ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KLIMATU I ŚRODOWISKA z dnia 14 lutego 2024 r. w sprawie warunków wynagradzania za pracę pracowników parków narodowych i przyznawania im innych świadczeń związanych z pracą
Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej, interpretowany z uwzględnieniem całościowej wykładni przepisów przestoju prawotwórczego, odnosi się do ogólnych zasad ustalania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, a nie do konkretnej metody obliczania wysokości tego ekwiwalentu, umożliwiając stosowanie aktualnych unormowań wprowadzonych po wyroku Trybunału Konstytucyjnego w zakresie jego
Stosowanie przepisów ustawy nowelizującej dotyczącej ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy nie stoi w sprzeczności z Konstytucją, jeśli opiera się na zgodnej z konstytucyjnymi zasadami wykładni systemowej, uwzględniającej ogólne prawa podmiotowe do urlopu oraz ich ekwiwalentność z wykładanymi normami prawnymi.
Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej, odnoszący się do zasad ustalania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy, należy interpretować z uwzględnieniem całokształtu regulacji zawartej w tym artykule oraz w kontekście norm konstytucyjnych, co umożliwia wykładnię zgodną z Konstytucją RP, nie będącą jednak podstawą do stwierdzenia niekonstytucyjności przepisu i odmowy jego
W obliczu stwierdzonej przez Trybunał Konstytucyjny niekonstytucyjności przepisów ustawy o Policji dotyczących obliczania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, ekwiwalent ten powinien być obliczany na zasadach określonych w ustawie, z wyłączeniem niekonstytucyjnego elementu, a regulacje intertemporalne ustawy o szczególnych rozwiązaniach muszą uwzględniać skutki wyroku Trybunału