Naczelny Sąd Administracyjny nie jest właściwy rzeczowo do rozpatrywania skargi na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie składek ubezpieczeniowych /art. 16 i nast. ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Wydanie decyzji likwidującej wymiar opłaty manipulacyjnej dodatkowej powoduje, że wniesiona skarga dotycząca tej opłaty staje się bezprzedmiotowa i na mocy art. 355 par. 1 Kpc w zw. z art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ i skutkuje umorzeniem postępowania sądowego.
Czynność Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego udzielająca lub odmawiająca sędziemu Sądu Najwyższego w stanie spoczynku zgody na podjęcie zatrudnienia nie jest czynnością o charakterze cywilnoprawnym z zakresu prawa pracy, a nosi znamiona czynności wymienionej w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, czyli czynności z zakresu administracji publicznej. Publicznoprawny akt, w
1. Instytucja wniosku o uzupełnienie decyzji ma stworzyć stronie szansę podjęcia dalszych kroków w celu obrony jej praw dopiero po zajęciu przez organ stanowiska w tej kwestii. Z tego właśnie względu termin dla strony do i wniesienia odwołania powództwa lub skargi biegnie dopiero od dnia doręczenia jej odpowiedzi na zgłoszone żądanie. 2. Na postanowienie o odmowie uzupełnienia decyzji Kpa nie przewiduje
Jeżeli w sprawie w pierwszej instancji decyzję wydał prezydent miasta, to tym samym niedopuszczalne jest wniesienie skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego przez zarząd miasta.
Nie odbieranie pism z urzędu pocztowego świadczy o nie zachowaniu szczególnej staranności przy dokonywaniu określonych czynności na etapie wniesienia skargi na decyzję do sądu administracyjnego.
Zawiadomienie bądź ogłoszenie, o jakim mowa w art. 115 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543/ nie podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Zaskarżenie bezczynności organu administracji publicznej jest dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim obowiązujące przepisy prawa przewidują działanie danego organu w określonej formie także wniosek o ukaranie grzywną może być skierowany tylko wobec organu właściwego w sprawie /art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Sprawy związane ze sprzedażą mieszkań komunalnych w trybie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /t.j. Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543/ jak i mieszkań zakładowych na podstawie art. 3 ustawy z dnia 14 kwietnia 2000 r. o zmianie ustawy o zasadach przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe /Dz.U. nr 39 poz. 442/ nie są sprawami z zakresu administracji
Sprawy związane ze sprzedażą mieszkań komunalnych w trybie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /t.j. Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543/ jak i mieszkań zakładowych na podstawie art. 3 ustawy z dnia 14 kwietnia 2000 r. o zmianie ustawy o zasadach przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe /Dz.U. nr 39 poz. 442/ nie są sprawami z zakresu administracji
Wydanie na podstawie przepisów rozdziału 4 "Utrzymanie powagi sądu" ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych /t.j. Dz.U. 1994 nr 7 poz. 25 ze zm./ zarządzenia lub postanowienia o ukaraniu karą porządkową grzywny /art. 43 par. 2 cyt. ustawy/, podejmowane są z urzędu, niezależnie od przebiegu postępowania, w oderwaniu od toczącej się sprawy i mogą się odnosić zarówno do stron
Na podstawie art. 59 in fine ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ pełnomocnikiem procesowym strony w postępowaniu przed sądem administracyjnym może być wyłącznie podmiot wymieniony w art. 87 par. 1 Kpc, jeżeli przepisy innych ustaw nie będą w tym przedmiocie stanowić inaczej. Powyższe stanowi zasadę całościowego i wyczerpującego unormowania
Zgodnie z art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, Sąd może orzec o wstrzymaniu wykonania decyzji, zwłaszcza jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Decyzja ustalająca warunki zabudowy i zagospodarowania terenu ma charakter przygotowawczy dla postępowania
W myśl art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skargę na akt administracyjny wnieść można po wyczerpaniu środków odwoławczych przysługujących w postępowaniu administracyjnym.
Minister Sprawiedliwości nie jest organem odwoławczym w sprawach dotyczących egzaminu sędziowskiego.
Naczelny Sąd Administracyjny nie jest właściwy w sprawach skarg na odmowę przyjęcia na "etatową" aplikację sądową.
Krajowa Rada Sądownictwa nie ma kompetencji do podejmowania indywidualnych rozstrzygnięć /decyzji administracyjnych/ w sprawach dotyczących niezawisłości sędziowskiej.
Zwłoka /bezczynność/ organu administracji w załatwieniu sprawy w zakresie uprawnień do świadczeń pieniężnych przysługujących osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i ZSRR jest szczególnie naganna, ponieważ uprawnienia te dają prawo do świadczeń z zakresu zabezpieczenia społecznego spełniających funkcje alimentacyjne w szerokim tego słowa znaczeniu,
Na podstawie art. 22 par. 2 Kpa nie można występować do sądu administracyjnego o udzielenie odpowiedzi na pytania łączące się ze sposobem rozstrzygnięcia sprawy co do jej istoty lub wyborem jednej z prawnych form działania administracji albo z wykładnią prawa.
Decyzja ostateczna wydana w trybie art. 155 Kpa, zmieniająca częściowo decyzję zaskarżoną wcześniej do Naczelnego Sądu Administracyjnego może być uznana za decyzję wydaną "w granicach danej sprawy" w rozumieniu art. 29 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Organ w sprawie unieważnienia konkursu nie działał na zasadzie równorzędności w stosunku do podmiotów tego postępowania, będącymi adresatami jego działania. To oznacza, że sprawa nie ma charakteru cywilnoprawnego.
Na pisma organu, które nie są aktami administracyjnymi w świetle art. 16 ust. 1 pkt 1-4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skarga nie przysługuje.
Skarga na bezczynność organów przysługuje w przypadkach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 1-4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. Powołany przepis przez pojęcie bezczynności organów rozumie organy administracji publicznej o jakich mowa w art. 20 ust. 2 ustawy, a takimi organami nie są okręgowe izby radców prawnych.
Dopuszczenie skarżącego do udziału w postępowaniu administracyjnym na prawach strony nie zwalnia Naczelnego Sądu Administracyjnego z obowiązku badania jego legitymacji do wszczęcia postępowania sądowoadministracyjnego. Wywodzenie interesu prawnego do wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję ostateczną organu odwoławczego tylko z faktu istnienia członkostwa w gminnej spółdzielni nie może
