Zakaz wyrażony w art. 50 k.p.k. ma wyłącznie procesowy charakter i nie pozbawia uprawnień pokrzywdzonego osoby, której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przestępstwo, gdyż takie uprawnienie wynika z prawa materialnego.
W wypadku wniesienia zażalenia, w trybie określonym w zdaniu drugim art. 460 k.p.k. w części do średnika, uzasadnienia nie sporządza się, chyba że wraz z zażaleniem złożony zostanie wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
Doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd co do własności rzeczy albo wyzyskania błędu co do tej okoliczności przez sprawcę, który tą czynnością jednocześnie przywłaszcza taką rzecz, stanowi jeden czyn, wyczerpujący znamiona art. 284 § 1 lub 2 k.k. i 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
Właściwość rzeczowa Sądu Apelacyjnego w Gdańsku co do apelacji została zgodnie z ustawą o izbach morskich ograniczona do rozpoznawania spraw z art. 1 tej ustawy tylko do kwestii kontroli rozstrzygnięcia izby morskiej w zakresie środka, o którym mowa w art. 35 ust. 1 lub 2 u.o.i.m. Tym samym nie leży w kognicji Sądu Apelacyjnego w Gdańsku kontrola kwestii zawinienia zainteresowanego za spowodowanie
Brak zaufania oskarżonego do wyznaczonego mu obrońcy z urzędu, jako przesłanka wniosku złożonego na podstawie art. 378 § 2 k.p.k., może stanowić podstawę podjęcia przez sąd decyzji o zwolnieniu tego obrońcy z obowiązków.
Klientem, w rozumieniu art. 24 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. Nr 47, poz. 211 ze zm.), jest zarówno kontrahent sprawcy kopiowania produktu, będący też przedsiębiorcą, jak i konsument. Bez znaczenia dla bytu przestępstwa określonego w tym przepisie pozostaje, czy narażenie na niebezpieczeństwo wprowadzenia klientów w błąd wiąże się ze skopiowanym produktem
Oględziny (art. 207 § 1 k.p.k.) i eksperyment (art. 211 k.p.k.) to czynności procesowe, przeprowadzane wyłącznie przez organ procesowy, który może wezwać do nich biegłego (art. 198 § 1 k.p.k.) lub specjalistę (art. 205 § 1 k.p.k.).
Odpowiedzialność karną na podstawie art. 51 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. Nr 101, poz. 926 ze zm.), za opublikowanie w materiale prasowym danych osobowych (np. adresu) wbrew zakazowi określonemu w art. 14 ust. 6 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24 ze zm.), ponosi redaktor naczelny jako osoba ustawowo obowiązana do ochrony
Postępowanie dyscyplinarne unormowane w ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) toczy się niezależnie od postępowania karnego, także w wypadku jednoczesności i podmiotowo - przedmiotowej tożsamości tych postępowań. W takiej sytuacji postępowanie dyscyplinarne należy jednak zawiesić do czasu ukończenia postępowania karnego, gdy przemawia
Czyn wyczerpujący obecnie znamiona przestępstwa określonego w art. 246 k.k., a przed dniem 1 września 1998 r. - w art. 184 k.k. z 1969 r., zakwalifikowany - z uwagi na treść art. 4 § 1 k.k. - na podstawie przepisu, który stracił moc obowiązującą (art. 246 k.k. z 1932 r.), podlega wyłączeniu na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 grudnia 1989 r. o amnestii (Dz. U. Nr 64, poz. 390) spod działania
Rodzajowym i bezpośrednim przedmiotem ochrony w art. 58, art. 62 i art. 64 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485 ze zm.) jest zdrowie społeczne (publiczne), a w wypadku art. 64 (kradzież) dodatkowym (obocznym) przedmiotem ochrony jest mienie.
1. Sąd odwoławczy nie jest, co do zasady, uprawniony do wystąpienia z zagadnieniem prawnym w trybie określonym w art. 441 § 1 k.p.k. wówczas, gdy zasadnicza wykładnia dotyczyłaby zagadnienia pozostającego poza granicami środka odwoławczego (art. 433 § 1 in princ k.p.k.). W zakresie szerszym sformułowanie zagadnienia prawnego jest dopuszczalne jedynie wówczas, gdy ustawa zobowiązuje sąd ad quem do uwzględnienia
Wypłata wynagrodzenia w ustalonym terminie jest podstawowym obowiązkiem pracodawcy. Jeżeli pracodawca naruszy ten obowiązek, grożą mu poważne konsekwencje. Musi liczyć się z zapłatą odsetek od zaległego wynagrodzenia i wypłatą odszkodowania z tytułu rozwiązania przez pracownika umowy o pracę bez wypowiedzenia. Grozi mu także kara grzywny nałożona przez sąd lub mandat karny nałożony przez inspektora
Sąd Apelacyjny nie podziela poglądu, że przedmiotem przestępstwa z art. 310 § 2 k.k. polegającego na puszczeniu w obieg przerobionego środka płatniczego lub dokumentu określonego w § 1, nie może być kserokopia takiego dokumentu.
Branie udziału przez sędziego w rozpoznaniu sprawy, w której sąd przyjął w wyroku współudział określonej osoby w zachowaniu przestępnym, stanowiącym przedmiot później rozpatrywanej sprawy przeciwko tej osobie jako oskarżonej, stanowi zazwyczaj okoliczność wywołującą uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego (art. 41 § 1 k.p.k.).
Nieprzestrzeganie obowiązków w zakresie opłacania składek na ubezpieczenia społeczne wiąże się z sankcjami finansowymi, które obciążają płatników składek. Konsekwencje te mogą być jednak dużo poważniejsze niż obowiązek zapłaty odsetek czy grzywny.
Wydanie orzeczenia surowszego po uchyleniu orzeczenia z powodu przewidzianego w art. 439 § 1 pkt 1 k.p.k. mogłoby nastąpić tylko i wyłącznie w wypadku, gdyby uchylone orzeczenie zaskarżone było na niekorzyść oskarżonego.
Podżeganie (podobnie jak pomocnictwo) stanowi odmienny rodzajowo typ czynu zabronionego i jego znamieniem czynnościowym jest nakłanianie do popełnienia czynu zabronionego, zaś opis zachowania bezpośredniego sprawcy jest zawarty w przepisie części szczególnej i określa przedmiot czynności nakłaniania. Zachowanie bezpośredniego sprawcy nie należy do znamion podżegania i nie ma wpływu na dokonanie przestępstwa
W momencie złożenia wniosku przez prokuratora o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku kwestia wniesienia wniosku w terminie nie była dla sądu przyjmującego ten wniosek i nadającego mu bieg jednoznacznie określona. Dlatego też należy przyjąć, że wyrok w niniejszej sprawie uzyskał prawomocność z dniem uprawomocnienia się postanowienia o pozostawieniu apelacji wniesionej przez prokuratora bez
1. Organ sądowy państwa wykonania europejskiego nakazu aresztowania może odmówić przekazania osoby ściganej, jeśli ustali, że nakaz ten wydany został wbrew przesłankom dopuszczalności jego wydania. 2. O tym, czy przekazanie osoby ściganej europejskim nakazem aresztowania następuje w celu przeprowadzenia przeciwko niej - na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej - postępowania karnego
Wykonanie umówionej usługi przewozu towarów, za które w uzgodnionym terminie nie została uiszczona zapłata ustalona przez strony umowy, może stanowić niekorzystne rozporządzenie mieniem w rozumieniu art. 286 § 1 k.k.
