Wyrok NSA z dnia 10 kwietnia 1989 r., sygn. II SA 1425/88

Jedną z funkcji realizowanych w domach kultury jest funkcja oświatowo-wychowawcza w rozumieniu art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę dyrektora Domu Kultury w Ł. na decyzję Ministra Rynku Wewnętrznego z dnia 25 kwietnia 1988 r. w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na sprzedaż i podawanie napojów alkoholowych.

UZASADNIENIE

Decyzję z dnia 25 kwietnia 1988 r. Dyrektor Wydziału Handlu Urzędu Miasta Ł. odmówił miejscowemu Domowi Kultury wydania zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych zawierających powyżej 4,5 procent do 18 procent alkoholu oraz koniaków, winiaków, likierów i rumów, przeznaczonych do spożycia w miejscu sprzedaży w kawiarni tego Domu Kultury w Ł. przy ul. T. nr 18. W uzasadnieniu decyzji powołano się na art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./ oraz par. 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie szczegółowych zasad usytuowania punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz trybu wydawania zezwoleń na sprzedaż tych napojów /Dz.U. nr 25 poz. 119 ze zm./, stanowiące, że nie wydaje się zezwoleń na prowadzenie sprzedaży napojów alkoholowych w pobliżu między innymi szkół i innych placówek oświatowo-wychowawczych, jeśli punkt sprzedaży napojów alkoholowych jest usytuowany bliżej niż 100 metrów od granicy tych obiektów. Kawiarnia zlokalizowana jest w części budynku bezpośrednio przylegającego do Domu Kultury. Wyrażono przy tym stanowisko, iż domy kultury zaliczane są do placówek oświatowo-wychowawczych.