Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 10 stycznia 2024 r., sygn. II SA/Gd 692/23
Przy ocenie zgodności pozwolenia na budowę z przepisami prawa budowlanego należy uwzględniać zarówno treść obowiązujących planów zagospodarowania przestrzennego, jak i zgodność z prawomocnie wydanymi wyrokami, które są wiążące dla organów administracji publicznej oraz sądów administracyjnych.
W postępowaniu administracyjnym ocena prawidłowości nałożenia obowiązku wykonania robót budowlanych wymaga kompetentnej analizy materiału dowodowego, w tym dokumentacji technicznej i ekspertyz, przy czym skuteczne zakwestionowanie takiej decyzji wymaga przedstawienia dowodów lub stanowiska podmiotu posiadającego odpowiednie kompetencje w danej dziedzinie.
Naruszenie przepisów prawa administracyjnego i planowania przestrzennego w kontekście wymagań sanitarnych i infrastrukturalnych jest wystarczającą podstawą do odmowy ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji budowlanej.
Zasada dobrego s\u0105siedztwa, wyra\u017cona w art. 61 ust. 1 pkt 1 Upzp, wymaga rozpatrywania wp\u0142ywu planowanej inwestycji na otoczenie w kontek\u015bcie urbanistycznym, gdzie pojęcie 'działki s\u0105siedniej' nale\u017cy interpretować szeroko, co umo\u017cliwia dostosowanie nowej zabudowy do zastanej już funkcji terenu oraz istniejącej zabudowy, nie ograniczając jej jedynie do terenów bezpo
Przy uchwalaniu planu miejscowego przez radę gminy, ustalenia zawarte w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego należy traktować jako elastyczne ramy, które nie muszą być przenoszone wprost do postanowień planu, lecz nie mogą być z nimi sprzeczne, a plan miejscowy może tworzyć wyższe standardy ochrony, niż przewidują to inne regulacje.