Postanowienie NSA z dnia 30 grudnia 2016 r., sygn. I OSK 1459/15
W orzecznictwie powszechnie jednak przyjmuje się, że przy odczytywaniu treści powyższego zwrotu należy sięgnąć przede wszystkim do przepisów regulujących cele i zadania Policji oraz szczególny status funkcjonariuszy tej formacji. W rachubę w tym zakresie może wchodzić jedna realnie istniejąca przyczyna albo szereg okoliczności czy zdarzeń świadczących o tym, że dalsze pozostawanie policjanta w służbie
Kontrola sądowoadministracyjna nie obejmuje natomiast oceny, w jaki sposób organy administracji, realizując określoną politykę stosowania prawa, wypełniają treść pozasystemowych kryteriów słusznościowych, czy celowościowych.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego rozkaz personalny jest wtedy decyzją administracyjną, gdy jego istotą nie są wyłącznie stosunki służbowe wynikające z podporządkowania podwładnych wobec przełożonych. Ustawodawca wyraźnie stwierdza kiedy stosuje się w stosunkach służbowych kodeks postępowania administracyjnego. Rozkaz personalny, który jest jednocześnie decyzją administracyjną jest aktem posiadającym
Istotnym z punktu widzenia kontroli decyzji o zwolnieniu policjanta ze służby jest dokonanie analizy, czy organ wykazał, że funkcjonariusz w sposób oczywisty dokonał czynu o znamionach przestępstwa, a jego nieprzydatność do służby jest bezpośrednią konsekwencją jego zachowania. Innych warunków i ograniczeń, co do dopuszczalności zastosowania tej instytucji ustawodawca nie przewidział.