Plany zagospodarowania przestrzennego mogą się zmieniać podobnie, jak i właściciele nieruchomości /działek/, natomiast przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /Dz.U. 1995 nr 10 poz. 46 ze zm./, między innymi służą ochronie własności, stanowiącej jedno z praw
W sprawie Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji przeprowadził złożony proces wykładni przepisów prawa, a to przepisów ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania /t.j. Dz.U. 2000 nr 26 poz. 319 ze zm./ i ustawy z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do gmin wyznaniowych żydowskich w Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 41 poz. 251 ze zm./ poza postępowaniem administracyjnym
1. Skarżący nie ma uprawnienia do skutecznego domagania się przedłożenia przez sąd pytania prawnego Trybunałowi Konstytucyjnemu a zarzut skargi kasacyjnej naruszenia procedury sądowej i prawa materialnego poprzez niezbadanie konstytucyjności określonych przepisów nie może być uznany za jej usprawiedliwioną podstawę. 2. Sąd administracyjny - rozpoznając sprawę - tylko po powzięciu zasadniczych wątpliwości
Przysługujące radzie gminy kompetencje w zakresie przepisów porządkowych nie mogą być wykorzystywane do bieżącego zarządzania na danym obszarze, ale wyłącznie w celu przeciwdziałania realnym zagrożeniom dla wartości określonych w art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./.
W świetle przepisów art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki /Dz.U. nr 179 poz. 1843/ ocena zarzutu przekroczenia przez sąd rozsądnego terminu do rozpatrzenia sprawy /przewlekłość postępowania/ powinna uwzględniać przeciętny czas oczekiwania na rozpatrzenie sprawy w prawidłowo funkcjonującym
Rada gminy może rozpocząć procedurę uchwałodawczą polegającą na wydaniu aktu prawa miejscowego na podstawie i w granicach upoważnienia ustawowego dopiero wtedy, gdy został zakończony proces legislacyjny w postaci ogłoszenia ustawy w Dzienniku Ustaw Rzeczpospolitej Polskiej
Rozpoznając wniosek inwestora o wydanie pozwolenia na budowę obiektu budowlanego przy granicy z sąsiednią nieruchomością, organ administracji publicznej powinien uwzględniać konstytucyjny obowiązek równego traktowania stron /art. 32 ust. 1 zdanie drugie Konstytucji RP/, jak również przepis, że właściciel nieruchomości powinien powstrzymywać się od działań, które by zakłócały korzystanie z nieruchomości
1. Zgodnie z art. 8 ust. 2 Konstytucji jej przepisy stosuje się bezpośrednio, ale nie mogą być one samodzielną podstawą rozstrzygnięcia indywidualnej sprawy przed sądami administracyjnymi, w tym również w postępowaniu kasacyjnym. Nie są one także przepisami, które regulują bezpośrednio stosunki w zakresie zobowiązań podatkowych. 2. Nie można skutecznie zarzucać dokonania przez sąd administracyjny,
1. Przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm. art. 120/ zobowiązują organy podatkowe do działania na podstawie przepisów prawa. Organ podatkowy nie może odmówić zastosowania przepisu stanowiącego w świetle art. 87 ust. 1 Konstytucji RP źródło powszechnie obowiązującego prawa, a takimi aktami są m.in. rozporządzenia wydawane przez organy centralne
Art. 190 ust. 1 Konstytucji określa jako zasadę wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego dzień jego ogłoszenia. Dopuszcza jednak określenie przez Trybunał Konstytucyjny innego terminu utraty mocy obowiązującej aktu normatywnego. Skoro istnieje taka regulacja zawarta w Konstytucji, nie można podzielić twierdzeń skargi kasacyjnej uzasadniających podstawę kasacji o tolerowaniu "oczywistego
Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Spółka Akcyjna miał prawo odwoływać się od decyzji o karach nałożonych na członków zarządu, gdyż działalność zarządu i firmy są ze sobą ściśle związane. Niedopuszczenie Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Spółka Akcyjna do udziału w postępowaniu administracyjnym jest jednocześnie pozbawieniem tego podmiotu możliwości bronienia swych praw przed sądem, co stanowi naruszenie
