Wydawanie i cofanie zezwoleń na sprzedaż piwa zawierającego do 4,5 procent alkoholu nie mogą być oparte na przepisach ustawy z dnia 10 grudnia 1959 r. o zwalczaniu alkoholizmu /Dz.U. nr 69 poz. 434 ze zm./ oraz wydanego na jej podstawie rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 10 lipca 1964 r. w sprawie określenia organów właściwych do wydawania zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych oraz
1. Nie może być wydana decyzja zezwalająca na prowadzenie sprzedaży napojów zawierających więcej niż 4,5 procent alkoholu w pobliżu, między innymi szkół i zakładów wychowawczych. 2. Ocena, czy punkt sprzedaży napoi alkoholowych, na którą ma być wydane zezwolenie, znajduje się w pobliżu obiektów i miejsc, o których mowa w art. 5 par. 3 ustawy z dnia 10 grudnia 1959 r. o zwalczaniu alkoholizmu, nie może
1. Zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/, do wystąpienia z wnioskiem o wyrażenie zgody na przeznaczenie gruntów rolnych na cele obronności kraju jest upoważniony wyłącznie Minister Obrony Narodowej, przy czym żaden przepis tej ustawy lub aktu wykonawczego nie przewiduje od tego żadnych wyjątków. Brak takiego wniosku powoduje
1. Jeżeli decyzja właściwego organu, zezwalająca na prowadzenie zakładu gastronomicznego przez osobę fizyczną, określa ten zakład jako "bar przekąskowy", nie można wydać zezwolenia na sprzedaż w nim napojów alkoholowych, dopóki we właściwym trybie nie nastąpi przekwalifikowanie "baru przekąskowego" na inny bar, nie wymieniony w par. 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia
1. Komisje do spraw przeciwdziałania alkoholizmowi, działające przy terenowych organach administracji państwowej, nie mają przypisanych zadań w zakresie opiniowania wniosków o wydanie zezwoleń na sprzedaż alkoholu ani w treści stosownego przepisu przepisu ustawy /art. 4 i art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi - Dz.U. nr 35 poz
Jak wynika z treści par. 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie szczegółowych zasad usytuowania punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz trybu wydawania zezwoleń na sprzedaż tych napojów /Dz.U. nr 25 poz. 119 ze zm./ możliwość zastosowania odstępstwa od zasady usytuowania punktu podawania i sprzedaży napojów alkoholowych w odległości co najmniej
Podjęcie decyzji w przedmiocie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych bez uprzedniego zasięgnięcia opinii odpowiednich komisji rady narodowej stopnia wojewódzkiego stanowi mogące mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia naruszenie prawa.
1. Na podstawie par. 15 ust. 2 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie usytuowania punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz trybu wydawania zezwoleń na sprzedaż tych napojów /Dz.U. nr 25 poz. 119 ze zm./, zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych może być cofnięte /ale nie musi/ m.in. w razie wycofania pozytywnej opinii przez komisję lub organizację
Odległości między granicami obiektów wyszczególnionych w art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./ w pobliżu których ma być usytuowany punkt sprzedaży napojów alkoholowych, mierzy się w linii prostej, nawet jeśli przechodzi ona przez zabudowania, ogrodzenie, ogródki, itp. /par. 2 ust. 1 rozporządzenia
W postępowaniu o wydanie zezwolenia na prowadzenie sprzedaży napojów alkoholowych poprzestanie na opinii terenowej i wojewódzkiej komisji do spraw przeciwdziałania alkoholizmowi nie jest spełnieniem warunku zasięgnięcia opinii odpowiednich komisji wojewódzkiej rady narodowej /art. 18 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi - Dz.U. nr 35 poz.
Uprawnienie do podjęcia działań zmierzających do zniszczenia uprawy maku i konopi oraz słomy makowej wypływa wprost z ustawy, wobec czego wydanie decyzji administracyjnej w kwestii przewidzianej w art. 11 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o zapobieganiu narkomanii /Dz.U. nr 4 poz. 15/ stanowi naruszenie prawa, o którym mowa w art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa, uzasadniającym stwierdzenie nieważności tej decyzji
1. Wydanie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych z pominięciem opinii Społecznego Komitetu Przeciwalkoholowego i zastąpienie jej opinią komisji do spraw przeciwdziałania alkoholizmowi rażąco narusza par. 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie szczegółowych zasad usytuowania punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz trybu wydawania zezwoleń
Jedną z funkcji realizowanych w domach kultury jest funkcja oświatowo-wychowawcza w rozumieniu art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./.
Domy kultury należy zakwalifikować do miejsc, o których mowa w art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./.
W przypadku, gdy opinie w sprawie wydania zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych z zastosowaniem odstępstw od zasady wymienionej w par. 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie szczegółowych zasad usytuowania punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz trybu wydawania zezwoleń na sprzedaż tych napojów /Dz.U. nr 25 poz. 119 ze zm./ nie spełniają
1. Organ wydający zezwolenie na uprawę maku ma obowiązek wskazania w tym zezwoleniu konkretnego miejsca uprawy, a przynajmniej określenia działki gruntu, w której obrębie uprawa może być prowadzona /art. 10 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o zapobieganiu narkomanii - Dz.U. nr 4 poz. 15 ze zm./. 2. Okoliczność, że mak został już zebrany, nie może powodować bezprzedmiotowości wyrokowania
Decyzja zezwalająca na uprawę maku bez określenia roku, w którym uprawa ma być prowadzona, a więc faktycznie przez czas nieokreślony, narusza w istotny sposób par. 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 7 sierpnia 1985 r. w sprawie wydawania zezwoleń na prowadzenie upraw maku i konopi oraz określenia jednostek gospodarki uspołecznionej uprawnionych do zawierania
Wydanie zezwolenia na uprawę maku osobie nie będącej rolnikiem indywidualnym i nie prowadzącej indywidualnego gospodarstwa rolnego jest rażącym naruszeniem art. 10 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o zapobieganiu narkomanii /Dz.U. nr 4 poz. 15 ze zm./.
Obowiązujący nadal par. 5 ust. 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 12 lipca 1951 r. w sprawie utrzymania porządku i czystości w nieruchomościach /Dz.U. nr 40 poz. 306 ze zm./ jest przepisem kompetencyjnym, uprawniającym organy terenowe jedynie do wydania przepisów prawa miejscowego, nie może zaś stanowić podstawy prawnej wydania decyzji administracyjnej o zakazie hodowli zwierząt.
Par. 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie szczegółowych zasad usytuowania punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz trybu wydawania zezwoleń na sprzedaż tych napojów /Dz.U. nr 25 poz. 119 ze zm./ precyzuje, że użyte w art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. 1982 nr
1. Hurtowa sprzedaż alkoholu prowadzona przez podmiot gospodarczy nie wyczerpuje znamion przestępstwa określonego w art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. nr 35, poz. 230 z późn. zm.). 2. Uchylanie się od uiszczenia należności podatkowych przez osobą dokonującą hurtowego obrotu napojami alkoholowymi może stanowić występek
