Wyrok SN z dnia 10 listopada 2010 r., sygn. IV KK 315/10
Należy (…) przyjąć, iż niezależnie od podstawy wymierzenia kar grzywny, kary te zawsze podlegają połączeniu, jeżeli spełnione są warunki do orzeczenia kary łącznej.
-
-
Postanowienie SN z dnia 10 listopada 2010 r., sygn. IV KO 127/10
Charakter przyczyny wyłączenia sędziego na podstawie art. 41 § 1 k.p.k. świadczy o tym, że ocena jej zaistnienia powinna zostać dokonana na czas orzekania w sprawie, gdyż - rebus sic stantibus - może w dalszym postępowaniu stracić na aktualności. Tym samym, wyłączenie sędziego od rozpoznania apelacji w określonej sprawie nie oznacza, że po przekazaniu tej sprawy do ponownego rozpoznania jest on także
-
Wszystko o odpowiedzialności księgowego w firmie
Na osobie wykonującej pracę księgowego spoczywa duża odpowiedzialność. Uzależniona jest ona od wielu czynników i ma różny charakter. Księgowy odpowiada bowiem za prawidłowe wykonywanie swoich czynności w firmie nie tylko przed zatrudniającym go pracodawcą, ale również przed organami podatkowo-skarbowymi. Po pierwsze, księgowy może być pociągnięty do odpowiedzialności na podstawie kodeksu karnego skarbowego
-
Wyrok SN z dnia 5 listopada 2010 r., sygn. III KK 254/10
Wystąpienie wątpliwości w zakresie rodzaju i stopnia zawinienia, skutku przestępnego działania, rozmiaru wyrządzonej szkody, nakazuje przeprowadzenie postępowania dowodowego i stanowi przeszkodę do zastosowania instytucji dobrowolnego poddania się karze.
-
Postanowienie SN z dnia 5 listopada 2010 r., sygn. III KK 153/10
Utworzenie się kolumny pojazdów unieruchomionych na jezdni lub poruszających się bardzo powoli (a więc taka sytuacja, jaka miała miejsce w czasie i miejscu zdarzenia) odbiega od standardowego ruchu pojazdów na drodze publicznej. Tego rodzaju nietypowe warunki jazdy rodzą realną możliwość wystąpienia nieoczekiwanych i nieraz zaskakujących zachowań uczestników ruchu drogowego. Przecież właśnie zachowanie
-
Postanowienie SN z dnia 5 listopada 2010 r., sygn. III KZ 86/10
Skoro (…) - z mocy art. 626 § 1 k.p.k. - w każdym orzeczeniu kończącym postępowanie sąd jest zobligowany do określenia kto, w jakiej części i w jakim zakresie ponosi koszty postępowania, to jest oczywiste, że takie rozstrzygnięcie jest integralną częścią niezaskarżalnego postanowienia oddalającego wniosek o wznowienie postępowania. Trudno byłoby bowiem zgodzić się z tezą, że dyspozycja art. 547 § 1
-
Postanowienie SA we Wrocławiu z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. II AKz 588/10
Za niedopuszczalne uznać należy wydanie postanowienia o uchyleniu tajemnicy zawodowej konkretnej osoby wskazanej we wniosku, w tym tajemnicy radcy prawnego, poprzez wyrażenie zgody na zatrzymanie i wykorzystanie w toku dalszego postępowania, zabezpieczonych w trakcie przeszukania kancelarii prawnej zbiorów dokumentów, z pominięciem jednoznacznej konkretyzacji przedmiotowego zakresu zgody (co do faktów
-
Postanowienie SN z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. II KK 77/10
Niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego na spotkaniu mediacyjnym nie wywołuje skutków tożsamych z niestawiennictwem tego oskarżyciela i jego pełnomocnika na posiedzeniu pojednawczym (opisanych w art. 491 § 1 k.p.k.), a tym samym, nie daje podstawy do umorzenia postępowania w sprawie z oskarżenia prywatnego.
-
Postanowienie SN z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. V KK 121/10
Aby spełnione zostały przesłanki do obligatoryjnego nadzwyczajnego złagodzenia kary na podstawie art. 60 § 3 k.k., informacje, o których mowa w tym przepisie, muszą być przez sprawcę ujawnione na etapie postępowania przygotowawczego prowadzonego w jego sprawie. Jeżeli sprawca decyduje się ujawnić informacje dotyczące osób uczestniczących w popełnieniu przestępstwa oraz istotne okoliczności jego popełnienia
-
Wyrok SN z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. II KK 107/10
Rażące uchybienia sądu związane z motywacyjną częścią uzasadnienia mogą wskazywać, że sąd w istocie nie spełnił obowiązku wynikającego z art. 433 § 2 k.p.k., tj. w szczególności nie rozważył wszystkich zarzutów apelacyjnych.