Trybunał Konstytucyjny jednoznacznie stwierdził, iż uznanie niezgodności par. 16 rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 5 stycznia 1998 r. w sprawie podatku akcyzowego /Dz.U. nr 2 poz. 3/ z art. 217 Konstytucji nie może wywoływać takich skutków, które pozostawałyby w sprzeczności z elementarnym poczuciem słuszności. W zgodzie z art. 2 Konstytucji, zarówno w aspekcie zasady państwa prawnego, jak i
Wykładnia art. 46 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych /Dz.U. nr 98 poz. 1070 ze zm./, który z mocy art. 29 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych /Dz.U. nr 153 poz. 1269/ stosuje się nie wprost, lecz odpowiednio, w zestawieniu z art. 95 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych
Brak odniesienia się przez sąd administracyjny, wydający wyrok zaskarżony skargą kasacyjną przy ocenie zaistnienia bezprzedmiotowości decyzji o wydaleniu cudzoziemca, do postanowień Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. /Dz.U. 1993 nr 61 poz. 284/, zwłaszcza wobec stawianych przez stronę w tym względzie jednoznacznych zarzutów, może
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego stwierdzający niekonstytucyjność objętych kontrolą norm prawnych może stanowić podstawę do wszczęcia postępowania przewidzianego w art. 190 ust. 4 Konstytucji RP, również o stwierdzenie nadpłaty na podstawie art. 74 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego stwierdzający niekonstytucyjność objętych kontrolą norm prawnych może stanowić podstawę do wszczęcia postępowania przewidzianego w art. 190 ust. 4 Konstytucji RP, również o stwierdzenie nadpłaty na podstawie art. 74 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Unormowania art. 84 i art. 217 Konstytucji RP wskazują, że ingerencja
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego stwierdzający niekonstytucyjność objętych kontrolą norm prawnych może stanowić podstawę do wszczęcia postępowania przewidzianego w art. 190 ust. 4 Konstytucji RP, również o stwierdzenie nadpłaty na podstawie art. 74 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
Przepisami określającymi zasady i tryb postępowania, o których mowa w art. 190 ust. 4, są między innymi te postanowienia ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja Podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, które regulują instytucje nadpłaty.
1. W procesie wykładni prawa podatkowego szczególnego uwzględnienia wymagają postanowienia Konstytucji RP zawarte w art. 84 i art. 217 dotyczące podatków. Powołane normy prawne wskazują, że ingerencja ustawodawcy w sferę majątkową obywatela może odbyć się jedynie w formie ustawy spełniającej określone w Konstytucji wymogi, co do treści. 2. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 25 czerwca 2002 r. /
Przepisami określającymi zasady i tryb postępowania, o których mowa w art. 190 ust. 4 Konstytucji RP są między innymi te postanowienia ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacji Podatkowej /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, które regulują instytucję nadpłaty.
Niekonstytucyjność przepisów wymienionych w sentencji wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2002 r. K 45/01 /OTK ZU-A 2002 nr 4 poz. 46/ zachodzi tylko w takim zakresie, w jakim kontrolowane ustawy nie przewidują regulacji przejściowych "(...) niezbędnych dla zapewnienia ochrony interesów prowadzących zakłady pracy chronionej, którzy (...) rozpoczęli realizację długookresowych przedsięwzięć
1. Żądanie przyznania kosztów przez złożenie spisu kosztów albo zgłoszenia wniosku o przyznanie kosztów według norm przepisanych winno nastąpić przed zamknięciem rozprawy w poszczególnych instancjach, pod rygorem utraty roszczenia o ich zwrot. Skutku tego nie uchyla późniejsze złożenie ogólnego spisu kosztów za wszystkie instancje przed zamknięciem rozprawy poprzedzającej wydanie ostatecznego orzeczenia
