Wyrok WSA w Łodzi z dnia 26 stycznia 2005 r., sygn. III SA/Łd 700/04
Przez dobro wymiaru sprawiedliwości, o którym mowa w art. 37 k.p.k., można rozumieć także potrzebę doprowadzenia do przeprowadzenia procesu, które okazuje się mało realne bez odejścia od zasady właściwości miejscowej sądu.
Za rażąco niesprawiedliwe, w rozumieniu art. 440 k.p.k., uznać należy utrzymanie w mocy wyroku uniewinniającego w następstwie nieuwzględnienia zarzutów apelacji wniesionej na niekorzyść oskarżonego, jeśli niezmienione przez sąd odwoławczy ustalenia faktyczne uzasadniały przypisanie oskarżonemu popełnienie przestępstwa, choćby o innej kwalifikacji prawnej, niż przyjęta w akcie oskarżenia. W takiej bowiem
1. Warunkiem przypisania sprawstwa kierowniczego jest współczesne, do wykonywania przez bezpośredniego sprawcę znamion czynu, pełnienie takiej roli. Skoro bowiem chodzi o kierowanie „wykonaniem”, to następuje ono na etapie, na którym znamiona czynu są urzeczywistniane. Dopełniające słowo „wykonaniem”, zawarte w art. 18 § 1 k.k., określa zatem etap, na którym funkcja kierowania jest realizowana. Ten
Policjant ma ustawowe prawo do lokalu dla siebie i członków rodziny /art. 88 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji - Dz.U. 2002 nr 7 poz. 58 ze zm./, celem zaś pomocy finansowej jest realizacja tego prawa, nie znajduje więc uzasadnienia stanowisko, aby pomoc finansowa przysługiwała w innym przypadku współwłasności nabytego lokalu niż małżeńska wspólność majątkowa - do której zresztą wprost
1. Wskazanie w skardze kasacyjnej nie istniejącego przepisu w obowiązującym akcie prawnym powoduje, że nie spełnia ona wymagań przewidzianych w art. 176 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ w zaskarżonym zakresie. 2. Dla określenia charakteru prawnego danego przepisu nie jest istotne w jakim akcie normatywnym przepis