-
Postanowienie SN z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. II KK 108/10
Art. 536 k.p.k. wyznacza granice orzekania sądu kasacyjnego. Tworzą je granice zaskarżenia oraz podniesione zarzuty. Zasadnie przy tym zauważa się, że wobec tego że sąd kasacyjny ma orzekać w granicach podniesionych zarzutów” to wiąże go jedynie zarzut, a nie konkretne uchybienie podane przez stronę, na wykazanie zarzutu określonej obrazy prawa. Mieści się zatem sąd kasacyjny w granicach orzekania
-
Postanowienie SA we Wrocławiu z dnia 3 listopada 2010 r., sygn. II AKz 541/10
Jeśli lustrowany złożył dwa odrębne oświadczenia lustracyjne - jedno na podstawie ustawy z dnia 11 listopada 1997 r. o ujawnieniu współpracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944 - 1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. z 1997 r., Nr 70, poz. 443 ze zm.) oraz drugie, na postawie ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach
-
Wyrok SN z dnia 3 listopada 2010 r., sygn. II KK 109/10
Odpowiedzialność za „spowodowanie” wypadku w rozumieniu art. 177 k.k. nie ogranicza się jedynie do sprawców wyłącznie winnych lub w przeważającej mierze odpowiadających za dojście do wypadku.
-
Wyrok SN z dnia 3 listopada 2010 r., sygn. IV KK 165/10
Nie do zaakceptowania jest pogląd, że dopiero wskazanie urządzenia pomiarowego na wartość 0,28 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, pozwala na uznanie przekroczenia ustawowego progu "stanu nietrzeźwości" skoro próg został przez ustawodawcę jednoznacznie określony zawartością przekraczającą 0,25 mg alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza lub prowadzącą do stężenia tę wartość przekraczającego.
-
Wyrok SN z dnia 3 listopada 2010 r., sygn. IV KK 149/10
Penalizacją przewidzianą w art. 90 Prawa budowlanego objęte jest zarówno zachowanie polegające na faktycznym zaniechaniu zgłoszenia właściwemu organowi planowanych robót budowlanych, jak i rozpoczęcie ich przed upływem 30 dniowego terminu określonego w art. 30 ust. 5 Prawa budowlanego.
-
Wyrok SN z dnia 3 listopada 2010 r., sygn. II KK 119/10
Skoro oskarżony w momencie składania swojego oświadczenia nie znał żadnego z kolejnych terminów rozpraw, to oparcie się przez Sąd pierwszej instancji na przepisie art. 377 § 3 k.p.k. nie było uprawnione. Oczywiście oświadczenie oskarżonego stanowiło przejaw jego decyzji co do uczestnictwa w postępowaniu, ale nie powinno stanowić podstawy do zastosowania przepisu art. 377 § 3 k.p.k.
-
Wyrok SN z dnia 3 listopada 2010 r., sygn. II KK 94/10
Sąd (…) w istocie uzależnił (…) możliwość zastosowania art. 60 § 4 k.k. od spełnienia dodatkowego, niezawartego w tym przepisie warunku - wykazania przez prokuratora przesłanek wymienionych w tym przepisie przed wydaniem wyroku przez Sąd I instancji. Sąd, w tym odwoławczy, nie jest uprawniony do poszerzenia katalogu przesłanek ustawowych zastosowania jakiejkolwiek instytucji prawa karnego, w szczególności
-
Postanowienie SN z dnia 3 listopada 2010 r., sygn. II KK 118/10
Drugi człon definicji stanu nietrzeźwości, tj. zawartość alkoholu prowadząca do stężenia przekraczającego wartość 0,5‰ odnosi się do sytuacji, gdy wprawdzie w czasie popełnienia czynu zawartość alkoholu we krwi lub wydychanym powietrzu nie przekracza określonych wskaźników, ale prowadzi w konsekwencji do ich przekroczenia.
-
Postanowienie SN z dnia 29 października 2010 r., sygn. III KK 221/10
Trafna jest dokonana przez sąd ad quem interpretacja art. 58 § 1 k.k. jako przepisu zobowiązującego do jego zastosowania wyłącznie w wypadku przestępstw zagrożonych alternatywnymi karami a nie jako regulacji uprawniającej do wyboru pomiędzy karą bezwzględną pozbawienia wolności i karą pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem.
-
Postanowienie SN z dnia 29 października 2010 r., sygn. III KK 256/10
Przypadki obowiązkowego przeprowadzenia wywiadu środowiskowego zostały enumeratywnie wymienione w art. 214 § 2 k.p.k. i dotyczą one jedynie sytuacji, gdy oskarżonemu zarzucono zbrodnię oraz gdy oskarżonym jest osobą, która w chwili czynu nie ukończyła 21 lat, a pozostaje pod zarzutem popełnienia umyślnego występku przeciwko życiu. (Art. 214 § 3 k.p.k.) zwalnia od przeprowadzenia wywiadu środowiskowego
-
Wyrok SN z dnia 27 października 2010 r., sygn. V KK 129/10
1. Treść (art. 454 § 2 k.p.k.) nie postawia żadnych wątpliwości, co do tego, że zakaz orzekania surowszej kary pozbawienia wolności na etapie postępowania odwoławczego dotyczy każdej zmiany ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, także tej korzystnej dla skazanego i nie jest zależny od kierunku wniesionych apelacji. 2. Przedmiotem przestępstwa z art. 163 § 1 pkt 1 k.k. zamieszczonego
Akty prawne rekomendowane
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
