Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 7 lutego 2019 r., sygn. II SA/Po 984/18
Art. 70 § 1 p.u.s.p. w związku z art. 127 § 1 p.p., nie rozstrzyga o dacie przeniesienia w stan spoczynku prokuratora w przypadku stwierdzenia przez lekarza orzecznika ZUS trwałej niezdolności do pracy na stanowisku prokuratorskim. Orzeczenie takie otwiera jedynie możliwość przeniesienia prokuratora w stan spoczynku.
Prokurator Generalny posiada daleko idącą (choć jednak nie dowolną, arbitralną) swobodę w decydowaniu o zasadności skorzystania z nadzwyczajnego rozwiązania prawnego, jakim jest przeniesienie prokuratora w stan spoczynku. Ograniczenia tej swobody (uznania) stanowią ramy: 1. ochrony słusznego interesu prokuratora, ze szczególnym uwzględnieniem jego stanu zdrowia, 2. ochrony interesu publicznego, tj.
Decyzja o przeniesieniu w stan spoczynku pozostawiona została swobodnemu uznaniu powołanego do tego organu. Skorzystanie z uznaniowej kompetencji w kwestii podjęcia stosownej decyzji przez Prokuratora Generalnego o przeniesieniu prokuratora w stan spoczynku na powołanych wyżej podstawach nie może nosić znamion dowolności (arbitralności). Rozstrzygnięcie w tym przedmiocie powinno być podjęte przy uwzględnieniu
Instytucja z art. 71 § 1 Prawa o ustroju sądów powszechnych wprowadzona została przede wszystkim z uwagi na interes wymiaru sprawiedliwości, mając na celu usunięcie ujemnych skutków długotrwałego niewykonywania obowiązków przez prokuratora. Jeżeli zatem liczba etatów w prokuraturze odpowiada rzeczywistemu obciążeniu tej jednostki, to obciążenie pozostałych prokuratorów obowiązkami nieobecnego prokuratora
Art. 71 § 1 prawa o ustroju sądów powszechnych został tak skonstruowany, aby decyzja o przeniesieniu w stan spoczynku pozostawiona została uznaniu powołanego do tego organu. Oznacza to, że fakt niepełnienia służby przez rok nie musi stanowić podstawy do zastosowania dyspozycji tej normy. Uznanie administracyjne nie jest jednak traktowane jako akt cechujący się dowolnością w jego podjęciu. Rozstrzygnięcie
Rozkaz personalny o czasowym powierzeniu pełnienia obowiązków na innym stanowisku w tej samej miejscowości, wydany na podstawie art. 37 ustawy o Policji, nie jest decyzją administracyjną w rozumieniu art. 104 K.p.a., od której przysługuje odwołanie do organu wyższej instancji.
Decyzja o przeniesieniu w stan spoczynku powinna zasadniczo wywierać skutek wyłącznie na przyszłość. Jedynie w wyjątkowych przypadkach, uzasadnionych interesem zainteresowanego prokuratora (tj. w sytuacji, gdy w wyniku długotrwałej, trwającej dłużej niż rok, niezdolności do wykonywania swoich obowiązków służbowych, prokurator pomimo pozostawania na stanowisku nie otrzymywałby wynagrodzenia za pracę