Wyrok NSA z dnia 30 stycznia 2024 r., sygn. I GSK 1060/23
Naczelny Sąd Administracyjny w swoim orzeczeniu podkreśla, że zgodnie z art. 183 § 1 P.p.s.a. skarga kasacyjna jest rozpatrywana w granicach zarzutów w niej wyartykułowanych, a skuteczność zarzutów kasacyjnych wymaga od strony precyzyjnego ich sformułowania i odpowiedniego uzasadnienia, według wymogów określonych w art. 174 i art. 176 P.p.s.a., do czego zobowiązane są osoby mające odpowiednie przygotowanie
Zasada ograniczonej kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego w postępowaniu kasacyjnym dopuszcza z urzędu rozpatrzenie tylko nieważności postępowania, przy czym sąd rozpoznaje sprawę w granicach podstaw określonych w skardze kasacyjnej.
Naczelny Sąd Administracyjny zajmuje się rozpatrywaniem skarg kasacyjnych w granicach zgłoszonych w nich zarzutów i nie może samodzielnie rozszerzać zakresu kontroli nad rozstrzygnięciem sądu I instancji; przewidziana regulacją proceduralną możliwość oceny nieważności postępowania nie stanowi podstawy do merytorycznego zbadania sprawy poza ramami stawianych przez skarżącego zarzutów.
Analizując twierdzenia spółki zawarte w powołanych zarzutach naruszenia przepisów prawa materialnego, a mianowicie: art. 26 ust. 2, art. 34 ust. 1-3, art. 43 ust. 1-5 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o finansowaniu zadań oświatowych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1400 ze zm.), wskazać trzeba, że skarżąca kasacyjnie nawiązuje w nich do aktualizacji dotacji, do braku rozróżnienia słuchaczy, którzy