W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 26 lipca 1995 r. została sporządzona w Brukseli na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej Konwencja w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Policji (Konwencja o Europolu), w następującym brzmieniu:

KONWENCJA

sporządzona na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Policji (Konwencja o Europolu)

Wysokie Umawiające się Strony niniejszej konwencji, Państwa Członkowskie Unii Europejskiej;

Powołując się na akt Rady z dnia 26 lipca 1995 r.;

Mając świadomość pilnych problemów wynikających z terroryzmu, nielegalnego handlu narkotykami i innych poważnych form przestępczości międzynarodowej;

Mając na uwadze, że niezbędny jest postęp w zakresie solidarnego działania i współpracy między Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej, w szczególności poprzez poprawę współpracy policyjnej między Państwami Członkowskimi;

Taki postęp powinien umożliwić dalszą poprawę ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego;

Utworzenie Europejskiego Urzędu Policji (Europol) postanowiono w Traktacie o Unii Europejskiej z dnia 7 lutego 1992 r.;

W świetle decyzji Rady Europejskiej z dnia 29 października 1993 r., iż Europol ma zostać ustanowiony w Niderlandach z siedzibą w Hadze;

W trosce o wspólny cel poprawy współpracy policyjnej w dziedzinie zwalczania terroryzmu, nielegalnego handlu narkotykami i innych poważnych form przestępczości międzynarodowej poprzez stałą, poufną i intensywną wymianę informacji między Europolem a jednostkami narodowymi Państw Członkowskich;

Rozumiejąc, że formy współpracy ustanowione w niniejszej konwencji nie powinny mieć wpływu na inne formy współpracy, dwustronnej bądź wielostronnej;

W przekonaniu, że w dziedzinie współpracy policyjnej szczególną uwagę należy zwrócić na ochronę praw jednostek, w szczególności na ochronę ich danych osobowych;

Mając na uwadze, że działania Europolu na mocy niniejszej konwencji są bez uszczerbku dla kompetencji Wspólnot Europejskich; Europol i Wspólnoty mają wspólny interes, w ramach Unii Europejskiej, w ustanawianiu rodzajów współpracy umożliwiających każdemu z nich wykonywanie swoich zadań w jak najbardziej efektywny sposób;

Uzgodniły, co następuje:

Spis treści

Tytuł l Ustanowienie i zadania

Artykuł 1 Ustanowienie

Artykuł 2 Cel

Artykuł 3 Zadania

Artykuł 4 Jednostki narodowe

Artykuł 5 Oficerowie łącznikowi

Artykuł 6 Komputerowy system zgromadzonych informacji

Tytuł II System informacyjny

Artykuł 7 Tworzenie systemu informacyjnego

Artykuł 8 Zawartość systemu informacyjnego

Artykuł 9 Prawo dostępu do systemu informacyjnego

Tytuł III Pliki robocze do celów analizy

Artykuł 10 Gromadzenie, przetwarzanie i wykorzystywanie danych osobowych

Artykuł 11 System indeksu

Artykuł 12 Polecenie otwarcia pliku z danymi

Tytuł IV Wspólne postanowienia o przetwarzaniu informacji

Artykuł 13 Obowiązek powiadamiania

Artykuł 14 Standard ochrony danych

Artykuł 15 Odpowiedzialność w sprawach dotyczących ochrony danych

Artykuł 16 Postanowienia w sprawie sporządzania sprawozdań

Artykuł 17 Zasady korzystania z danych

Artykuł 18 Przekazywanie danych państwom trzecim i instytucjom trzecim

Artykuł 19 Prawo dostępu

Artykuł 20 Poprawianie i usuwanie danych

Artykuł 21 Terminy przechowywania i usuwania plików z danymi

Artykuł 22 Poprawianie i gromadzenie danych w aktach papierowych

Artykuł 23 Krajowy organ nadzorczy

Artykuł 24 Wspólny organ nadzorczy

Artykuł 25 Bezpieczeństwo danych

Tytuł V Status prawny, organizacja i postanowienia finansowe

Artykuł 26 Zdolność prawna

Artykuł 27 Organy Europolu

Artykuł 28 Zarząd

Artykuł 29 Dyrektor

Artykuł 30 Personel

Artykuł 31 Poufność

Artykuł 32 Obowiązek dyskrecji i poufności

Artykuł 33 Języki

Artykuł 34 Informowanie Parlamentu Europejskiego

Artykuł 35 Budżet

Artykuł 36 Audyt

Artykuł 37 Umowa w sprawie siedziby

Tytuł VI Odpowiedzialność i ochrona prawna

Artykuł 38 Odpowiedzialność za nieuprawnione lub nieprawidłowe przetwarzanie danych

Artykuł 39 Odpowiedzialność z innych tytułów

Artykuł 40 Rozstrzyganie sporów

Artykuł 41 Przywileje i immunitety

Tytuł VII Postanowienia końcowe

Artykuł 42 Stosunki z państwami trzecimi i instytucjami trzecimi

Artykuł 43 Zmiany konwencji

Artykuł 44 Zastrzeżenia

Artykuł 45 Wejście konwencji w życie

Artykuł 46 Przystąpienie nowych Państw Członkowskich

Artykuł 47 Depozytariusz

Załącznik określony w artykule 2

Deklaracja

TYTUŁ l

Ustanowienie i zadania

Artykuł 1

Ustanowienie

1. Państwa Członkowskie Unii Europejskiej, zwane dalej „Państwami Członkowskimi”, niniejszym ustanawiają Europejski Urząd Policji, zwany dalej „Europolem”.

2. Europol współpracuje z jedną jednostką narodową każdego Państwa Członkowskiego, powołaną lub wyznaczoną zgodnie z artykułem 4.

Artykuł 2

Cel

[1] 1. Celem Europolu jest, w ramach współpracy organów policji Państw Członkowskich zgodnie z Traktatem o Unii Europejskiej, poprawa, za pomocą środków, o których mowa w niniejszej Konwencji, skuteczności i współpracy między właściwymi władzami Państw Członkowskich w zapobieganiu i zwalczaniu poważnej przestępczości międzynarodowej, wszędzie tam, gdzie istnieją faktyczne przesłanki lub wystarczające powody, świadczące o zaangażowaniu zorganizowanej struktury przestępczej i objęciu dwóch lub więcej Państw Członkowskich w takiej mierze, że ze względu na skalę, znaczenie oraz konsekwencje tych przestępstw, wymagane jest wspólne działanie Państw Członkowskich. Dla celów niniejszej Konwencji następujące przestępstwa traktowane są jako poważne przestępstwa międzynarodowe: przestępstwa popełnione lub zaplanowane w ramach działalności terrorystycznej przeciwko życiu, zdrowiu i wolności osobistej lub własności, nielegalny handel narkotykami, pranie pieniędzy, nielegalny handel substancjami nuklearnymi i radioaktywnymi, przemyt nielegalnych imigrantów, handel ludźmi, przestępstwa związane z pojazdami silnikowymi oraz przestępstwa wymienione w załączniku [2] lub ich szczególne odmiany.

2. Na wniosek Zarządu Rada określa jednomyślnie priorytety Europolu w zakresie zwalczania i zapobiegania różnym formom poważnej przestępczości międzynarodowej, w ramach przysługujących mu uprawnień.

3. Kompetencje Europolu w odniesieniu do powyższych przestępstw lub ich szczególnych odmian obejmują także przestępstwa z nimi powiązane. Nie obejmują one jednak przestępstw źródłowych dla prania pieniędzy, w odniesieniu do których to przestępstw Europol nie posiada kompetencji na mocy ust. 1.

Następujące przestępstwa są uważane za powiązane i są brane pod uwagę zgodnie z procedurami określonymi w art. 8 i 10:

– przestępstwa mające na celu uzyskanie środków służących do popełniania przestępstw leżących w zakresie kompetencji Europolu,

– przestępstwa mające na celu ułatwienie popełnienia lub popełnienie przestępstw leżących w zakresie kompetencji Europolu,

– przestępstwa mające na celu zapewnienie bezkarności za przestępstwa leżące w zakresie kompetencji Europolu.

4. Do celów niniejszej Konwencji, „właściwe organy” oznaczają wszystkie instytucje publiczne w Państwach Członkowskich odpowiedzialne zgodnie z prawem krajowym za zapobieganie i zwalczanie przestępstw.

Artykuł 3

Zadania

1. W ramach celu, określonego zgodnie z artykułem 2 ustęp 1, podstawowe zadania Europolu obejmują:

(1) ułatwienie wymiany informacji między Państwami Członkowskimi;

(2) pozyskiwanie, zestawianie i analizowanie informacji, również danych wywiadowczych;

(3) niezwłoczne powiadomienie właściwych władz Państw Członkowskich za pośrednictwem jednostek narodowych, określonych w artykule 4, o informacjach ich dotyczących i wszelkich związkach ustalonych między przestępstwami;

(4) pomoc w dochodzeniach prowadzonych w Państwach Członkowskich przez przekazywanie wszystkich istotnych informacji jednostkom narodowym;

(5) utrzymywanie komputerowego systemu zgromadzonych informacji, zawierającego dane zgodnie z artykułami 8, 10 i 11;

(6) uczestniczenie w charakterze wsparcia we wspólnych zespołach dochodzeniowych, zgodnie z art. 3a;

(7) zwracanie się do właściwych władz danych Państw Członkowskich z wnioskiem o przeprowadzenie lub koordynację dochodzeń w szczególnych, zgodnie z art. 3b.

2. Mając na celu poprawę współpracy i skuteczności właściwych władz w Państwach Członkowskich za pośrednictwem jednostek narodowych, w związku z realizacją celu określonego w artykule 2 ustęp 1, dodatkowe zadania Europolu obejmują:

(1) rozwój wiedzy specjalistycznej w zakresie procedur dochodzeniowych właściwych władz Państw Członkowskich i zapewnianie doradztwa w zakresie prowadzenia dochodzeń;

(2) zapewnianie strategicznych danych wywiadowczych, w celu ułatwiania i wspierania efektywnego i skutecznego wykorzystania środków dostępnych na poziomie narodowym do działań operacyjnych;

(3) przygotowywanie sprawozdań dotyczących sytuacji ogólnej.

3. [3] W związku ze swoim celem określonym w art. 2 ust. 1, Europol może dodatkowo, w ramach zasobów osobowych i budżetowych, jakimi dysponuje oraz w granicach ustalonych przez Zarząd, wspierać Państwa Członkowskie poprzez doradztwo i badania w następujących obszarach:

(1) szkolenia członków właściwych organów;

(2) organizacji i wyposażenia tych organów poprzez ułatwienie wzajemnej pomocy technicznej między Państwami Członkowskimi;

(3) metod zapobiegania przestępczości;

(4) technicznych i kryminalistycznych metod policyjnych oraz procedur dochodzeniowych.

4. [4] Bez uszczerbku dla Konwencji o zwalczaniu fałszowania pieniędzy, podpisanej w Genewie dnia 20 kwietnia 1929 r. oraz protokołu do niej, Europol pełni również rolę punktu kontaktowego Unii Europejskiej w jej kontaktach z państwami i organizacjami trzecimi w sprawach zwalczania fałszowania waluty euro.

Artykuł 3a

Udział we wspólnych zespołach dochodzeniowych

1. Urzędnicy Europolu mogą uczestniczyć w charakterze wsparcia we wspólnych zespołach dochodzeniowych, włączając zespoły ustanowione zgodnie z art. 1 decyzji ramowej z dnia 13 czerwca 2002 roku w sprawie wspólnych zespołów dochodzeniowo-śledczych ⁽¹⁾ lub zgodnie z art. i 3 Konwencji z dnia 29 maja 2000 roku w sprawie wzajemnej pomocy w sprawach karnych między Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej, w zakresie, w jakim zespoły te prowadzą dochodzenia w sprawach karnych, dla których na podstawie art. 2 właściwym organem jest Europol. Urzędnicy Europolu mogą, w granicach przewidzianych przez prawo Państwa Członkowskiego, w którym działa wspólny zespół dochodzeniowy oraz zgodnie z ustaleniem określonym w ust. 2, uczestniczyć we wszelkich działaniach i wymianach informacji ze wszystkimi członkami wspólnego zespołu dochodzeniowego, zgodnie z ust. 3. Jednakże, nie uczestniczą oni w podejmowaniu żadnych środków przymusu.

2. Administracyjne wprowadzenie w życie uczestnictwa urzędników Europolu we wspólnym zespole dochodzeniowym jest określane w ustaleniach między Dyrektorem Europolu i właściwymi władzami Państw Członkowskich, uczestniczących we wspólnym zespole dochodzeniowym, z udziałem oddziałów krajowych. Zasady regulujące te ustalenia określane są przez Zarząd Europolu, stanowiący większością dwóch trzecich głosów jego członków.

3. Urzędnicy Europolu realizują swoje zadania pod przewodnictwem szefa zespołu, biorąc pod uwagę warunki określone w ustaleniach, o których mowa w ust. 2.

4. Zgodnie z ustaleniami, o których mowa w ust. 2 i 3, urzędnicy Europolu mogą bezpośrednio kontaktować się z członkami wspólnego zespołu dochodzeniowego i dostarczać członkom i oddelegowanym członkom wspólnego zespołu dochodzeniowego, zgodnie z niniejszą Konwencją, informacji pochodzących z jakiejkolwiek części systemu komputerowego zebranych informacji, o którym mowa w art. 6. W przypadku kontaktów bezpośrednich, oddziały krajowe Państw Członkowskich reprezentowanych w zespole, jak również Państw Członkowskich, które dostarczyły informacji, są o tym jednocześnie informowane przez Europol.

5. Informacje uzyskane przez urzędnika Europolu w trakcie uczestniczenia we wspólnym zespole dochodzeniowym mogą, za zgodą i na odpowiedzialność Państwa Członkowskiego, które dostarczyło informacji, zostać włączone do jakiejkolwiek części systemu komputerowego, na warunkach określonych w niniejszej Konwencji.

6. W czasie działań wspólnego zespołu dochodzeniowego, o którym mowa w niniejszym artykule, urzędnicy Europolu, w odniesieniu do przestępstw popełnionych przeciwko nim lub przez nich, podlegają prawu wewnętrznemu Państwa Członkowskiego, w którym prowadzone jest działanie, stosowanemu wobec osób pełniących porównywalne funkcje.

