postępowania VII P 1134/11 jest art. 401 k.p.c. i powołała się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 11 grudnia 2018 r. (sygn. P 133/15), który orzekł o niezgodności z konstytucją art. 50 § 3 k.p., w zakresie, w jakim przepis ten nie przewidywał dla pracownika prawa do żądania przywrócenia do pracy. W ocenie powódki, za niezgodne z Konstytucją okazało się tym samym przyznanie jedynie częściowego odszkodowania orzeczonego wyrokiem z 5 października 2011 r. w sprawie VII P 1134/11 na podstawie przepisu art. 50 § 4 k.p. jako pozostającego w związku z art. 50 § 3 k.p. W ocenie powódki, nie może pozostać w mocy wyrok w części oddalającej roszczenie, który został wydany na podstawie przepisu kodeksu pracy niezgodnego z Konstytucją.