Wyrok NSA z dnia 2 grudnia 2005 r., sygn. I OSK 498/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Antosiewicz, Sędziowie NSA Małgorzata Borowiec, Wojciech Chróścielewski (spr.), Protokolant Joanna Szcześniak, po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Anny B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 września 2004 r. sygn. akt II SA/Łd 874/03 w sprawie ze skargi Anny B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia 6 maja 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku okresowego. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. Marii Ł. kwotę 161 zł /sto sześćdziesiąt jeden złotych/ tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

I OSK 498/05

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z 17 września 2004 r., II SA/Łd 874/03 oddalił skargę Anny B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia 6 maja 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku okresowego. Wyrok ten został wydany w następujących okolicznościach sprawy. Samorządowe Kolegium Odwoławcze swoją decyzją utrzymało w mocy decyzję Zastępcy Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej Filia Ł.-G. o odmowie przyznania Annie B. zasiłku okresowego w marcu 2003 r. Podstawowym motywem tych decyzji było to, że co prawda strona spełnia określone w art. 31 oraz art. 2 ust. 4 i art. 4 ustawy z 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1998 nr 64 poz. 414 ze zm./ kryteria przyznania takiej pomocy, ale ze względu na fakt, że przekazane środki finansowe były niewystarczające nawet na zadania obowiązkowe wypłacanie zasiłków okresowych w ogóle było niemożliwe. Oddalając skargę na decyzję organu odwoławczego Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że organy administracji prawidłowo wyjaśniły sytuację finansową Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, która uniemożliwiała udzielenie skarżącej wsparcia finansowego oraz sytuację życiową skarżącej. Powołano się też na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 20 listopada 2001 r., SK 15/01 /OTK ZU nr 8 poz. 252/, w którym uznano, że po stronie obywateli brak jest roszczenia prawnego do świadczeń z pomocy społecznej. Pomoc ta nie może być traktowana też jako stałe źródło dochodu służące zaspokajaniu najbardziej nawet uzasadnionych potrzeb.