Artykuł 3b

Wnioski składane przez Europo 1 w celu wszczęcia dochodzenia w sprawach karnych

1. Państwa Członkowskie powinny rozpatrzyć każdy wniosek Europolu w celu wszczęcia, przeprowadzenia lub koordynacji dochodzeń w szczególnych sprawach i powinny wnikliwie rozpatrywać takie wnioski. Europol powinien zostać poinformowany czy wnioskowane dochodzenie zostanie wszczęte.

2. Jeżeli właściwe organy Państwa Członkowskiego podejmują decyzję o nieprzyjęciu wniosku Europolu, informują one Europol o swojej decyzji i jej uzasadnieniu, chyba że nie są w stanie przedstawić uzasadnienia, ponieważ:

i) mogłoby to zaszkodzić zasadniczym interesom bezpieczeństwa narodowego; lub

ii) mogłoby to zagrozić powodzeniu trwającego dochodzenia lub bezpieczeństwu osób.

3. Odpowiedzi na wnioski Europolu o wszczęcie, przeprowadzenie lub koordynację dochodzeń w szczególnych przypadkach, jak również informacje dla Europolu w sprawie wyników dochodzeń, przekazywane są przez właściwe organy w Państwach Członkowskich, zgodnie z zasadami określonymi w Konwencji o Europolu i zgodnie z odpowiednim ustawodawstwem krajowym.

4. Na podstawie umowy o współpracy, która ma zostać podpisana z Eurojustem, Europol, składając wniosek o wszczęcie dochodzenia w sprawach karnych, informuje o tym Eurojust.

Artykuł 4

Jednostki narodowe

1. Każde Państwo Członkowskie ustanawia lub wyznacza jednostkę narodową do wykonania zadań wymienionych w niniejszym artykule.

2. [5] Jednostka narodowa jest jedynym organem pośredniczącym w kontaktach między Europolem a właściwymi organami krajowymi. Państwa Członkowskie mogą jednak dopuścić bezpośrednie kontakty między wyznaczonymi właściwymi organami a Europolem zgodnie z warunkami określonymi przez dane Państwo Członkowskie, łącznie z wcześniejszym zaangażowaniem jednostki narodowej.

Jednostka narodowa otrzymuje w tym samym czasie od Europolu wszystkie informacje wymienione w trakcie bezpośrednich kontaktów między Europolem a wyznaczonymi właściwymi organami. Stosunki między jednostką narodową a właściwymi organami reguluje prawo krajowe, w szczególności właściwe krajowe wymogi konstytucyjne.

3. Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki, które umożliwiają jednostkom narodowym wykonanie zadań, w szczególności dostęp do odpowiednich danych krajowych.

4. Zadania jednostek krajowych obejmują:

(1) dostarczanie Europolowi z własnej inicjatywy informacji i danych wywiadowczych, niezbędnych do wykonywania jego zadań;

(2) odpowiadanie na wniosek Europolu o informacje i dane wywiadowcze oraz doradztwo;

(3) aktualizację informacji i danych wywiadowczych;

(4) dokonywanie oceny informacji i danych wywiadowczych zgodnie z prawem krajowym dla właściwych władz i przekazywanie im tych materiałów;

(5) występowanie do Europolu z wnioskami o doradztwo, informacje, dane wywiadowcze i analizy;

(6) dostarczanie Europolowi danych do gromadzenia w systemie komputerowym;

(7) zapewnienie przestrzegania prawa przy każdej wymianie informacji z Europolem.

5. Bez uszczerbku dla wykonywania kompetencji nałożonych na Państwa Członkowskie, w związku z utrzymaniem porządku publicznego i ochrony bezpieczeństwa wewnętrznego [6] , w szczególnych przypadkach jednostka narodowa nie ma obowiązku przekazywania informacji i danych wywiadowczych, określonych w artykułach 7 i 10 ustęp 4 punkty 1, 2 i 6, i jeżeli ich przekazanie może:

(1) szkodzić istotnym interesom bezpieczeństwa narodowego;

(2) zagrażać powodzeniu bieżącego dochodzenia lub bezpieczeństwu osób;

(3) dotyczyć informacji o organizacjach lub specyficznych działaniach wywiadowczych w sferze bezpieczeństwa Państwa.

6. Koszty utrzymywania kontaktu jednostek narodowych z Europolem ponoszą Państwa Członkowskie i, poza kosztami połączeń, nie obciążają one Europolu.

7. [7] Szefowie jednostek narodowych zbierają się regularnie w celu udzielenia wsparcia Europolowi, z własnej inicjatywy lub na wniosek, poprzez doradztwo.

Artykuł 5

Oficerowie łącznikowi

1. Każda jednostka narodowa oddelegowuje do Europolu co najmniej jednego oficera łącznikowego. Liczba oficerów łącznikowych wysyłanych do Europolu przez Państwa Członkowskie jest ustanawiana jednomyślną decyzją Zarządu; decyzja ta może być zmieniona w każdym czasie jednomyślną decyzją Zarządu. O ile postanowienia szczególne niniejszej konwencji nie stanowią inaczej, oficerowie łącznikowi podlegają prawu krajowemu oddelegowującego Państwa Członkowskiego.

2. Oficerowie łącznikowi są instruowani przez swoje jednostki krajowe, aby reprezentowali interesy tych jednostek w Europolu zgodnie z prawem krajowym oddelegowującego Państwa Członkowskiego oraz zgodnie z postanowieniami dotyczącymi administracji Europolu.

3. Bez uszczerbku dla postanowień artykułu 4 ustępy 4 i 5, oficerowie łącznikowi, w ramach celu ustanowionego w artykule 2 ustęp 1, wspierają wymianę informacji między jednostką narodową, która ich oddelegowała, a Europolem, w szczególności poprzez:

(1) dostarczanie Europolowi informacji z oddelegowującej jednostki narodowej;

(2) przekazywanie informacji z Europolu do oddelegowującej jednostki narodowej; oraz

(3) współpracę z urzędnikami Europolu poprzez dostarczanie informacji i doradztwo w dziedzinie analizy informacji, dotyczących oddelegowującego Państwa Członkowskiego.

4. Jednocześnie, oficerowie łącznikowi pomagają w wymianie informacji, pochodzących z ich jednostki narodowej, i w koordynacji wynikających z tego środków zgodnie z ich prawem krajowym i w ramach celu ustanowionego w artykule 2 ustęp 1.

5. W zakresie niezbędnym do wykonania zadań, zgodnie z powyższym ustępem 3, oficerowie łącznikowi mają prawo zapoznać się z różnymi aktami zgodnie z właściwymi postanowieniami wyszczególnionymi w odnośnych artykułach.

6. Artykuł 25 stosuje się mutatis mutandis do działalności oficerów łącznikowych.

7. Bez uszczerbku dla innych postanowień niniejszej konwencji prawa i obowiązki oficerów łącznikowych wobec Europolu ustala jednomyślnie Zarząd.

8. Oficerowie łącznikowi korzystają z przywilejów i immunitetów niezbędnych do wykonywania swoich zadań zgodnie z artykułem 41 ustęp 2.

9. Europol zapewnia nieodpłatnie Państwom Członkowskim pomieszczenia w budynku Europolu potrzebne oficerom łącznikowym do wykonywania ich pracy. Wszystkie inne koszty związane z oddelegowaniem oficerów łącznikowych ponosi oddelegowujące Państwo Członkowskie; dotyczy to również wydatków na sprzęt dla oficerów łącznikowych, o ile podczas sporządzania budżetu Europolu Zarząd, stanowiąc jednomyślnie, w konkretnym przypadku nie zaleci inaczej.

Artykuł 6

Komputerowy system zgromadzonych informacji

1. Europol utrzymuje komputerowy system zgromadzonych informacji, składający się z następujących elementów:

(1) systemu informacyjnego, określonego w artykule 7, z ograniczoną i ściśle określoną zawartością, który umożliwia szybkie odszukanie informacji dostępnych Państwom Członkowskim i EuropoIowi;

(2) plików roboczych, określonych w artykule 10, stworzonych w odniesieniu do różnych okresów analizy i zawierających wszechstronne informacje; oraz

(3) systemu indeksu zawierającego niektóre dane szczegółowe z akt przeznaczonych do analizy, określonych w punkcie 2, stosownie do ustaleń przewidzianych w artykule 11.

2. Komputerowy system zgromadzonych informacji prowadzony przez Europol nie może w żadnym wypadku być podłączony do innych systemów automatycznego przetwarzania danych, z wyjątkiem systemu automatycznego przetwarzania danych jednostek narodowych.

Artykuł 6a

Przetwarzanie informacji przez Europol

[8] Celem wykonywania swoich zadań Europol może także przetwarzać dane, aby stwierdzić, czy mają one znaczenie dla powierzonych mu zadań i czy mogą zostać włączone do komputerowego systemu zgromadzonych informacji, o którym mowa w art. 6 ust. 1.

Umawiające się Strony zebrane w Radzie, stanowiąc większością dwóch trzecich głosów, określają warunki przetwarzania danych, w szczególności dotyczące dostępu do nich oraz ich wykorzystania, jak i terminów ich przechowywania i usuwania, które nie mogą być dłuższe niż 6 miesięcy, z należytym uwzględnieniem zasad określonych w art. 14. Zarząd przygotowuje decyzję Umawiających się Stron i konsultuje się ze wspólnym organem nadzorczym, o którym mowa w art. 24.

TYTUŁ II

System informacyjny

Artykuł 7

Tworzenie systemu informacyjnego

1. W celu wykonania swoich zadań Europol tworzy i utrzymuje komputerowy system informacyjny. System informacyjny, do którego Państwa Członkowskie, reprezentowane przez swoje jednostki narodowe i oficerów łącznikowych, mogą bezpośrednio wprowadzać dane zgodnie z ich procedurami krajowymi i do którego Europol może bezpośrednio wprowadzać dane dostarczone przez państwa trzecie i instytucje trzecie oraz dane pochodzące z analiz, jest bezpośrednio dostępny w celu konsultacji dla jednostek narodowych, oficerów łącznikowych. Dyrektora, zastępców Dyrektora i należycie umocowanych urzędników Europolu.

Bezpośredni dostęp jednostek narodowych do systemu informacyjnego odnośnie do osób, określonych w artykule 8 ustęp 1 punkt 2, jest ograniczony jedynie do danych osobowych wyszczególnionych w artykule 8 ustęp 2. Pełen zakres danych, jaki może być potrzebny w przypadku szczegółowego zapytania, jest dostępny takim osobom za pośrednictwem oficerów łącznikowych.

2. Europol:

(1) ma zadanie zapewnienia przestrzegania postanowień regulujących współpracę w zakresie systemu informacyjnego i jego zarządzania, oraz

(2) jest odpowiedzialny za prawidłowe działanie systemu informacyjnego pod względem technicznym i operacyjnym. Europol podejmie w szczególności wszelkie niezbędne środki, aby zapewnić prawidłową implementację środków, określonych w artykułach 21 i 25, dotyczących systemu informacyjnego.

3. Jednostka narodowa każdego Państwa Członkowskiego jest odpowiedzialna za komunikację z systemem informacyjnym. Jest ona w szczególności odpowiedzialna za środki bezpieczeństwa, określone w artykule 25, dotyczące urządzeń do przetwarzania danych używanych na terytorium danego Państwa Członkowskiego, za przegląd zgodnie z artykułem 21 i, jeżeli wymagają tego przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne oraz procedury tego Państwa Członkowskiego, za prawidłowe wykonanie postanowień niniejszej konwencji w innych dziedzinach.

Artykuł 8

Zawartość systemu informacyjnego

1. System informacyjny może być używany jedynie do przechowywania, zmieniania i wykorzystania danych, które są niezbędne do wykonywania przez Europol jego zadań, z wyjątkiem danych dotyczących przestępstw powiązanych, określonych w artykule 2 ustęp 3 akapit drugi. Wprowadzane dane dotyczą:

(1) osób, które zgodnie z prawem krajowym odpowiedniego Państwa Członkowskiego są podejrzane o popełnienie lub udział w przestępstwie, które na mocy artykułu 2 objęte jest kompetencją Europolu, lub osób, które zostały skazane za takie przestępstwo;

(2) osób, wobec których istnieją poważne podstawy, na mocy prawa krajowego, do podejrzenia, że popełnią przestępstwo, które na mocy artykułu 2 jest objęte kompetencją Europolu.

2. Dane osobowe, określone w ustępie 1, mogą zawierać jedynie następujące szczegóły:

(1) nazwisko, nazwisko panieńskie, imiona oraz wszelkie pseudonimy, przydomki lub przyjęte nazwiska;

(2) datę i miejsce urodzenia;

(3) obywatelstwo;

(4) płeć; oraz

(5) w miarę potrzeb, inne cechy charakterystyczne, które mogą pomóc w identyfikacji osoby, włącznie ze szczególnymi, obiektywnie istniejącymi cechami fizycznymi, które są niezmienne.

3. Poza danymi określonymi w ustępie 2 i danymi dotyczącymi Europolu lub jednostki narodowej wprowadzającej dane, system informacyjny może być również wykorzystywany do przechowywania, zmieniania i wykorzystania następujących danych dotyczących osób, określonych w ustępie 1:

(1) przestępstw, domniemanych przestępstw wraz z czasem i miejscem ich popełnienia;

(2) środków, jakie zostały lub mogą zostać użyte do popełnienia przestępstw;

(3) służb zajmujących się sprawą i odpowiedniego numeru akt;

(4) domniemanego członkostwa w organizacji przestępczej;

(5) skazań, w przypadku gdy dotyczą przestępstw objętych kompetencją Europolu na mocy artykułu 2.

Powyższe dane mogą zostać wprowadzone także wówczas, gdy jeszcze nie zawierają odniesienia do osób. W przypadku gdy Europol wprowadza dane samodzielnie, poza numerem akt podaje również, czy dane zostały dostarczone przez stronę trzecią, czy też są wynikiem własnych analiz.

4. Dodatkowe informacje, będące w posiadaniu Europolu lub jednostki narodowej, dotyczące grup osób określonych w ustępie 1, mogą być przekazywane dowolnej jednostce narodowej lub Europolowi na ich wniosek. Jednostki narodowe przekazują informacje zgodnie z ich prawem krajowym.

