W sytuacji, gdy z wniosku o wznowienie postępowania złożonego przez stronę wyraźnie wynika, że domaga się wznowienia postępowania w oparciu o inne powody niż wymienione w art. 540 i art. 540a k.p.k., to wówczas nie będzie potrzeby rozpoznawania złożonego wniosku o wyznaczenie z urzędu adwokata albo radcę prawnego do sporządzenia i podpisania wniosku o wznowienie postępowania, skoro wniosek o wznowienie
W ramach kontroli warunków formalnych wniosku o wznowienie postępowania badaniu podlega m. in. wskazanie podstaw do wznowienia postępowania. Z recypowanego do postępowania wznowieniowego art. 530 § 2 in fine k.p.k. (art. 545 § 1 k.p.k.) wynika, że odmowa przyjęcia kasacji może nastąpić, gdy oparto ją na innych powodach niż wskazane w art. 523 § 1 k.p.k. Stosując ten przepis „odpowiednio” w postępowaniu
W ramach kontroli warunków formalnych wniosku o wznowienie postępowania badaniu podlega, między innymi, wskazanie podstaw do wznowienia postępowania. Z przejętego do postępowania wznowieniowego art. 530 § 2 in fine k.p.k. (art. 545 § 1 k.p.k.) wynika, że odmowa przyjęcia kasacji może nastąpić, gdy oparto ją na innych powodach niż wskazane w art. 523 § 1 k.p.k. Stosując ten przepis odpowiednio w postępowaniu
Jeśli z jakichś przyczyn zaszła potrzeba powiadomienia obrońcy o terminie posiedzenia w przedmiocie przedłużenia tymczasowego aresztowania w ostatniej chwili, Sąd winien podejść do sprawy rozsądnie i dodatkowo przekazać tę informację telefoniczne, aby mieć pewność, że wiadomość dotarła do adresata na czas. Pewności takiej nie daje z natury rzeczy potwierdzenie transmisji danych faksem, bo świadczy
Umorzenie postępowania nie ograniczało prawa pokrzywdzonego do rozpoznania jego sprawy przez sąd. Rzecz w tym, iż prawa takiego nie można utożsamiać z prawem danej osoby do rozpoznania jej sprawy na rozprawie. Każdy obywatel ma bowiem zagwarantowane prawo do sądu, a nie do rozpoznawania sprawy przez sąd w określony sposób. Owemu prawu do sądu uczyniono zadość, skoro to sąd rozstrzygnął o wniesionym
W procesie delegowania sędziego wojskowego do pełnienia obowiązków sędziowskich lub wykonywania czynności administracyjnych w innym sądzie (albo w Departamencie Sądów Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości), pozycje Ministra Sprawiedliwości i Ministra Obrony Narodowej nie są równorzędne. Wady procesu delegacji sędziego wojskowego mają różny skutek w zależności od tego, na jakim etapie decyzyjnym występują
Zaniedbanie zasięgnięcia tak elementarnej informacji, jak ta, czy uwzględniono wniosek oskarżonego o odroczenie rozprawy, czy też sprawę rozpoznano, wyklucza więc uznanie, że doszło do zaistnienia niezależnej od niego przyczyny, która uniemożliwiła mu dopełnienie czynności procesowej w przewidzianym prawem terminie.
W razie przysądzenia własności nieruchomości (art. 1000 § 1 i art. 1003 § 1 k.p.c.), przewidziany w art. 292 k.p.k. zakaz zbywania i obciążania nieruchomości nie wygasa.
Kierowców pojazdów mechanicznych oraz kierowców pojazdów niemechanicznych, czyli m.in. rowerzystów łączy istotna z punktu widzenia regulacji prawnej cecha wspólna jaką jest kierowanie pojazdem. Art. 178a § 2 wraz z fakultatywnym środkiem karnym z art. 42 § 1 k.k. powoduje odstępstwo od zasady równości.
Przepis art. 5 ustawy z dnia 28 października 2002 r. o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary (Dz. U. Nr 179, poz. 1661 ze zm.) w brzmieniu ustalonym ustawą nowelizującą z dnia 28 lipca 2005 r. (Dz. U. Nr 180, poz. 1492) w sposób zupełnie jednoznaczny przesłankę „zawinienia” podmiotu zbiorowego ustanawia jedynie w stosunku do osób wymienionych w art. 3 pkt 2 i 3
Przedmiotem skargi konstytucyjnej może być wyłącznie ta regulacja prawna, która była podstawą ostatecznego orzeczenia odnoszącego się do praw lub wolności konstytucyjnych skarżącego.
