Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 20 grudnia 2023 r., sygn. II SA/Po 362/23
Władztwo planistyczne gminy, określone w art. 1 ust. 2 pkt 7 oraz ust. 3 u.p.z.p., obejmuje kompetencję do samodzielnego określania przeznaczenia terenów i sposobów ich zagospodarowania, zawsze w kontekście równowagi między interesem publicznym a interesami prywatnymi. Ograniczenia prawa własności, wprowadzane przez plan miejscowy, muszą być zatem uzasadnione analizami ekonomicznymi, środowiskowymi
Do postępowań administracyjnych w przedmiocie nałożenia administracyjnych kar pieniężnych, o których mowa w przepisach rozdziału 4d ustawy o utrzymaniu czystości stosuje się art. 189f k.p.a.
Zgodnie z art. 27b ust. 4 ustawy o obszarach morskich, prawa wynikające z pozwoleń mogą być przenoszone na inne podmioty, pod warunkiem spełnienia dodatkowych warunków określonych w tym przepisie, w tym uzyskania zgody podmiotu, któremu udzielono pozwolenia, oraz przyjęcia przez podmiot przejmujący wszystkich warunków zawartych w pozwoleniu, bez względu na etap postępowania, w którym zgoda ta zostanie
Zgodnie z art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w kontekście skargi na uchwały organów gminy, konieczne jest wykazanie przez skarżącego aktualnego i rzeczywistego naruszenia interesu prawnego.
Ustalenie przez organy gminy stawki procentowej opłaty planistycznej w maksymalnej wysokości dozwolonej przez ustawę, na podstawie art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, nie narusza zasad równości wobec prawa, proporcjonalności ani praw własności, pod warunkiem, że takie ustalenie jest uzasadnione merytorycznie, w tym poprzez odwołanie do prognozy skutków finansowych zmiany
Uprawnienie gminy do kształtowania polityki przestrzennej poprzez miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie stanowi nadużycia władztwa planistycznego, o ile ustalenia planu nie naruszają istoty prawa własności, a ograniczenia wynikające z planu są wprowadzone zgodnie z ustawą i korespondują z przyjętymi w Konstytucji RP warunkami takiego ograniczenia.
W sprawach dotyczących umorzenia zaległości podatkowych w podatku od spadków i darowizn, istotne jest prawidłowe zastosowanie i interpretacja art. 67a § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej w kontekście ważnego interesu podatnika oraz interesu publicznego, a także należyte uwzględnienie decyzji organów samorządowych dotyczących zgodności na umorzenie w kontekście ich wpływu na interes publiczny.