W przypadku gdy dodatkowe informacje dotyczą jednego lub więcej powiązanych przestępstw, zgodnie z określeniem zawartym w artykule 2 ustęp 3 akapit drugi, dane przechowywane w systemie informacyjnym są odpowiednio oznaczone, aby umożliwić jednostce narodowej i Europolowi wymianę informacji na temat powiązanych przestępstw.

5. W przypadku odstąpienia od postępowania przeciw danej osobie, lub uniewinnienia takiej osoby, dane odnoszące się do odpowiedniej decyzji zostają usunięte.

Artykuł 9

Prawo dostępu do systemu informacyjnego

1. Jednostki narodowe, oficerowie łącznikowi, Dyrektor, zastępcy dyrektora lub należycie umocowani urzędnicy Europolu mają prawo do wprowadzania danych bezpośrednio do systemu informacyjnego i ich wyszukiwania. [9] Dane mogą być wyszukiwane w przypadku, gdy jest to niezbędne do wykonywania zadań Europolu w określonej sprawie; wyszukiwanie danych odbywa się zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi i administracyjnymi oraz procedurami jednostki wyszukującej, z zastrzeżeniem wszelkich dodatkowych postanowień zawartych w niniejszej konwencji.

2. Tylko jednostka, która wprowadzała dane, może je zmieniać, poprawiać lub usuwać. W przypadku gdy jednostka ma powody, by uważać, że dane, określone w artykule 8 ustęp 2, są nieprawidłowe, lub chce je uzupełnić, powinna niezwłocznie powiadomić o tym jednostkę, która wprowadzała dane; jednostka ta niezwłocznie bada takie powiadomienie i w razie konieczności niezwłocznie zmienia, uzupełnia, poprawia bądź usuwa dane. W przypadku gdy system zawiera dane, określone w artykule 8 ustęp 3, dotyczące osoby, każda jednostka może wprowadzić dodatkowe dane, określone w artykule 8 ustęp 3. W przypadku oczywistych sprzeczności między wprowadzanymi danymi, zainteresowane jednostki konsultują się wzajemnie i osiągają porozumienie. W przypadku gdy jednostka zamierza całkowicie usunąć dane, określone w artykule 8 ustęp 2, dotyczące danej osoby, i w przypadku gdy dane, określone w artykule 8 ustęp 3, dotyczące tej samej osoby zostały wprowadzone przez inne jednostki, odpowiedzialność w zakresie ustawodawstwa o ochronie danych zgodnie z artykułem 15 ustęp 1 i prawo do wprowadzania zmian, uzupełniania, poprawiania i usuwania takich danych zgodnie z artykułem 8 ustęp 2 są przeniesione na następną w kolejności jednostkę, która wprowadziła dane, określone w artykule 8 ustęp 3, dotyczące tej osoby. Jednostka zamierzająca usunąć dane, informuje o swoim zamiarze jednostkę, na którą przeniesiono odpowiedzialność za ochronę danych.

3. Odpowiedzialność za dopuszczalność wyszukiwania, wprowadzania danych i zmian w systemie informacyjnym ponosi jednostka wyszukująca, wprowadzająca dane i dokonująca zmian; musi istnieć możliwość zidentyfikowania tej jednostki. Przekazywanie informacji między jednostkami narodowymi a właściwymi władzami Państw Członkowskich jest regulowane przez prawo krajowe.

4. [10] Poza jednostkami narodowymi i osobami określonymi w ust. 1, z systemu informatycznego Europolu mogą także korzystać właściwe organy wyznaczone do tego celu przez Państwo Członkowskie. Jednakże wyszukiwanie prowadzone w systemie umożliwia jedynie uzyskanie informacji o tym, czy poszukiwane dane znajdują się w systemie informacyjnym Europolu. Dalsze informacje można uzyskać poprzez jednostkę narodową Europolu.

Dane dotyczące wyznaczonych właściwych organów, łącznie z późniejszymi zmianami są przekazywane Sekretariatowi Generalnemu Rady, który publikuje je w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

TYTUŁ III

Pliki robocze do celów analizy

Artykuł 10

Gromadzenie, przetwarzanie i wykorzystywanie danych osobowych

1. O ile jest to niezbędne do osiągnięcia celu ustanowionego w art. 2 ust. 1, Europol, poza danymi o charakterze nieosobowym, może przechowywać, zmieniać i wykorzystywać w innych plikach dane dotyczące przestępstw objętych kompetencją Europolu, łącznie z danymi dotyczącymi przestępstw powiązanych, określonych w art. 2 ust. 3 akapit drugi, które przeznaczone są do szczególnych analiz i dotyczą: [11]

(1) osób określonych w artykule 8 ustęp 1;

(2) osób, które mogą być wezwane do złożenia zeznań w dochodzeniach w związku z rozpatrywanymi przestępstwami lub w dalszym postępowaniu karnym;

(3) osób, które stały się ofiarami jednego z przedmiotowych przestępstw lub w odniesieniu do których pewne fakty dają podstawy, by uważać, iż mogą one stać się ofiarami takiego przestępstwa;

(4) umów i współpracowników, oraz

5) osób, które mogą dostarczyć informacji na temat przedmiotowych przestępstw.

Gromadzenie, przechowywanie i przetwarzanie danych wymienionych w artykule 6 zdanie pierwsze Konwencji Rady Europy z dnia 28 stycznia 1981 r. o ochronie osób w związku z automatycznym przetwarzaniem danych osobowych jest zabronione, o ile nie jest to konieczne ściśle do celów danych plików i jeżeli takie dane są uzupełnieniem innych danych osobowych, już do tych akt wprowadzonych. Zabrania się selekcjonowania określonej grupy osób wyłącznie na podstawie danych wymienionych w artykule 6 zdanie pierwsze Konwencji Rady Europy z dnia 28 stycznia 1981 r., z naruszeniem wyżej wymienionych postanowień w odniesieniu do celu.

Rada, stanowiąc jednomyślnie, przyjmuje przepisy wykonawcze dotyczące plików z informacjami przygotowywanych przez Zarząd, które zawierają dodatkowe szczegóły informacji, odnośnie do kategorii danych osobowych, określonych w niniejszym artykule i postanowień dotyczących bezpieczeństwa danych i wewnętrznego nadzoru nad ich wykorzystaniem.

2. Pliki takie są tworzone w celach analizy, określanej jako kompletowanie, przetwarzanie lub wykorzystanie danych, mające na celu pomoc w dochodzeniu karnym. Każdy projekt analizy pociąga za sobą utworzenie grupy ds. analizy stowarzyszającej ściśle następujących uczestników, stosownie do zadań określonych w artykule 3 ustępy 1 i 2 oraz artykule 5 ustęp 3:

(1) [12] analityków i innych urzędników Europolu wyznaczonych przez dyrekcję Europolu;

(2) oficerów łącznikowych i/lub ekspertów Państw Członkowskich dostarczających informacje lub zainteresowanych analizą w rozumieniu ustępu 6.

Jedynie analitycy są uprawnieni do wprowadzania i zmiany danych w określonym pliku; wszyscy uczestnicy mogą wyszukiwać dane w pliku. [13]

3. Na wniosek Europolu lub z własnej inicjatywy, jednostki narodowe, z zastrzeżeniem artykułu 4 ustęp 5, przekazują Europolowi wszystkie informacje, jakie mogą być niezbędne do wykonywania zadań na mocy artykułu 3 ustęp 1 punkt 2. Państwa Członkowskie przekazują takie dane tylko w przypadku, gdy prawo krajowe dopuszcza ich przetwarzanie do celów zapobiegania, analizowania i zwalczania przestępstw.

W zależności od stopnia wrażliwości dane przekazywane przez jednostkę narodową mogą być kierowane do grup ds. analiz bezpośrednio i za pomocą wszelkich właściwych środków za pośrednictwem odpowiednich oficerów łącznikowych lub bez ich pośrednictwa.

4. Jeżeli dodatkowo do danych określonych w ustępie 3 zasadne będzie posiadanie przez Europol innych informacji do wykonywania zadań na mocy artykułu 3 ustęp 1 punkt 2, Europol może zwrócić się z wnioskiem do:

(1) Wspólnot Europejskich i instytucji prawa publicznego, ustanowionych na mocy Traktatów ustanawiających Wspólnoty;

(2) innych instytucji prawa publicznego, ustanowionych w ramach Unii Europejskiej;

(3) podmiotów powołanych na podstawie umów między dwoma lub więcej Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej;

(4) państw trzecich;

(5) organizacji międzynarodowych i podległych im instytucji prawa publicznego;

(6) innych instytucji prawa publicznego, powołanych na podstawie umów między dwoma lub więcej państwami; oraz

(7) Międzynarodowej Organizacji Policji Kryminalnej,

o przesyłanie odnośnych informacji za pośrednictwem właściwych środków. Europol może również, na tych samych warunkach i z wykorzystaniem tych samych środków, przyjmować informacje dostarczone przez te różne podmioty z ich własnej inicjatywy. Rada, stanowiąc jednomyślnie i po konsultacji z Zarządem, opracowuje zasady, jakich będzie musiał przestrzegać w tym względzie Europol. [14]

5. [15] W zakresie, w jakim Europol jest uprawniony na mocy aktu prawnego Unii Europejskiej lub aktu prawa międzynarodowego do uzyskania komputerowego dostępu do danych z innych systemów informacyjnych, Europol może wyszukiwać dane osobowe takimi sposobami, o ile jest to konieczne do wykonywania jego zadań na mocy art. 3 ust. 1 pkt 2. Obowiązujące przepisy Unii Europejskiej lub międzynarodowego aktu prawnego regulują wykorzystanie tych danych przez Europol.

6. Jeżeli analiza ma ogólny i strategiczny charakter, wszystkie Państwa Członkowskie, za pośrednictwem oficerów łącznikowych i/lub ekspertów, są zapoznawane z wszystkimi ustaleniami w szczególności poprzez przekazywanie sprawozdań sporządzanych przez Europol.

Jeżeli analiza odnosi się do szczególnych przypadków, które nie dotyczą wszystkich Państw Członkowskich oraz ma bezpośredni cel operacyjny, biorą w niej udział przedstawiciele następujących Państw Członkowskich:

(1) Państw Członkowskich, które były źródłem informacji skutkującej decyzją utworzenia zbioru akt do analizy, lub takich, które są bezpośrednio zainteresowane tą informacją, oraz Państw Członkowskich zaproszonych następnie przez grupę ds. analizy do udziału w analizie, ponieważ informacje ich również zaczęły dotyczyć;

(2) Państw Członkowskich, które po zapoznaniu się z systemem indeksu stwierdzą, że muszą zostać poinformowane i potwierdzą taką potrzebę na warunkach ustanowionych w ustępie 7.

7. Potrzebę poinformowania mogą zgłaszać upoważnieni oficerowie łącznikowi. Każde Państwo Członkowskie wyznacza i upoważnia ograniczoną liczbę takich oficerów łącznikowych, a następnie przesyła ich wykaz Zarządowi.

Oficer łącznikowy zgłasza potrzebę poinformowania, określoną w ustępie 6, za pośrednictwem uzasadnionego pisemnie stanowiska zatwierdzonego przez zwierzchnika, któremu podlega w swoim Państwie Członkowskim, przekazanego następnie wszystkim uczestnikom analizy. W ten sposób zostaje on automatycznie włączony w toczące się prace nad analizą.

W przypadku sprzeciwu grupy ds. analizy, automatyczne włączenie jest odroczone do momentu zakończenia procedury pojednawczej, która może obejmować trzy następujące etapy:

(1) uczestnicy analizy dążą do zawarcia porozumienia z oficerem łącznikowym zgłaszającym potrzebę poinformowania; na ten cel mają nie więcej niż osiem dni;

(2) w przypadku braku takiego porozumienia, szefowie zainteresowanej jednostki narodowej oraz dyrekcja Europolu zbierają się w ciągu trzech dni;

3) jeśli brak porozumienia utrzymuje się, przedstawiciele zainteresowanych stron zasiadający w Zarządzie zbierają się w ciągu ośmiu dni. Jeżeli zainteresowane Państwo Członkowskie nie rezygnuje z żądania poinformowania, decyzja o automatycznym włączeniu tego Państwa Członkowskiego jest podejmowana w drodze konsensusu.

8. Państwo Członkowskie przekazujące określoną informację do Europolu decyduje o stopniu jej poufności. Decyzje o rozpowszechnianiu lub wykorzystaniu operacyjnym udostępnionych danych są podejmowane przez Państwo Członkowskie, które udostępniło dane Europolowi. Jeżeli nie można stwierdzić które Państwo Członkowskie udostępniło dane Europolowi, decyzję o rozpowszechnianiu lub wykorzystaniu operacyjnym danych podejmują uczestnicy analizy. Państwo Członkowskie lub wezwany ekspert włączający się w prace nad analizą nie może w szczególności rozpowszechniać ani wykorzystywać danych bez uprzedniej zgody Państw Członkowskich, które uczestniczyły w pracach od samego początku. [16]

9. [17] Europol ma prawo zaprosić ekspertów państw trzecich lub instytucji trzecich w rozumieniu ust. 4 do włączenia się do działań grupy analityków, o ile:

1) między Europolem a państwem trzecim lub instytucją trzecią obowiązuje umowa zawierająca odpowiednie postanowienia dotyczące wymiany informacji, w tym przekazywania danych osobowych, jak i poufności wymienianych informacji;

2) włączenie się ekspertów państwa trzeciego lub instytucji trzeciej leży w interesie Państw Członkowskich;

3) państwo trzecie lub instytucja trzecia jest bezpośrednio zainteresowana analizą; i

4) wszyscy uczestnicy w rozumieniu ust. 2 zgadzają się na udział ekspertów państwa trzeciego lub instytucji trzeciej.

Włączenie się ekspertów państwa trzeciego lub instytucji trzeciej do grupy analityków jest przedmiotem uzgodnienia między Europolem a państwem trzecim lub instytucją trzecią. Zasady regulujące tego rodzaju uzgodnienia określane są przez Zarząd większością dwóch trzecich głosów jego członków.

Szczegóły uzgodnień pomiędzy Europolem a państwem trzecim lub instytucją trzecią przedkładane są wspólnemu organowi nadzorczemu, o którym mowa w art. 24, który może przekazać Zarządowi wszelkie uwagi, które uważa za konieczne.