Przepis art. 6a ustawy z dnia 29 marca 2007 r. o zmianie ustawy o prokuraturze, ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 64, poz. 432), wprowadzony na mocy ustawy z dnia 23 sierpnia 2007 r. zmieniającej ustawę o zmianie ustawy o prokuraturze, ustawy Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2007 r., Nr 178, poz. 1250), nie ma znaczenia normatywnego
W przypadku skazania za usiłowanie podżegania do dokonania określonego czynu zabronionego, w podstawie prawnej wymiaru kary należy wskazać zarówno przepis art. 14 § 1 lub 2 k.k. - w zależności od ustalenia, czy doszło do usiłowania udolnego czy usiłowania nieudolnego - jak i art. 22 § 2 k.k.
Warunkiem merytorycznego rozpoznania skargi konstytucyjnej jest wykazanie przez skarżącego, iż w związku z wydaniem przez organ władzy publicznej ostatecznego orzeczenia na podstawie zakwestionowanego w skardze aktu normatywnego, doszło do naruszenia przysługujących skarżącemu praw lub wolności o charakterze konstytucyjnym.
p o s t a n a w i a: na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070 oraz z 2005 r. Nr 169, poz. 1417) umorzyć postępowanie w sprawie badania zgodności art. 213 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, ze zm.) w zakresie,
Kobieta, za zgodą której, przerwano ciążę z naruszeniem przepisów ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz. U. Nr 17, poz. 78 ze zm.) nie należy do kręgu pokrzywdzonych typami czynów zabronionych z art. 152 § 1 - 3 k.k. w rozumieniu art. 49 § 1 k.p.k., jeżeli czyny opisane w tych przepisach nie wyczerpują jednocześnie
Wniosek o wznowienie postępowania w przedmiocie objęcia leczeniem w trybie art. 117 k.k.w. nie podlega rozpoznaniu w trybie przewidzianym w art. 540 § 1 pkt 2 k.p.k. Treść przepisów zawartych w art. 540 § 1 pkt 2 k.p.k. wskazuje przecież wyraźnie na to, że dotyczą one ściśle jedynie postępowania rozstrzygającego w kwestii odpowiedzialności karnej oskarżonego. Stanowisko to jest już ugruntowane w judykaturze
Istnienie przepisów art. 152 k.k., art. 153 k.k. i art. 157a k.k. wyklucza wszelkie wątpliwości co do tego, iż życie i zdrowie ludzkie od chwili poczęcia do śmierci są dobrami chronionymi przez prawo karne, choć o zakresie tej ochrony stanowią normy odrębne w wypadku „człowieka” i „dziecka poczętego”.
Wniesienie osobistej kasacji przez skarżącego wraz z wnioskiem o wyznaczenie obrońcy z urzędu w postępowaniu kasacyjnym, obliguje prezesa sądu (art. 93 § 2 k.p.k.) do merytorycznego rozpoznania wniosku w oparciu o przepis art. 78 § 1 k.p.k. Przy rozstrzyganiu o jego zasadności, niedopuszczalna jest antycypacja możliwych dalszych czynności obrońcy, wykonywanych w ramach kompetencji przewidzianych w
Skoro w myśl art. 176 ust. 2 Prawa upadłościowego i naprawczego z dnia 28 lutego 2003 r. (Dz. U. Nr 60, poz. 535) placówki pocztowe doręczają syndykowi adresowaną do upadłego korespondencję i wszelkie przesyłki, a ten zobligowany jest je przekazać upadłemu (o ile nie dotyczą masy upadłości), to tym samym syndyka traktować należy jako „domownika”, o którym mowa w art. 132 § 2 k.p.k., z wszystkimi tego
Sąd Najwyższy nie podziela zarzutu (…), że przepis art. 4 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (tekst jedn.: Dz. U. Nr 123 z 2002 r., poz. 1059 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 10 września 2005 r. tzn. od wejścia w życie przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o zmianie ustawy - Prawo o adwokaturze i niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 163, poz. 1361) należy traktować jako lex
Oskarżonemu, który jest pozbawiony wolności i z tego powodu nie brał udziału w rozprawie apelacyjnej, należy doręczyć odpis wyroku sądu odwoławczego także wtedy, gdy miał obrońcę z urzędu; dzień tego doręczenia jest początkiem biegu terminu do zgłoszenia wniosku o doręczenie wyroku z uzasadnieniem w celu wywiedzenia kasacji.
Skoro (…) skarżący wystąpił z kasacją od postanowienia sądu odwoławczego, wydanego w trybie przepisów Kodeksu karnego wykonawczego, o utrzymaniu w mocy postanowienia o odwołaniu rozłożenia mu na raty należności sądowych, to orzeczenie takie, jako niebędące wyrokiem sądu odwoławczego, nie podlega zaskarżeniu kasacją. Z art. 18 § 2 k.k.w. należy stwierdzić, że przepis ten, uprawniając prezesa sądu i
Przedmiotem skargi konstytucyjnej może być wyłącznie ta regulacja prawna, która była podstawą ostatecznego orzeczenia odnoszącego się do praw lub wolności konstytucyjnych skarżącego.
