1. Dziennikiem jest ogólnoinformacyjny druk periodyczny, a także przekaz za pomocą dźwięku oraz dźwięku i obrazu. 2. Przekaz za pośrednictwem Internetu, jeżeli spełnia wymogi określone w treści art. 7 ust. 2 pkt. 1 pr. pr., jest prasą a interwał czasowy w jakiej się pojawia determinuje to czy jest to dziennik w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt. 2 pr. pr., czy też czasopismo w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt
Zadośćuczynienie przewidziane w przepisach art. 24 k.c. i art. 448 k.c. ma wypełnić przede wszystkim funkcję kompensacyjną, a jej zrealizowanie wymaga, by wysokość zadośćuczynienia nie była symboliczna lecz satysfakcjonująca dla poszkodowanego, a więc ekonomicznie odczuwalna. Zadośćuczynienie nie spełnia zaś funkcji „represyjno-prewencyjnej” - prewencyjne i represyjne oddziaływanie na dłużnika powinno
Uzasadnione jest domniemanie faktyczne, iż redaktor naczelny jest osobą, która spowodowała opublikowanie materiału prasowego. W konsekwencji art. 38 ust. 1 oraz art. 37 Prawa prasowego stosuje się wobec redaktora naczelnego z chwili publikacji materiału prasowego. Możliwe jest jednak podważenie wniosków wynikających z takiego domniemania faktycznego poprzez wykazanie okoliczności wykluczających wpływ
Zastrzeżenie Redakcji, że publikowana „L.” „nie jest listą agentów, ale jedynie spisem osób, wobec których prokurator lustracyjny miał wątpliwości co do złożonego oświadczenia”, a następnie - umieszczenie przy nazwisku powódki (adwokata) skrótu TW (tajny współpracownik) nie wyklucza stanowiska, że taka treść publikacji (o charakterze informacyjnym) naruszała dobra osobiste powódki. Stanowiła ona bowiem
Publikacja prywatnej korespondencji bez zgody jej autora, a już szczególnie gdy dotyczy takiej sfery życia prywatnego jak zdrowie, jest bezprawna.
Sam fakt podania tzw. źródła informacji nie jest równoznaczny ze spełnieniem wymogu szczególnej staranności i rzetelności. Okoliczność, że istnieje jakaś osoba wypowiadająca określone twierdzenie i jest to nadto osoba osobiście zaangażowana w konflikt nie oznacza źródła informacji uzasadniającego publikację i rozpowszechnianie twierdzeń godzących w dobre imię innej osoby.
Jeśli nadawca przerywa nadawanie audycji z przyczyn obiektywnych, zależnych lub niezależnych od jego woli, albo przerywa ją, choć mogłaby być wyemitowana w całości, a w przerwie audycji emituje reklamy, to przerwa w audycji staje się przerwą także w celu emisji reklam w rozumieniu art. 16a ust. 7 u.r.t., choćby konieczność przerwania audycji wynikała z umowy licencyjnej oraz na przykład z potrzeby
Dziennikarz powinien sprawdzić wiarygodność informacji we wszystkich dostępnych źródłach, zweryfikować ją w możliwie najbardziej wszechstronny sposób i umożliwić osobie zainteresowanej wypowiedzenie się w tym przedmiocie, a także przedstawić jej stanowisko. Nie musi jednak uwierzyć w jej wersję, ani podzielić jej stanowiska, ma prawo podejść do niego krytycznie i rozsądnie je oceniając, przedstawić
Przedstawienie zdarzeń w sposób nadający im negatywny dla powoda wydźwięk, nieuzasadniony obiektywnym stanem rzeczy, trafnie zostało uznane za bezprawne naruszenie jego dóbr osobistych przez nieprawdziwe przedstawienie faktów.