Artykuł 11

System indeksu

1. Europol tworzy system indeksu dla informacji gromadzonych w plikach, określonych w artykule 10 ustęp 1.

2. Do korzystania z systemu indeksu uprawnieni są Dyrektor, zastępcy Dyrektora i należycie umocowani urzędnicy Europolu oraz oficerowie łącznikowi. System indeksu jest zorganizowany w taki sposób, aby oficer łącznikowy, który korzysta z systemu i jego danych, wiedział, że pliki, określone w artykule 6 ustęp 1 punkt 2 i artykule 10 ustęp 1, zawierają dane dotyczące oddelegowującego go Państwa Członkowskiego.

Dostęp oficerów łącznikowych jest określony w taki sposób, aby można było ustalić, czy określona informacja jest przechowywana, aby jednak nie można było ustalić powiązań lub dalszych wniosków dotyczących treści plików.

3. Szczegółową procedurę ukształtowania systemu indeksu określa Zarząd, stanowiąc jednomyślnie.

Artykuł 12

Polecenie otwarcia pliku z danymi

[18] 1. Dla każdego komputerowego pliku, zawierającego dane osobowe, zarządzanego przez Europol do celów wykonywania jego zadań, określonych w art. 10, Europol ustala następujące elementy polecenia otwarcia pliku:

1) nazwę pliku;

2) przeznaczenie pliku;

3) grupy osób, których dane są gromadzone;

4) charakter gromadzonych danych oraz jakichkolwiek innych danych wymienionych w art. 6 zdanie pierwsze Konwencji Rady Europy z dnia 28 stycznia 1981 roku, które są bezwzględnie konieczne;

5) rodzaj danych osobowych wykorzystywanych do otwarcia pliku;

6) źródło danych lub wprowadzającego dane, które mają być gromadzone;

7) warunki, na jakich dane osobowe zgromadzone w pliku mogą być przekazywane, do jakich odbiorców i zgodnie z jaką procedurą;

8) terminy badania i czas przechowywania;

9) sposób ustanowienia systemu logowania się dla celu audytu.

2. Zarząd oraz wspólny organ nadzorczy, przewidziany w art. 24 są niezwłocznie informowane przez Dyrektora Europolu o poleceniu otwarcia pliku z danymi i otrzymują odpowiednią dokumentację.

Wspólny organ nadzorczy może przekazać Zarządowi wszelkie uwagi, które uzna za konieczne. Dyrektor Europolu może wystąpić do wspólnego organu nadzorczego z wnioskiem o uczynienie tego w określonym terminie.

3. Zarząd może w każdej chwili polecić Dyrektorowi Europolu zmianę polecenia otwarcia lub zamknięcie pliku. Zarząd decyduje, w odniesieniu do jakich danych taka zmiana lub zamknięcie będzie skuteczne.

4. Plik z danymi nic może być przechowywany dłużej niż przez okres trzech lat. Przed upływem tego okresu Europol sprawdza jednak, czy wskazane jest dalsze przechowywanie pliku. W przypadku, gdy dalsze przechowywanie pliku jest niezbędne, Dyrektor Europolu może polecić jego prowadzenie przez okres kolejnych trzech lat. W takim przypadku należy postępować zgodnie z ust. 1-3.

TYTUŁ IV

Wspólne postanowienia o przetwarzaniu informacji

Artykuł 13

Obowiązek powiadamiania

Europol bezzwłocznie powiadamia jednostki narodowe oraz ich oficerów łącznikowych, o ile jednostki narodowe tego zażądają, o wszelkich informacjach dotyczących ich Państwa Członkowskiego i o ujawnionych powiązaniach między przestępstwami objętymi kompetencją Europolu na mocy artykułu 2. Przekazywane mogą też być informacje i dane wywiadowcze dotyczące innych poważnych przestępstw, o których Europol dowiedział się w trakcie wykonywania swych obowiązków.

Artykuł 14

Standard ochrony danych

1. Najpóźniej w dniu wejścia w życie niniejszej konwencji każde Państwo Członkowskie podejmuje, zgodnie ze swoim ustawodawstwem krajowym, niezbędne środki odnośnie do przetwarzania danych osobowych w plikach danych w ramach niniejszej konwencji, aby zapewnić poziom ochrony danych odpowiadający co najmniej poziomowi wynikającemu z wykonania zasad Konwencji Rady Europy z dnia 28 stycznia 1981 r., uwzględniając jednocześnie zalecenie nr R (87) 15 Komitetu Ministrów Rady Europy z dnia 17 września 1987 r. w sprawie wykorzystywania danych osobowych przez policję.

2. Przekazywanie danych osobowych, przewidziane w niniejszej konwencji, nie może się rozpocząć do czasu wejścia w życie, na terytorium każdego Państwa Członkowskiego przekazującego informacje, zasad dotyczących ochrony danych osobowych, ustanowionych w ustępie 1.

3. W gromadzeniu, przetwarzaniu i wykorzystywaniu danych osobowych Europol uwzględnia zasady Konwencji Rady Europy z dnia 28 stycznia 1981 r. i zalecenie nr R (87) 15 Komitetu Ministrów Rady Europy z dnia 17 września 1987 r.

Europol przestrzega również zasad, odnoszących się do danych niezautomatyzowanych, przechowywanych w formie plików z danymi, tzn. każdego strukturalnego zestawu danych osobowych dostępnego zgodnie ze specyficznymi kryteriami.

Artykuł 15

Odpowiedzialność w sprawach dotyczących ochrony danych

1. Z zastrzeżeniem innych postanowień niniejszej konwencji, odpowiedzialność za dane zgromadzone w Europolu, zwłaszcza za legalność ich gromadzenia, przekazywania do Europolu i za wprowadzanie danych, oraz za ich prawidłowość, aktualność i weryfikację czasu przechowywania ponosi:

(1) Państwo Członkowskie, które wprowadziło lub w inny sposób przekazało dane;

(2) Europol za dane przekazane mu przez strony trzecie lub za dane wynikające z analiz przeprowadzanych przez Europol.

2. Ponadto, z zastrzeżeniem innych postanowień niniejszej konwencji, Europol jest odpowiedzialny za wszelkie dane otrzymane i przetworzone przez Europol, nawet jeżeli dane te były w systemie informacyjnym, określonym w artykule 8, w plikach danych otworzonych do celów analizy, określonych w artykule 10, lub w systemie indeksu, określonym w artykule 11, względnie w plikach danych określonych w artykule 14 ustęp 3.

3. Europol gromadzi dane w taki sposób, aby możliwe było ustalenie, które Państwo Członkowskie lub strona trzecia przekazała dane, względnie czy są one wynikiem przeprowadzanej przez Europol analizy.

Artykuł 16

Przepisy dotyczące kontroli wyszukiwania

[19] Europol określa odpowiednie mechanizmy pozwalające na kontrolę legalności wyszukiwania prowadzonego w komputerowym systemie zgromadzonych informacji, o którym mowa w art. 6 oraz 6a.

Zebrane w ten sposób dane mogą zostać wykorzystane jedynie w tym celu przez Europol oraz organy nadzorcze wymienione w art. 23 i 24 i są usuwane po upływie 6 miesięcy, chyba że są w dalszym ciągu potrzebne do bieżącej kontroli. Szczegóły dotyczące mechanizmów kontrolnych określa Zarząd po konsultacji ze wspólnym organem nadzorczym.

Artykuł 17

Zasady korzystania z danych

1. Dane osobowe wyszukane w systemie informacyjnym, systemie indeksu lub w plikach z danymi utworzone do celów analizy oraz dane przekazane innymi właściwymi środkami, mogą być przekazywane lub wykorzystywane jedynie przez właściwe władze Państw Członkowskich w celu zapobiegania i zwalczania przestępczości objętej kompetencją Europolu oraz innych poważnych rodzajów przestępczości.

Dane określone w akapicie pierwszym są wykorzystywane zgodnie z prawem Państwa Członkowskiego odpowiedzialnego za organy korzystające z tych danych.

Europol może wykorzystywać dane, określone w ustępie 1, tylko do wykonywania swoich zadań, określonych w artykule 3.

2. O ile, w przypadku niektórych danych, przekazujące Państwo Członkowskie lub państwo trzecie względnie instytucja trzecia, określone w artykule 10 ustęp 4, wskazuje na szczególne ograniczenia w wykorzystaniu takich danych w tym Państwie Członkowskim lub ograniczenia w wykorzystaniu przez strony trzecie, to użytkownik takich danych musi stosować się również i do tych ograniczeń, z wyjątkiem konkretnego przypadku, gdy prawo krajowe stanowi, że ograniczenia w wykorzystywaniu uchyla się w stosunku do organów sądowych, organów ustawodawczych lub innych niezależnych instytucji powołanych na mocy prawa i odpowiedzialnych za nadzór nad właściwymi władzami krajowymi w rozumieniu artykułu 2 ustęp 4. W takich przypadkach dane mogą być wykorzystane jedynie po wcześniejszym zasięgnięciu opinii przekazującego Państwa Członkowskiego, którego interesy i opinie muszą być uwzględnione w jak najszerszym zakresie.

3. Wykorzystanie danych do innych celów lub przez władze inne niż określone w artykule 2 niniejszej konwencji jest możliwe jedynie po uprzednim zasięgnięciu opinii Państwa Członkowskiego, które przekazało dane, oraz w zakresie dopuszczalnym zgodnie z prawem krajowym tego Państwa Członkowskiego.

Artykuł 18

Przekazywanie danych państwom trzecim i instytucjom trzecim

1. Na warunkach ustanowionych w ustępie 4 Europol może przekazywać zgromadzone dane osobowe państwom trzecim i instytucjom trzecim, w rozumieniu artykułu 10 ustęp 4, o ile:

(1) jest to konieczne w poszczególnych przypadkach do celów zapobiegania i zwalczania przestępstw objętych kompetencją Europolu na mocy artykułu 2;

(2) dane państwo lub instytucje gwarantują odpowiedni poziom ochrony danych; oraz

(3) [20] jest to dopuszczalne na zasadach ogólnych w rozumieniu ust. 2; przepisy te mogą przewidywać w wyjątkowych przypadkach odstąpienie od pkt 2, o ile Dyrektor Europolu uważa przekazanie danych za absolutnie niezbędne dla zabezpieczenia podstawowych interesów danych Państw Członkowskich w ramach zakresu zadań Europolu lub w celu zapobieżenia bezpośredniemu zagrożeniu związanemu z przestępczością. Dyrektor Europolu w każdym przypadku uwzględnia poziom ochrony danych w danym państwie lub instytucji, tak aby zapewnić równowagę między poziomem ochrony danych a wspomnianymi powyżej interesami.

2. Uwzględniając okoliczności określone w ustępie 3 Rada, stanowiąc jednomyślnie, ustala ogólne zasady przekazywania danych osobowych przez Europol państwom trzecim i instytucjom trzecim w rozumieniu artykułu 10 ustęp 4. Zarząd przygotowuje decyzję Rady i zasięga opinii wspólnego organu nadzorczego, określonego w artykule 24. [21]

3. Odpowiedni poziom ochrony danych realizowanej przez państwa trzecie i instytucje trzecie w rozumieniu artykułu 10 ustęp 4 jest oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności, które odgrywają rolę w procesie przekazywania danych osobowych; pod uwagę brane są w szczególności następujące okoliczności:

(1) charakter danych;

(2) cel przeznaczenia danych;

(3) okres zamierzonego przetwarzania;

(4) postanowienia ogólne lub szczególne dotyczące państw trzecich lub instytucji trzecich w rozumieniu artykułu 10 ustęp 4.

4. Jeżeli przedmiotowe dane zostały przekazane do Europolu przez Państwo Członkowskie, Europol może przekazać je państwom trzecim lub instytucjom trzecim jedynie za zgodą tego Państwa Członkowskiego. Państwo Członkowskie może uprzednio udzielić zgody na przekazanie danych na warunkach ogólnych lub innych; zgoda taka może zostać wycofana w każdym czasie.

Jeżeli dane nie zostały przekazane przez Państwo Członkowskie, Europol upewnia się, czy przekazanie tych danych nie będzie powodem:

(1) utrudnień w prawidłowym wykonywaniu zadań leżących w zakresie kompetencji Państwa Członkowskiego;

(2) zagrożenia bezpieczeństwa i porządku publicznego Państwa Członkowskiego lub wyrządzenia mu szkody w jakikolwiek inny sposób.

5. Europol jest odpowiedzialny za legalność zezwolenia na przekazanie. Europol prowadzi ewidencję przekazywanych danych oraz podstaw ich przekazania. Przekazywanie danych jest dopuszczalne tylko w przypadku, gdy odbiorca zobowiąże się, iż dane zostaną wykorzystane tylko do celów, do jakich zostały przekazane. Nie dotyczy to przekazywania danych osobowych wymaganych dla dochodzenia prowadzonego przez Europol.

6. O ile przewidziane w ustępie 1 przekazanie dotyczy informacji objętych wymogiem zachowania poufności, jest ono dozwolone tylko w przypadku, gdy między Europolem a odbiorcą została zawarta umowa o poufności.

Artykuł 19

Prawo dostępu

1. Każda osoba, pragnąca skorzystać z prawa dostępu do danych, które jej dotyczą i są przechowywane przez Europol, lub sprawdzenia prawidłowości tych danych, może wystąpić o to z wnioskiem, nieodpłatnie, do właściwych władz w dowolnym Państwie Członkowskim, które niezwłocznie przekazują wniosek do Europolu oraz informują wnioskodawcę o tym, że Europol przekaże odpowiedź bezpośrednio zainteresowanemu.

2. Europol musi w pełnym zakresie rozpatrzyć wniosek w terminie trzech miesięcy od jego otrzymania przez właściwe władze odpowiedniego Państwa Członkowskiego.

3. Prawo każdej jednostki do dostępu do danych jej dotyczących lub sprawdzenia takich danych jest wykonywane zgodnie z prawem Państwa Członkowskiego, w którym domagano się wykonania tego prawa, uwzględniając następujące postanowienia:

Jeżeli prawo odnośnego Państwa Członkowskiego przewiduje przekazywanie określonych danych, to przekazania odmawia się, o ile jest to niezbędne w celu:

(1) umożliwienia Europolowi właściwego wykonania obowiązków;

(2) ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego Państw Członkowskich lub zapobiegania przestępczości;

(3) ochrony praw i swobód stron trzecich;

interes osoby zainteresowanej przekazaniem informacji nie może być nadrzędny wobec powyższych względów.

