Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 5 grudnia 2005 r., sygn. IV SA/Gl 94/04
Ustawa z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych /Dz.U. nr 228 poz. 2255 ze zm./ przyjmuje regułę, że orzecznictwo w sprawach zasiłków rodzinnych należy do właściwości organów administracji publicznej, a do postępowania przed tymi organami w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Brak przepisu szczególnego stanowiącego o prawie odwołania
I. Zaistnienie stanu ciągłości niepełnosprawności u dziecka i fakt fakt uzyskania ponownego orzeczenia o niepełnosprawności wskazującego na konieczność stałej lub długotrwałej opieki nad dzieckiem, uzasadnia wypłatę świdczenia pielęgnacyjnego od dnia złożenia pierwotnego wniosku. II. Nie można przerzucać na stronę skutków błędu spowodowanego przez organ administracji lub pracownika administracji. III
Zgodnie z art. 88 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. nr 64 poz. 593 z póżn. zm.) pomoc pieniężna na usamodzielnienie oraz na kontynuowanie nauki przysługuje osobie, która osiągnęła pełnoletniość w rodzinie zastępczej . Art. 89 ust. 5 pkt 2 ustawy przyjmuje, że pomoc taka przysługuje między innymi osobie usamodzielnianej w rodzinie. Należy podkreślić, że ustawa nie uzywa
Wykazany w toku postępowania administracyjnego brak dostatecznych środków finansowych na pomoc społeczną stanowi okoliczność uzasadniającą odmowę przyznania takiej pomocy przez właściwy organ administracji publicznej.