Wyrok SN z dnia 27 października 2010 r., sygn. V KK 129/10

1. Treść (art. 454 § 2 k.p.k.) nie postawia żadnych wątpliwości, co do tego, że zakaz orzekania surowszej kary pozbawienia wolności na etapie postępowania odwoławczego dotyczy każdej zmiany ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, także tej korzystnej dla skazanego i nie jest zależny od kierunku wniesionych apelacji.

2. Przedmiotem przestępstwa z art. 163 § 1 pkt 1 k.k. zamieszczonego w rozdziale normującym odpowiedzialność za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu powszechnemu nie jest samo spowodowanie pożaru postrzeganego przez pryzmat wysokości szkody w mieniu, lecz sprowadzenie tego rodzaju zdarzenia, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach i przybiera postać pożaru. Jeżeli brak takiego zagrożenia, to zachowanie sprawcy powodującego pożar oceniane może być w kategoriach niszczenia lub uszkadzania mienia w rozumieniu przepisu art. 288 § 1 k.k. (…) Zawarte w dyspozycji art. 163 § 1 k.k. znamię „mienie w wielkich rozmiarach” stanowi wykładnik cech przestrzennych substancji objętej zagrożeniem a nie wartości tego mienia.

3. Przypisanie skazanym działania polegającego na spowodowaniu pożaru lokalu, w którym mieści się restauracja, poprzez wrzucenie do niej łatwopalnego płynu i podpalenie go, co spowodowało straty materialne w wysokości 100 000 złotych nie jest wystarczające, aby pociągnąć ich do odpowiedzialności z art. 163 § 1 pkt 1 k.k.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Cesarz (przewodniczący)

SSN Tomasz Grzegorczyk

SSA del do SN Piotr Mirek (sprawozdawca)

Protokolant: Barbara Kobrzyńska

przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Aleksandra Herzoga

w sprawie Jarosława B., Sławomira D., Henryka K.

skazanych z art. 282 k.k. i innych

po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie

w dniu 27 października 2010 r.

kasacji, wniesionych przez obrońców skazanych

od wyroku Sądu Okręgowego w W.

z dnia 3 listopada 2009 r.,

zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w W.