4. Prawo do przekazywania informacji zgodnie z ustępem 3 jest wykonywane według następującej procedury:

(1) w przypadku danych wprowadzonych do systemu informacyjnego określonego w artykule 8 decyzja o przekazaniu danych nie może zostać podjęta, o ile Państwo Członkowskie, które wprowadziło dane, i Państwa Członkowskie bezpośrednio zainteresowane przekazaniem tych danych nie miały wcześniej możliwości określenia swojego stanowiska, co może obejmować także odmowę przekazania danych. Dane, które mogą być przekazywane, oraz zasady ich przekazywania określa Państwo Członkowskie, które te dane wprowadziło;

(2) w przypadku danych wprowadzonych do systemu informacyjnego przez Europol, Państwa Członkowskie bezpośrednio zainteresowane przekazaniem tych danych muszą mieć wcześniej możliwość określenia swojego stanowiska, które może obejmować także odmowę przekazania danych;

(3) w przypadku danych wprowadzonych do plików roboczych do celów analizy, określonych w artykule 10, przekazanie takich danych zależy od konsensusu między Europolem a Państwami Członkowskimi uczestniczącymi w analizie, w rozumieniu artykułu 10 ustęp 2, oraz zgody Państwa lub Państw Członkowskich bezpośrednio zainteresowanych przekazaniem danych.

Jeżeli jedno lub więcej Państw Członkowskich względnie Europol nie wyrazi zgody na przekazanie odnośnych danych, Europol zawiadamia zainteresowaną osobę, że dokonał sprawdzenia, nie podając informacji ujawniającej, czy osoba ta jest znana.

5. Prawo do sprawdzenia informacji wykonywane jest zgodnie z następującą procedurą:

O ile mające zastosowanie prawo krajowe nie zawiera postanowień dotyczących przekazywania danych lub w przypadku prostego wniosku o sprawdzenie, Europol, w ścisłej współpracy z odpowiednimi władzami krajowymi, przeprowadza sprawdzenie oraz powiadamia wnioskodawcę o przeprowadzeniu sprawdzenia, nie podając informacji ujawniających, czy jest znany.

6. W odpowiedzi na wniosek o sprawdzenie lub dostęp do danych Europol informuje wnioskodawcę o możliwości odwołania się, w przypadku niezadowalającej decyzji, do wspólnego organu nadzorczego. Wnioskodawca może również przekazać sprawę do wspólnego organu nadzorczego w przypadku braku odpowiedzi w terminie ustanowionym w niniejszym artykule.

7. Jeżeli wnioskodawca wnosi odwołanie do wspólnego organu nadzorczego, przewidzianego w artykule 24, odwołanie rozpatrywane jest przez ten organ.

W przypadku gdy odwołanie dotyczy przekazania danych wprowadzonych do systemu informacyjnego przez Państwo Członkowskie, wspólny organ nadzorczy podejmuje decyzję zgodnie z prawem krajowym Państwa Członkowskiego, w którym wniosek został złożony. Wspólny organ nadzorczy zasięga wcześniej opinii krajowego organu nadzorczego lub właściwego organu sądowego w Państwie Członkowskim, które było źródłem danych. Odpowiedni organ krajowy dokonuje niezbędnego sprawdzenia, w szczególności ustala, czy decyzja odmowna została podjęta zgodnie z niniejszym artykułem ustępy 3 i 4 punkt 1. W przypadku potwierdzenia decyzja, która może sprowadzać się do odmowy przekazania jakichkolwiek informacji, jest podejmowana przez wspólny organ nadzorczy w ścisłej współpracy z krajowym organem nadzorczym lub właściwym organem sądowym.

Jeżeli odwołanie dotyczy przekazania odnośnych danych wprowadzonych do systemu informacyjnego przez Europol lub danych przechowywanych w plikach roboczych do celów analizy, wspólny organ nadzorczy, w przypadku powtarzającej się odmowy Europolu lub Państwa Członkowskiego, może uchylić decyzję odmowną jedynie większością dwóch trzecich jego członków, po wysłuchaniu Europolu lub zainteresowanego Państwa Członkowskiego. W przypadku braku takiej większości, wspólny organ nadzorczy powiadamia wnioskodawcę o dokonaniu sprawdzenia, nie podaje informacji ujawniających mu, czy jest znany.

Jeżeli odwołanie dotyczy sprawdzenia danych wprowadzonych do systemu informacyjnego przez Państwo Członkowskie, wspólny organ nadzorczy zapewnia, aby konieczne sprawdzenie zostało dokonane prawidłowo w ścisłej współpracy z krajowym organem nadzorczym Państwa Członkowskiego, które wprowadziło dane. Wspólny organ nadzorczy zawiadamia wnioskodawcę o dokonaniu sprawdzenia, nie podając informacji ujawniających mu, czy jest znany.

Jeżeli odwołanie dotyczy sprawdzenia danych wprowadzonych do systemu informacyjnego przez Europol lub danych przechowywanych w plikach roboczych do celów analizy, wspólny organ nadzorczy zapewnia, aby Europol dokonał koniecznego sprawdzenia. Wspólny organ nadzorczy zawiadamia wnioskodawcę o dokonaniu sprawdzenia, nie podając informacji ujawniających mu, czy jest znany.

8. Powyższe postanowienia stosuje się mutatis mutandis do danych niezautomatyzowanych, przechowywanych przez Europol w formie plików z danymi, tzn. każdego strukturalnego zestawu danych osobowych dostępnego zgodnie ze specyficznymi kryteriami.

Artykuł 20

Poprawianie i usuwanie danych

1. Jeżeli okaże się, że dane przechowywane przez Europol, które zostały mu przekazane przez państwa trzecie lub instytucje trzecie, względnie które są wynikiem jego własnych analiz, są nieprawidłowe lub też ich wprowadzenie lub gromadzenie jest sprzeczne z niniejszą konwencją, Europol poprawi lub usunie takie dane.

2. Jeżeli dane, które są nieprawidłowe lub sprzeczne z niniejszą konwencją, zostały przekazane bezpośrednio do Europolu przez Państwa Członkowskie, to Państwa te są zobowiązane do poprawienia lub usunięcia ich we współpracy z Europolem. Jeżeli nieprawidłowe dane zostały przekazane innymi właściwymi sposobami lub jeżeli błędy w danych dostarczonych przez Państwa Członkowskie zostały spowodowane błędami w transmisji lub transmisji dokonano z naruszeniem postanowień niniejszej konwencji, względnie gdy błędy są wynikiem wprowadzania danych, ich przejęcia lub gromadzenia w nieprawidłowy sposób lub z naruszeniem postanowień niniejszej konwencji przez Europol, Europol jest zobowiązany do poprawienia lub usunięcia tych danych we współpracy z zainteresowanymi Państwami Członkowskimi.

3. W przypadkach określonych w ustępach 1 i 2 Państwa Członkowskie, które są odbiorcami danych, są bezzwłocznie o tym powiadamiane. Państwa Członkowskie będące odbiorcami również poprawiają lub usuwają nieprawidłowe dane.

4. Każda osoba ma prawo zwrócić się do Europolu o poprawienie lub usunięcie nieprawidłowych danych, które jej dotyczą.

Europol informuje wnioskodawcę, że dotyczące go dane zostały poprawione lub usunięte. Jeżeli odpowiedź Europolu nie zadowala wnioskodawcy lub jeżeli nie otrzymał on odpowiedzi w terminie trzech miesięcy, może on przekazać sprawę do wspólnego organu nadzorczego.

Artykuł 21

Terminy przechowywania i usuwania plików z danymi

1. Europol przechowuje dane w plikach z danymi jedynie przez okres niezbędny do wykonywania swoich zadań. Potrzeba dalszego przechowywania jest weryfikowana nie później niż po trzech latach od wprowadzenia danych. Dane przechowywane w systemie informacyjnym są przeglądane i usuwane przez jednostkę wprowadzającą. Dane przechowywane w innych plikach z danymi Europolu są przeglądane i usuwane przez Europol. Europol informuje Państwa Członkowskie z trzymiesięcznym wyprzedzeniem o wygaśnięciu terminów przeglądu przechowywanych danych.

2. Podczas sprawdzania jednostki, określone w ustępie 1 zdanie trzecie i czwarte, mogą podjąć decyzję o dalszym przechowywaniu danych do następnego terminu przeglądu, jeżeli jest to nadal konieczne do wykonywania zadań Europolu. W przypadku braku decyzji o dalszym przechowywaniu danych są one automatycznie usuwane.

3. [22] Konieczność dalszego przechowywania danych osobowych dotyczących osób, o których mowa w art. 10 ust. 1 jest corocznie badana a badanie to jest dokumentowane. Przechowywanie takich danych w plikum o którym mowa w art. 12 nie może przekraczać okresu istnienia pliku.

4. Jeżeli Państwo Członkowskie usunie ze swoich krajowych plików danych przekazane Europolowi dane, które zgromadzone są w innych plikach z danymi Europolu, powiadamia o tym odpowiednio Europol. W takich przypadkach Europo! usuwa dane, chyba że jest nimi nadal zainteresowany, w oparciu o dane wywiadowcze, które są bardziej obszerne niż dane będące w posiadaniu przekazującego Państwa Członkowskiego. Europol informuje zainteresowane Państwo Członkowskie o dalszym przechowywaniu takich danych.

5. Usuwanie nie jest przeprowadzane, o ile stałoby się to ze szkodą dla interesów osoby, której dotyczą dane, która wymaga ochrony. W takich przypadkach dane mogą być wykorzystywane jedynie za zgodą osoby, której dane te dotyczą.

Artykuł 22

Poprawianie i gromadzenie danych w aktach papierowych

1. Jeżeli okaże się, że wszystkie akta papierowe lub dane w nich zawarte i przechowywane w Europolu nie są dłużej potrzebne w celu wykonywania zadań Europolu lub jeżeli dana informacja jest w całości sprzeczna z niniejszą konwencją, to akta papierowe lub odnośne dane są niszczone. Akta papierowe lub odnośne dane przedmiotowe muszą do momentu skutecznego zniszczenia być odpowiednio oznaczone jako nie do użycia.

Zniszczenie może nie nastąpić, jeżeli istnieją podstawy do stwierdzenia, że uzasadnione interesy osoby, której dotyczą dane, zostałyby w innym przypadku naruszone. W takich przypadkach akta papierowe muszą być opatrzone taką samą adnotacją, zakazującą jakiegokolwiek ich użycia.

2. Jeżeli okaże się, że dane zawarte w aktach papierowych Europolu są błędne, Europol jest zobowiązany do ich poprawienia.

3. Każda osoba, której akta papierowe znajdują się w Europolu, może żądać od Europolu poprawienia lub zniszczenia akt względnie opatrzenia ich odpowiednią adnotacją. Stosuje się odpowiednio artykuł 20 ustęp 4 i artykuł 24 ustępy 2 i 7.

4. [23] Określone w tym tytule zasady dotyczące przetwarzania informacji stosuje się do danych zawartych w aktach.

Artykuł 23

Krajowy organ nadzorczy

1. Każde Państwo Członkowskie wyznacza krajowy organ nadzorczy, którego zadaniem jest niezależne monitorowanie, zgodnie z odpowiednim prawem krajowym, dopuszczalności wprowadzania, wyszukiwania i przekazywania przez zainteresowane Państwo Członkowskie danych osobowych do Europolu oraz zbadanie, czy nie stanowi to naruszenia praw osoby, której dotyczą dane. W tym celu organ nadzorczy ma dostęp do danych wprowadzonych przez Państwo Członkowskie do systemu informacyjnego i systemu indeksu zgodnie z odpowiednimi procedurami krajowymi w lokalu jednostki narodowej lub oficerów łącznikowych.

Do celów nadzoru krajowe organy nadzorcze mają dostęp do biur i dokumentów ich oficerów łącznikowych w Europolu.

Ponadto, zgodnie z odpowiednimi procedurami krajowymi, krajowe organy nadzorcze nadzorują działalność jednostek narodowych na mocy artykułu 4 ustęp 4 oraz działalność oficerów łącznikowych na mocy artykułu 5 ustęp 3 punkty 1 i 3 oraz artykułu 5 ustępy 4 i 5, w zakresie, w jakim ich działalność ma znaczenie dla ochrony danych osobowych.

2. Każda osoba ma prawo zwrócić się do krajowego organu nadzorczego o zapewnienie, że wprowadzenie lub przekazanie Europolowi dotyczących jej danych w jakiejkolwiek formie i zapoznanie się z nimi przez zainteresowane Państwo Członkowskie jest zgodne z prawem.

Prawo to jest wykonywane zgodnie z prawem krajowym Państwa Członkowskiego, do którego krajowego organu nadzorczego złożono wniosek.

Artykuł 24

Wspólny organ nadzorczy

1. Powołany zostaje niezależny wspólny organ nadzorczy, którego zadaniem, zgodnie z niniejszą konwencją, jest kontrola działalności Europolu w celu zapewnienia, że prawa jednostki nie są naruszane poprzez gromadzenie, przetwarzanie i wykorzystywanie danych przechowywanych przez Europol. Wspólny organ nadzorczy monitoruje dopuszczalność przekazania danych pochodzących z Europolu. Wspólny organ nadzorczy składa się z nie więcej niż dwóch członków lub przedstawicieli (o ile sytuacja tego wymaga, wspieranych przez zastępców) każdego krajowego organu nadzorczego, gwarantujących niezależność i posiadających niezbędne kwalifikacje, nominowanych na pięć lat przez każde Państwo Członkowskie. Każda delegacja ma jeden głos.

Wspólny organ nadzorczy wyznacza spośród swoich członków Przewodniczącego.

Wykonując swoje obowiązki, członkowie wspólnego organu nadzorczego nie przyjmują instrukcji od innych organów.

2. Europol musi wspierać wspólny organ nadzorczy w wykonywaniu jego zadań. W tych ramach, Europo! w szczególności:

(1) dostarcza żądane informacje, udostępnia wszystkie dokumenty i akta papierowe, jak również udostępnia dane przechowywane w systemie; oraz

(2) umożliwia swobodny dostęp w każdym czasie do wszystkich swoich pomieszczeń;

(3) wykonuje decyzje wspólnego organu nadzorczego w sprawie odwołań zgodnie z postanowieniami artykułu 19 ustęp 7 i artykułu 20 ustęp 4.

3. Do kompetencji wspólnego organu nadzorczego należy również rozpatrywanie problemów dotyczących wykonywania i interpretacji w związku z działalnością Europolu w zakresie przetwarzania i wykorzystania danych osobowych, rozpatrywanie pytań dotyczących kontroli przeprowadzanych niezależnie przez krajowe organy nadzorcze Państw Członkowskich lub dotyczących wykonywania prawa do informacji, jak również sporządzania zharmonizowanych propozycji wspólnych rozwiązań istniejących problemów.

4. Każda osoba ma prawo zwrócić się do wspólnego organu nadzorczego o zapewnienie, że sposób zbierania, gromadzenia, przetwarzania i wykorzystywania danych osobowych przez Europol jest zgodny z prawem i odpowiedni.

5. Jeżeli wspólny organ nadzorczy stwierdzi naruszenie postanowień niniejszej konwencji w gromadzeniu, przetwarzaniu lub wykorzystaniu danych osobowych, wnosi skargę, jaką uważa za stosowną, do Dyrektora Europolu, z żądaniem odpowiedzi w terminie ustalonym przez wspólny organ nadzorczy. Dyrektor informuje Zarząd o całej procedurze. W przypadku jakichkolwiek trudności wspólny organ nadzorczy przekazuje sprawę Zarządowi.

6. Wspólny organ nadzorczy sporządza regularnie sprawozdania ze swojej działalności. Sprawozdania te przekazywane są Parlamentowi Europejskiemu i Radzie; [24] Zarząd uprzednio ma możliwość wydania opinii, które dołączane są do sprawozdań.

Wspólny organ nadzorczy decyduje o publikacji swojego sprawozdania z działalności, a w przypadku decyzji pozytywnej ustala sposób publikacji.

7. Wspólny organ nadzorczy jednomyślnie przyjmuje swój regulamin, który jest przekazywany do jednomyślnego zatwierdzenia przez Radę. W regulaminie ustanawia się wewnętrzny komitet, składający się z jednego przedstawiciela każdego Państwa Członkowskiego, upoważnionego do głosowania. Zadaniem komitetu jest rozpatrywanie, za pomocą właściwych środków, odwołań określonych w artykule 19 ustęp 7 i artykule 20 ustęp 4. Na ich życzenie strony wraz ze swoimi doradcami są wysłuchiwane przez komitet. Związane z tym decyzje są ostateczne dla zainteresowanych stron.

8. Wspólny organ nadzorczy może również powołać jeden lub więcej komitetów.

9. Wspólny organ nadzorczy jest konsultowany w sprawie tej części budżetu, która go dotyczy. Jego opinia jest załączana do projektu budżetu.

10. Wspólny organ nadzorczy jest wspomagany przez Sekretariat, którego zadania określa regulamin.

Artykuł 25

Bezpieczeństwo danych

1. Europol podejmuje niezbędne środki techniczne i organizacyjne, aby zapewnić wykonanie niniejszej konwencji. Środki takie są niezbędne jedynie wówczas, gdy związany z nim wysiłek jest proporcjonalny do celu, który ma być osiągnięty w dziedzinie ochrony danych.

2. W odniesieniu do automatycznego przetwarzania danych w Europolu, każde Państwo Członkowskie i Europol podejmuje środki zmierzające do:

(1) odmowy nieupoważnionym osobom dostępu do sprzętu przetwarzającego dane, używanego do przetwarzania danych osobowych (kontrola dostępu do sprzętu);

(2) zapobiegania nieupoważnionemu czytaniu, kopiowaniu, dokonywaniu zmian lub usuwaniu nośników danych (kontrola nośników danych);

(3) zapobiegania nieupoważnionemu wprowadzaniu danych i nieupoważnionemu sprawdzaniu, dokonywaniu zmian lub usuwaniu przechowywanych danych osobowych (kontrola przechowywania);

(4) zapobiegania wykorzystaniu automatycznych systemów przetwarzania danych przez osoby nieupoważnione, używające sprzętu do przekazywania danych (kontrola użytkownika);

(5) zapewnienia, że osoby upoważnione do korzystania z automatycznego systemu przetwarzania danych mają dostęp tylko do danych objętych upoważnieniem (kontrola dostępu do danych);

(6) zapewnienia możliwości sprawdzenia i ustalenia, do jakich instytucji dane osobowe mogą być przesyłane za pomocą sprzętu do przekazywania danych (kontrola przekazywania danych);

(7) zapewnienia możliwości późniejszego sprawdzenia i ustalenia, które dane osobowe zostały wprowadzone do automatycznych systemów przechowywania i przetwarzania danych oraz kiedy i przez kogo zostały wprowadzone (kontrola wprowadzania danych);

(8) zapobiegania nieupoważnionemu czytaniu, kopiowaniu, wprowadzaniu zmian lub usuwaniu danych osobowych podczas przemieszczania danych osobowych lub przewozu nośników danych (kontrola dostarczania danych);

(9) zapewnienia niezwłocznego przywrócenia działania zainstalowanych systemów w przypadku awarii (przywracalność);

(10) zapewnienia bezbłędnego działania funkcji systemu, niezwłocznego zgłaszania błędów w działaniu funkcji systemu (niezawodność) oraz ochrony przed zniekształceniem przechowywanych danych, spowodowanym wadliwym działaniem systemu (integralność).

TYTUŁ V

Status prawny, organizacja i postanowienia finansowe

Artykuł 26

Zdolność prawna

1. Europol ma osobowość prawną.

2. W każdym Państwie Członkowskim Europol posiada zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych o najszerszym zakresie przyznanym przez ustawodawstwo krajowe osobom prawnym. Europol może zwłaszcza nabywać lub zbywać mienie ruchome i nieruchome oraz stawać przed sądem.

3. [25] Europol jest uprawniony do zawarcia z Królestwem Niderlandów umowy w sprawie siedziby oraz do zawarcia na podstawie artykułu 18 ustęp 6 niezbędnych umów o poufności z państwami trzecimi i instytucjami trzecimi w rozumieniu artykułu 10 ustęp 4, oraz innych porozumień w ramach zasad ustanowionych jednomyślnie przez Radę na podstawie niniejszej konwencji.

Artykuł 27

Organy Europolu

Do organów Europolu należą:

(1) Zarząd;

(2) Dyrektor;

(3) Kontroler Finansowy;

(4) Komitet Finansowy.

Artykuł 28

Zarząd

1. Europol posiada Zarząd. Zarząd:

(1) [26] uczestniczy w określaniu dla Europolu priorytetów w zakresie zwalczania i zapobiegania poważnym przestępstwom międzynarodowym objętym jego kompetencjami (art. 2 ust. 2);

(1a) stanowiąc większością dwóch trzecich głosów jego członków, ustala zasady regulujące administracyjne wprowadzenie w życie uczestnictwa urzędników Europolu we wspólnych zespołach dochodzeniowych (art. 3a ust. 2));

(2) określa jednomyślnie prawa i obowiązki oficerów łącznikowych wobec Europolu (artykuł 5);

(3) decyduje jednomyślnie o liczbie oficerów łącznikowych, którzy mogą zostać oddelegowani do Europolu przez Państwa Członkowskie (artykuł 5);

(3a) [27] uczestniczy przy ustaleniu warunków przetwarzania danych w celu ustalenia czy dane te mają znaczenie dla Europolu i mogą zostać włączone do komputerowego systemu zgromadzonych informacji (art. 6a);

(4) przygotowuje zasady wykonawcze dotyczące plików danych (artykuł 10);

(4a) [28] ustala większością dwóch trzecich głosów swoich członków zasady dotyczące ustaleń w sprawie włączenia się ekspertów państwa trzeciego lub instytucji trzeciej do działań grupy analityków (art. 10 ust. 9);

(5) uczestniczy w przyjęciu zasad regulujących stosunki Europolu z państwami trzecimi i instytucjami trzecimi w rozumieniu artykułu 10 ustęp 4 (artykuły 10, 18 i 42);

(6) podejmuje jednomyślnie decyzje w sprawie szczegółów dotyczących kształtu systemu indeksu (artykuł 11);

(7) [29] może polecić Dyrektorowi Europolu zmianę polecenia utworzenia lub zamkniecie pliku danych (art. 12 ust. 3);

(8) może wydawać opinie na temat uwag i sprawozdań wspólnego organu nadzorczego (artykuł 24);

(9) bada problemy, na które jego uwagę zwróci wspólny organ nadzorczy (artykuł 24 ustęp 5);

(10) decyduje o szczegółach procedury sprawdzania legalności wyszukiwania danych w systemie informacyjnym (artykuł 16);

(11) uczestniczy w powoływaniu i odwoływaniu Dyrektora i zastępców Dyrektora (artykuł 29);

(12) nadzoruje prawidłowe wykonywanie obowiązków przez Dyrektora (artykuły 7 i 29);

(13) uczestniczy w przyjęciu regulaminu pracowniczego (artykuł 30);

(14) uczestniczy w przygotowaniu umów o poufności i przyjęciu postanowień o ochronie poufności (artykuły 18 i 31);

(14a) [30] większością dwóch trzecich głosów swoich członków przyjmuje przepisy regulujące dostęp do dokumentów Europolu (art. 32a);

(15) uczestniczy w sporządzaniu budżetu, w tym również ustalaniu planu, audytu ksiąg i udzielaniu absolutorium Dyrektorowi (artykuły 35 i 36);

(16) uchwala jednomyślnie pięcioletni plan finansowy (artykuł 35);

(17) mianuje jednomyślnie Kontrolera Finansowego i nadzoruje wykonywanie jego obowiązków (artykuł 35);

(18) uczestniczy w przyjmowaniu rozporządzeń finansowych (artykuł 35);

(19) zatwierdza jednomyślnie zawarcie umowy w sprawie siedziby (artykuł 37);

(20) uchwala jednomyślnie zasady dotyczące postępowania sprawdzającego urzędników Europolu w sprawie bezpieczeństwa;

(21) rozstrzyga większością dwóch trzecich w sporach między Państwem Członkowskim a Europolem lub między Państwami Członkowskimi, dotyczących odszkodowania z tytułu odpowiedzialności za nieuprawnione lub nieprawidłowe przetwarzanie danych (artykuł 38);

(21a) stanowi większością dwóch trzecich głosów w sporach między Państwem Członkowskim a Europolem, dotyczących odpowiedzialności w odniesieniu do uczestnictwa Europolu we wspólnych zespołach dochodzeniowych (art. 39a);

(22) [31] współdziała przy zmianie niniejszej Konwencji lub załącznika do niej (art. 43);

(23) jest odpowiedzialny za wszelkie inne zadania powierzone mu przez Radę, zwłaszcza w ramach postanowień dotyczących wykonania niniejszej konwencji.

2. Zarząd składa się z jednego przedstawiciela każdego Państwa Członkowskiego. Każdy członek Zarządu ma jeden głos.

3. Każdy członek Zarządu może być reprezentowany przez swojego zastępcę; w przypadku nieobecności pełnoprawnego członka Zarządu, zastępca może wykonywać jego prawo głosu.

4. Komisja Wspólnot Europejskich jest zapraszana do uczestniczenia w posiedzeniach Zarządu bez prawa głosu. Zarząd może jednak podjąć decyzję o odbyciu posiedzenia bez przedstawiciela Komisji.

5. Członkowie lub zastępcy członków są uprawnieni do uczestniczenia w posiedzeniach Zarządu wraz z ekspertami ze swoich Państw Członkowskich i do korzystania z ich doradztwa.

6. Zarządowi przewodniczy przedstawiciel Państwa Członkowskiego sprawującego Prezydencję w Radzie.

7. Zarząd jednomyślnie przyjmuje swój regulamin.

8. Wstrzymanie się od głosu nie stanowi przeszkody w podjęciu przez Zarząd decyzji, które muszą być podejmowane jednomyślnie.

9. Zarząd zbiera się co najmniej dwa razy do roku.

10. [32] Uwzględniając priorytety określone przez Radę zgodnie z art. 2 ust. 2 oraz ich aktualizację dokonywaną przez Dyrektora Europolu, o której mowa w art. 29 ust. 3 pkt 6 Zarząd corocznie przyjmuje jednogłośnie:

(1) ogólne sprawozdanie z działalności Europolu w poprzednim roku;

(2) sprawozdanie dotyczące przyszłych działań Europolu, z uwzględnieniem operacyjnych wymagań Państw Członkowskich oraz konsekwencji dla budżetu i personelu Europolu.

Sprawozdania te przedkładane są Radzie do wiadomości oraz do akceptacji. Rada przesyła je w celach informacyjnych Parlamentowi Europejskiemu.

Artykuł 29

Dyrektor

1. [33] Na czele Europolu stoi Dyrektor mianowany przez Radę stanowiącą jednomyślnie po uzyskaniu opinii Zarządu, na okres czterech lat z możliwością jednokrotnego przedłużenia.

2. Dyrektor wspomagany jest przez zastępców w liczbie ustalonej przez Radę i mianowanych na okres czterech lat z możliwością jednokrotnego przedłużenia, zgodnie z procedurą ustanowioną w ustępie 1. Ich zadania określa szczegółowo Dyrektor.

3. Dyrektor jest odpowiedzialny za:

(1) realizację zadań powierzonych Europolowi;

(2) bieżące administrowanie;

(3) zarządzanie kadrami;

(4) prawidłowe przygotowanie i wykonanie decyzji Zarządu;

(5) przygotowanie projektu budżetu, planowanej liczby etatów oraz projektu pięcioletniego planu finansowego i wykonanie budżetu Europolu;

(6) [34] regularne informowanie Zarządu o realizacji priorytetów, o których mowa w art. 2 ust. 2;

(7) [35] wszelkie inne zadania powierzone mu w niniejszej Konwencji lub przez Zarząd.

4. Dyrektor odpowiada za wykonanie swoich obowiązków przed Zarządem. Uczestniczy w posiedzeniach Zarządu.

5. Dyrektor jest prawnym przedstawicielem Europolu.

6. [36] Dyrektor i jego zastępcy mogą być odwołani decyzją Rady, podjętą po uzyskaniu opinii Zarządu, większością dwóch trzecich Państw Członkowskich.

7. Niezależnie od postanowień ustępów 1 i 2, pierwsza kadencja po wejściu w życie niniejszej konwencji będzie kadencją pięcioletnią dla Dyrektora, czteroletnią dla jego bezpośredniego zastępcy i trzyletnią dla drugiego zastępcy Dyrektora.

Artykuł 30

Personel

1. [37] Dyrektor, zastępcy Dyrektora i pracownicy Europolu kierują się w swoich działaniach celami i zadaniami wyznaczonymi Europolowi oraz nie przyjmują ani nie dążą do otrzymywania instrukcji od jakiegokolwiek rządu, władz, organizacji lub osoby spoza Europolu, z zastrzeżeniem odmiennych postanowień niniejszej konwencji i bez uszczerbku dla Traktatu o Unii Europejskiej.

2. Dyrektor jest przełożonym swoich zastępców i pracowników Europolu. Zatrudnia i zwalnia pracowników. Przy wyborze pracowników, poza uwzględnieniem odpowiednich cech osobowości i kwalifikacji zawodowych, bierze pod uwagę konieczność zapewnienia odpowiedniej reprezentacji obywateli wszystkich Państw Członkowskich oraz języków urzędowych Unii Europejskiej.

3. [38] Szczegółowe regulacje ustanawia regulamin pracowniczy, który jednomyślnie przyjmuje Rada, po uzyskaniu opinii Zarządu.

Artykuł 31

Poufność

1. [39] Europol i Państwa Członkowskie podejmują właściwe środki mające na celu ochronę informacji objętych wymogiem poufności, otrzymanych lub wymienianych z Europolem na podstawie niniejszej konwencji. W tym celu Rada przyjmuje jednomyślnie właściwe postanowienia dotyczące poufności, przygotowane przez Zarząd i przedłożone Radzie.

2. Jeżeli Europol powierza osobom wykonanie czynności poufnych, na wniosek Dyrektora Europolu Państwa Członkowskie przeprowadzają postępowanie sprawdzające w dziedzinie bezpieczeństwa swoich własnych obywateli zgodnie z postanowieniami prawa krajowego i udzielają sobie w tym celu wzajemnej pomocy. Właściwe z mocy postanowień prawa krajowego władze informują Europol jedynie o wynikach postępowania sprawdzającego w dziedzinie bezpieczeństwa, które są dla Europolu wiążące.

3. Każde Państwo Członkowskie i Europol mogą powierzyć przetwarzanie danych w Europolu jedynie osobom, które przeszły specjalne szkolenie oraz postępowanie sprawdzające w dziedzinie bezpieczeństwa.

Artykuł 32

Obowiązek dyskrecji i poufności

1. Organy Europolu, ich członkowie, zastępcy Dyrektora, pracownicy Europolu i oficerowie łącznikowi powstrzymują się od wszelkich działań i wyrażania jakichkolwiek opinii, które mogłyby przynieść szkodę Europolowi lub jego działalności.

2. Organy Europolu, ich członkowie, zastępcy Dyrektora, pracownicy Europolu i oficerowie łącznikowi oraz wszelkie inne osoby podlegające szczególnemu obowiązkowi zachowania dyskrecji lub poufności, są zobowiązane do nieujawniania nieupoważnionym osobom i niepublikowania żadnych faktów ani informacji, z którymi się zapoznają podczas wykonywania swoich obowiązków lub czynności. Nie ma to zastosowania do faktów lub informacji o zbyt małym znaczeniu, by wymagały zachowania poufności. Obowiązek dyskrecji i poufności ma zastosowanie nawet po zakończeniu kadencji lub rozwiązaniu stosunku pracy lub zakończeniu czynności. Europol przekazuje do wiadomości informacje o tym szczególnym obowiązku ustanowionym w zdaniu pierwszym oraz ostrzeżenie o konsekwencjach prawnych naruszenia tego obowiązku; sporządza się pisemną notatkę o takim powiadomieniu.

3. Organy Europolu, ich członkowie, zastępcy Dyrektora, pracownicy Europolu i oficerowie łącznikowi oraz inne osoby podlegające obowiązkowi przewidzianemu w ustępie 2 nie mogą zeznawać w sądach ani poza nimi, ani też składać żadnych oświadczeń o faktach lub informacjach, z którymi się zapoznają podczas wykonywania swoich obowiązków lub czynności, bez zgody Dyrektora, a w przypadku Dyrektora – bez zgody Zarządu.

Dyrektor lub Zarząd, w zależności od okoliczności, zwracają się do organu sądowego lub innej właściwej instytucji, mając na względzie podjęcie wszelkich nieodzownych środków w ramach prawa krajowego, mającego zastosowanie do danej instytucji; środki te mogą obejmować odpowiednie dostosowanie procedury przedstawiania dowodów w celu zapewnienia poufności informacji, albo pod warunkiem, że odpowiednie prawo krajowe to dopuszcza, odmowę przekazania danych w zakresie, w jakim jest to istotne dla ochrony interesów Europolu lub Państw Członkowskich.

Jeżeli ustawodawstwo Państwa Członkowskiego przewiduje prawo odmowy składania zeznań, osoby wezwane do złożenia zeznań muszą uzyskać odpowiednie pozwolenie. Pozwolenia udziela Dyrektor, a w przypadku zeznań, które ma składać Dyrektor, Zarząd. Jeżeli wezwanie do złożenia zeznań dotyczących informacji otrzymanych z Europolu otrzymał oficer łącznikowy, pozwolenie takie zostaje wydane po uzyskaniu zgody Państwa Członkowskiego odpowiedzialnego za danego oficera łącznikowego.

Ponadto, jeżeli istnieje możliwość, że zeznania mogą obejmować informacje i wiedzę, które Państwo Członkowskie przekazało Europolowi lub które wyraźnie dotyczą Państwa Członkowskiego, przed udzieleniem zezwolenia należy uzyskać stanowisko tego Państwa Członkowskiego odnośnie do zeznania.

Pozwolenia na składanie zeznań można nie udzielić jedynie w przypadku, gdy jest to konieczne ze względu na ochronę nadrzędnych interesów Europolu lub Państwa Członkowskiego, lub też państw wymagających ochrony.

Niniejszy obowiązek stosuje się nawet po odejściu ze stanowiska lub pracy oraz po zakończeniu działań.

4. Każde Państwo Członkowskie traktuje wszelkie naruszenie obowiązku dyskrecji i poufności ustanowionego w ustępach 2 i 3 jako naruszenie obowiązków wynikających z prawa tego państwa w odniesieniu do tajemnicy urzędowej lub służbowej względnie z postanowień dotyczących informacji niejawnych.

Gdy wymaga tego sytuacja, każde Państwo Członkowskie wprowadza, nie później niż w dniu wejścia w życie niniejszej konwencji, zasady prawa krajowego lub postanowienia wymagane do ścigania naruszeń obowiązku zachowania poufności, określone w ustępach 2 i 3. Zapewnia ono również stosowanie odpowiednich zasad i przepisów do własnych pracowników, którzy mają kontakt z Europolem podczas wykonywania swoich obowiązków zawodowych.

Artykuł 32a

Prawo dostępu do dokumentów Europolu

[40] W oparciu o propozycję Dyrektora Europolu, Zarząd, działając większością dwóch trzecich głosów swoich członków, określa zasady dostępu obywateli Unii Europejskiej i osób fizycznych oraz prawnych zamieszkałych lub mających siedzibę w Państwie Członkowskim do dokumentów Europolu, uwzględniając zasady i ograniczenia określone w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, przyjętego na podstawie art. 255 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską.

Artykuł 33

Języki

1. Sprawozdania oraz wszelkie inne pisma i dokumenty przedkładane Zarządowi sporządzane są we wszystkich językach urzędowych Unii Europejskiej; językami roboczymi Zarządu są języki urzędowe Unii Europejskiej.

2. Tłumaczenia wymagane w pracy Europolu wykonuje centrum tłumaczeń instytucji Unii Europejskiej.

Artykuł 34

Informowanie Parlamentu Europejskiego

[41] 1. Rada konsultuje się z Parlamentem Europejski, zgodnie z procedurą określoną w Traktacie o Unii Europejskiej w sprawie każdej inicjatywy Państwa Członkowskiego lub propozycji Komisji dotyczącej przyjęcia środka w rozumieniu art. 10 ust. 1, art. 10 ust. 4, art. 18 ust. 2, art. 24 ust. 7, art. 26 ust. 3, art. 30 ust. 3, art. 31 ust. 1, art. 42 ust. 2 lub zmiany Konwencji lub załącznika do niej.

2. Prezydencja Rady lub jej przedstawiciel mogą brać udział w posiedzeniach Parlamentu Europejskiego w celu uzgodnienia ogólnych zagadnień dotyczących Europolu. Dyrektor Europolu może wspomagać Prezydencję Rady lub jej przedstawiciela. Prezydencja Rady lub jej przedstawiciel uwzględniają, w odniesieniu do Parlamentu Europejskiego, zobowiązania dotyczące zachowania tajności i poufności.

3. Określone w niniejszym artykule zobowiązania pozostają bez uszczerbku dla praw parlamentów krajowych i ogólnych zasad dotyczących stosunków z Parlamentem Europejskim zgodnie z Traktatem o Unii Europejskiej.

Artykuł 35

Budżet

1. Dla każdego roku budżetowego sporządzany jest szacunkowy plan dochodów i wydatków Europolu, włączając w to wszystkie koszty wspólnego organu nadzorczego oraz utworzonego przez ten organ, na mocy artykułu 22, Sekretariatu i dla każdej pozycji określonej w budżecie; do budżetu dołączany jest plan działalności. Rok budżetowy zaczyna się dnia 1 stycznia, a kończy dnia 31 grudnia.

Budżet powinien być zrównoważony w odniesieniu do dochodów i wydatków.

Wraz z budżetem zostaje sporządzony pięcioletni plan finansowy.

2. Budżet jest finansowany ze składek Państw Członkowskich i innych dodatkowych wpływów. Udział finansowy każdego Państwa Członkowskiego ustala się według stosunku jego produktu narodowego brutto do łącznej sumy produktu narodowego brutto wszystkich Państw Członkowskich za rok poprzedzający rok, w którym sporządzono budżet. Do celów niniejszego ustępu „produkt narodowy brutto" oznacza produkt narodowy brutto ustalony zgodnie z dyrektywą Rady 89/130/EWG, Euratom z dnia 13 lutego 1989 r. w sprawie harmonizacji obliczania produktu narodowego brutto w cenach rynkowych.

3. Najpóźniej do dnia 31 marca każdego roku Dyrektor opracowuje projekt budżetu i planowaną liczbę etatów w następnym roku budżetowym i przedkłada je Zarządowi, po sprawdzeniu przez Komitet Finansowy, wraz z projektem pięcioletniego planu finansowego.

4. Zarząd podejmuje decyzję w sprawie pięcioletniego planu finansowego; Zarząd stanowi w tej sprawie jednomyślnie. Pięcioletni plan finansowy przekazywany jest Radzie. Rada przekazuje go do wiadomości Parlamentowi Europejskiemu. [42]

5. [43] Po uzyskaniu opinii Zarządu, Rada stanowiąc jednomyślnie, uchwala budżet Europolu najpóźniej do dnia 30 czerwca roku poprzedzającego rok budżetowy. Uchwalenie budżetu przez Radę pociąga za sobą obowiązek udostępnienia przez każde Państwo Członkowskie w jak najkrótszym czasie wymaganego od niego udziału finansowego.

6. Dyrektor wykonuje budżet zgodnie z rozporządzeniem finansowym, przewidzianym w ustępie 9.

7. Monitorowaniem zobowiązań, rozchodem środków pieniężnych oraz ustalaniem i gromadzeniem wpływów zajmuje się Kontroler Finansowy z urzędowego organu kontroli Państw Członkowskich, który jest mianowany przez Zarząd, stanowiący jednomyślnie, i przed którym jest on odpowiedzialny. Rozporządzenie finansowe może przewidzieć monitorowanie ex post przez kontrolera finansowego w odniesieniu do niektórych pozycji dochodów i wydatków.

8. Komitet Finansowy składa się z jednego przedstawiciela ds. budżetu z każdego Państwa Członkowskiego. Jego zadaniem jest przygotowanie dyskusji o sprawach budżetowych i finansowych.

9. [44] Rada jednomyślnie przyjmuje rozporządzenie finansowe, określające zwłaszcza szczegółowe zasady sporządzania, wprowadzania zmian i wykonywania budżetu oraz monitorowania realizacji rozporządzenia, jak również sposobu dokonywania płatności udziałów finansowych przez Państwa Członkowskie.

Artykuł 36

Audyt

1. Zgodnie z rozporządzeniem finansowym, sprawozdania finansowe dotyczące dochodów i wydatków określonych w budżecie wraz z bilansem wykazującym aktywa i pasywa Europolu podlegają corocznej kontroli. Dyrektor składa w tym celu, najpóźniej do dnia 31 maja następnego roku, sprawozdanie w sprawie rocznych sprawozdań finansowych.

2. Audyt przeprowadza wspólny komitet audytu składający się z trzech członków mianowanych przez Trybunał Obrachunkowy Wspólnot Europejskich na wniosek jego Prezesa. Kadencja członków trwa trzy lata; członkowie wymieniają się w taki sposób, że każdego roku członek, który był w komitecie audytu przez trzy lata, zostaje zastąpiony. Niezależnie od postanowień zdania drugiego kadencja członka, który w losowaniu:

– jest pierwszy, trwa dwa lata,

– jest drugi, trwa trzy lata,

– jest trzeci, trwa cztery lata,

w pierwszym składzie wspólnego komitetu audytu po rozpoczęciu działalności przez Europol.

Wszelkie koszty wynikające z audytu zostają pokryte z budżetu przewidzianego w artykule 35.

3. [45] Wspólny komitet audytu składa Radzie sprawozdanie z kontroli rocznych sprawozdań finansowych; przed złożeniem Radzie, Dyrektor i Kontroler Finansowy mają możliwość wyrażenia swojej opinii o sprawozdaniu z audytu, a sprawozdanie jest też omawiane przez Zarząd.

4. Dyrektor Europolu dostarcza członkom wspólnego komitetu audytu wszelkie informacje i pomoc, jakiej mogą wymagać w celu wykonywania swoich zadań.

5. Decyzję o absolutorium dla Dyrektora za wykonanie budżetu za dany rok budżetowy podejmuje Rada, po zbadaniu sprawozdania z kontroli rocznych sprawozdań finansowych.

6. Szczegółowe zasady przeprowadzania audytu są ustanawiane w rozporządzeniu finansowym.

Artykuł 37

Umowa w sprawie siedziby

Niezbędne porozumienie dotyczące siedziby Europolu w Państwie siedziby oraz obiektów i sprzętu, jaki to Państwo ma udostępnić, jak również szczególne zasady mające zastosowanie w Państwie siedziby Europolu do członków organów Europolu, zastępców Dyrektora, pracowników i członków ich rodzin określa umowa w sprawie siedziby między Europolem a Królestwem Niderlandów, która zostaje zawarta po uzyskaniu jednomyślnej zgody Zarządu.

TYTUŁ VI

Odpowiedzialność i ochrona prawna

Artykuł 38

Odpowiedzialność za nieuprawnione lub nieprawidłowe przetwarzanie danych

1. Każde Państwo Członkowskie jest odpowiedzialne, zgodnie ze swoim prawem krajowym, za wszelkie szkody wyrządzone osobie fizycznej powstałe w wyniku błędów prawnych lub faktycznych w danych zgromadzonych lub przetwarzanych przez Europol. Tylko Państwo Członkowskie, w którym wystąpiło zdarzenie powodujące szkodę, może być podmiotem postępowania o odszkodowanie wszczętego przez stronę poszkodowanego, który zgłasza roszczenie do właściwych sądów, zgodnie z prawem krajowym tego Państwa Członkowskiego. Państwo Członkowskie nie może powoływać się na fakt, że inne Państwo Członkowskie przekazało niedokładne dane w celu uniknięcia odpowiedzialności wobec poszkodowanego, przewidzianej w ustawodawstwie krajowym.

2. Jeżeli prawne lub faktyczne błędy powstały w wyniku błędnego przekazania danych lub nieprzestrzegania obowiązków ustanowionych w niniejszej konwencji ze strony jednego lub więcej Państw Członkowskich, lub w wyniku nieuprawnionego bądź nieprawidłowego gromadzenia lub przetwarzania danych przez Europol, Europol lub inne Państwo Członkowskie jest zobowiązane zwrócić, na żądanie, kwoty wypłacone jako odszkodowanie, chyba że odnośne dane były wykorzystywane przez Państwo Członkowskie, na terytorium którego wyrządzona została szkoda, z naruszeniem niniejszej konwencji.

3. Wszelkie spory między tym Państwem Członkowskim a Europolem lub innym Państwem Członkowskim, dotyczące zasad lub kwoty spłaty, muszą być przekazywane Zarządowi, który rozstrzyga sprawę większością dwóch trzecich.

Artykuł 39

Odpowiedzialność z innych tytułów

1. Odpowiedzialność umowna Europolu jest regulowana przepisami prawa mającymi zastosowanie do danej umowy.

2. W przypadku odpowiedzialności pozaumownej Europol, niezależnie od odpowiedzialności z mocy artykułu 38, jest zobowiązany do naprawienia szkody wyrządzonej przez jego organy, zastępców Dyrektora lub pracowników w trakcie wykonywania ich obowiązków, w zakresie, w jakim może im być przypisana wina, i niezależnie od różnych procedur zgłaszania roszczeń o odszkodowania, które istnieją na mocy postanowień prawa Państw Członkowskich.

3. Poszkodowany ma prawo żądać od Europolu niewszczynania lub zaprzestania postępowania.

4. Sądy krajowe Państw Członkowskich właściwe do rozstrzygania sporów dotyczących odpowiedzialności Europolu, wskazane w niniejszym artykule, są zobowiązane stosować odpowiednie postanowienia Rozporządzenia Rady 44/2001 /WE z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych. [46]

Artykuł 39a

Odpowiedzialność w odniesieniu do uczestnictwa Europolu we wspólnych zespołach dochodzeniowych

1. Państwo Członkowskie, na którego terytorium została spowodowana szkoda przez urzędników Europolu działających zgodnie z art. 3a w tym Państwie Członkowskim w trakcie udzielania przez nich wsparcia w działaniach operacyjnych, naprawia taką szkodę na zasadach stosowanych do szkody wyrządzonej przez ich własnych urzędników.

2. Jeżeli dane Państwo Członkowskie nie uzgodniło inaczej, Europol w pełni zwraca wszelkie kwoty, jakie wypłaciło ono na rzecz ofiar lub osób upoważnionych w ich imieniu za szkody, o których mowa w ust. 1. Wszelkie spory między tym Państwem Członkowskim i Europolem w związku z zasadą lub sumą zwrotu, kierowane są do Zarządu, który rozstrzyga sprawę większością dwóch trzecich głosów.

Artykuł 40

Rozstrzyganie sporów

1. [47] Spory między Państwami Członkowskimi dotyczące interpretacji i stosowania niniejszej konwencji są na etapie wstępnym dyskutowane przez Radę w celu osiągnięcia rozstrzygnięcia.

2. Jeżeli taki spór nie zostanie rozstrzygnięty w ten sposób w ciągu sześciu miesięcy, Państwa Członkowskie będące stronami sporu decydują o sposobach jego rozstrzygnięcia na podstawie porozumienia między sobą.

3. Postanowienia odnoszące się do odwołań, określone w postanowieniach dotyczących warunków zatrudnienia personelu na czas określony i personelu pomocniczego Wspólnot Europejskich, stosuje się mutatis mutandis do personelu Europolu.

Artykuł 41

Przywileje i immunitety

1. Europol, członkowie jego organów i zastępcy Dyrektora oraz pracownicy Europolu korzystają z przywilejów i immunitetów niezbędnych do wykonywania swoich zadań zgodnie z Protokołem ustalającym zasady stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

2. Królestwo Niderlandów i inne Państwa Członkowskie uzgadniają na tych samych warunkach, że oficerowie łącznikowi oddelegowani z innych Państw Członkowskich oraz członkowie ich rodzin korzystają z przywilejów i immunitetów niezbędnych do prawidłowego wykonywania zadań przez oficerów łącznikowych Europolu.

3. [48] Protokół określony w ustępie 1 zostaje przyjęty przez Radę stanowiącą jednomyślnie oraz zatwierdzony przez Państwa Członkowskie zgodnie z ich odpowiednimi wymogami konstytucyjnymi.

TYTUŁ VII

Postanowienia końcowe

Artykuł 42

Stosunki z państwami trzecimi i instytucjami trzecimi

1. O ile jest to istotne do wykonywania zadań opisanych w artykule 3, Europol nawiązuje i utrzymuje stosunki współpracy z instytucjami trzecimi w rozumieniu artykułu 10 ustęp 4 punkty 1–3. Zarząd opracowuje jednomyślnie zasady regulujące takie stosunki. Niniejsze postanowienie jest bez uszczerbku dla postanowień artykułu 10 ustępy 4 i 5 i artykułu 18 ustęp 2; wymiana danych osobowych odbywa się tylko zgodnie z postanowieniami tytułów II–IV niniejszej konwencji.

2. [49] O ile jest to wymagane do wykonywania zadań opisanych w artykule 3, Europol może również nawiązać i utrzymywać stosunki z państwami trzecimi i instytucjami trzecimi w rozumieniu artykułu 10 ustęp 4 punkty 4, 5, 6 i 7. Po uzyskaniu opinii Zarządu, Rada, stanowiąc jednomyślnie opracowuje zasady regulujące stosunki określone w zdaniu pierwszym. Ustęp 1 zdanie trzecie stosuje się mutatis mutandis.

3. [50] Europol nawiązuje i utrzymuje ścisłą współpracę z Eurojust, o ile ma to znaczenie dla wykonywania jego zadań i osiągania celów, biorąc pod uwagę potrzebę unikania dublowania tych samych czynności. Zasadnicze elementy tej współpracy określa umowa zawarta zgodnie z niniejszą Konwencją i jej środkami wykonawczymi.

Artykuł 43

Zmiany konwencji

1. [51] Rada, działając na wniosek Państwa Członkowskiego i po konsultacji z Zarządem, jednomyślnie decyduje w ramach Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie wszelkich zmian w niniejszej konwencji, przyjęcie których zaleca Państwom Członkowskim zgodnie z ich odpowiednimi wymogami konstytucyjnymi.

2. Zmiany te wchodzą w życie zgodnie z artykułem 45 ustęp 2 niniejszej konwencji.

3. [52] Rada stanowiąc jednomyślnie, może jednak, po rozważeniu sprawy przez Zarząd, postanowić o zmianie Załącznika do niniejszej Konwencji poprzez dodanie innych poważnych przestępstw międzynarodowych lub zmianę definicji zawartych w Załączniku.

4. Sekretarz generalny Rady Unii Europejskiej notyfikuje wszystkim Państwom Członkowskim datę wejścia w życie zmian.

Artykuł 44

Zastrzeżenia

W odniesieniu do niniejszej konwencji nie dopuszcza się zastrzeżeń.

Artykuł 45

Wejście konwencji w życie

1. Niniejsza konwencja podlega przyjęciu przez Państwa Członkowskie zgodnie z ich odpowiednimi wymogami konstytucyjnymi.

2. Państwa Członkowskie powiadamiają depozytariusza o spełnieniu wymogów konstytucyjnych w celu przyjęcia niniejszej konwencji.

3. Niniejsza konwencja wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po wygaśnięciu trzymiesięcznego okresu od notyfikacji, wskazanej w ustępie 2, przez Państwo Członkowskie, które będąc członkiem Unii Europejskiej w dniu przyjęcia przez Radę aktu ustanawiającego niniejszą konwencję, dopełni jako ostatnie tej formalności.

4. Bez uszczerbku dla ustępu 2 Europol nie podejmuje działalności z mocy niniejszej konwencji do czasu wejścia w życie ostatniego z aktów przewidzianych w artykule 5 ustęp 7, artykule 10 ustęp 1. artykule 24 ustęp 7, artykule 30 ustęp 3, artykule 31 ustęp 1, artykule 35 ustęp 9, artykule 37 i artykule 41 ustępy 1 i 2.

5. Wraz z podjęciem działalności przez Europol działalność kończy Jednostka Europolu ds. Narkotyków, działająca na podstawie wspólnego działania dotyczącego Jednostki Europolu ds. Narkotyków z dnia 10 marca 1995 r. Jednocześnie cały sprzęt sfinansowany ze wspólnego budżetu Jednostki Europolu ds. Narkotyków, opracowany lub stworzony przez Jednostkę Europolu do Spraw Narkotyków lub postawiony do jej dyspozycji nieodpłatnie przez Państwo siedziby do stałego użytku, wraz z całymi archiwami tej Jednostki i niezależnie zarządzanymi zbiorami danych, stają się własnością Europolu.

6. Po przyjęciu przez Radę aktu ustanawiającego niniejszą konwencję Państwa Członkowskie, działając indywidualne lub wspólnie, podejmują środki przygotowawcze na mocy ich prawa krajowego, niezbędne do rozpoczęcia działalności Europolu.

Artykuł 46

Przystąpienie nowych Państw Członkowskich

1. Niniejsza konwencja jest otwarta na przystąpienie każdego Państwa, które staje się członkiem Unii Europejskiej.

2. Tekst niniejszej konwencji w języku przystępującego Państwa, sporządzony przez Radę Unii Europejskiej, jest autentyczny.

3. Dokumenty przystąpienia zostają złożone u depozytariusza.

4. Niniejsza konwencja wchodzi w życie wobec każdego Państwa, które do niej przystąpi, pierwszego dnia miesiąca następującego po wygaśnięciu trzymiesięcznego okresu od daty zdeponowania dokumentu przystąpienia lub w dniu wejścia w życie konwencji, jeżeli nie weszła jeszcze w życie w momencie wygaśnięcia wspomnianego okresu.

Artykuł 47

Depozytariusz

1. Depozytariuszem niniejszej konwencji jest sekretarz generalny Rady Unii Europejskiej.

2. Depozytariusz publikuje w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich zawiadomienia, dokumenty lub komunikaty dotyczące niniejszej konwencji.

NA DOWÓD CZEGO niżej wymienieni pełnomocnicy podpisali niniejszą konwencję.

SPORZĄDZONO w Brukseli dnia 26 lipca 1995 r. w jednym oryginale w językach: duńskim, holenderskim, angielskim, fińskim, francuskim, niemieckim, greckim, irlandzkim, włoskim, portugalskim, hiszpańskim i szwedzkim, przy czym każdy tekst jest jednakowo autentyczny. Oryginał zostaje zdeponowany w archiwach Sekretariatu Generalnego Rady Unii Europejskiej.

Treść zmiany do wersji angielskiej z Dz.U. 2008 r. Nr 175, poz. 1082.

Treść zmiany do wersji angielskiej z Dz.U. 2008 r. Nr 176, poz. 1087.

Treść zmiany do wersji angielskiej z Dz.U. 2008 r. Nr 176, poz. 1089.

ZAŁĄCZNIK, o którym mowa w art. 2

Wykaz innych poważnych przestępstw międzynarodowych, znajdujących się w zakresie kompetencji Europolu oprócz tych przewidzianych w art. 2 ust. 1, zgodnie z celem Europolu określonym w art. 2 ust. 1

Wymierzone przeciwko życiu, zdrowiu i wolności osobistej:

– morderstwo, poważne uszkodzenie ciała

– nielegalny handel organami i tkankami ludzkimi

– porwanie, nielegalne przetrzymywanie i branie zakładników

– rasizm i ksenofobia

Wymierzone przeciwko mieniu lub dobrom publicznym włącznie z nadużyciami finansowymi:

– zorganizowane rozboje

– nielegalny handel artykułami stanowiącymi dziedzictwo kultury, włącznie z antykami i dziełami sztuki

– oszustwa i zagarnięcia mienia

– wymuszenia i wymuszenia rozbójnicze

– podrabianie produktów i piractwo

– fałszowanie dokumentów urzędowych i handel nimi

– fałszowanie pieniędzy i środków płatniczych

– przestępczość komputerowa

– korupcja

Nielegalny handel i działanie na szkodę środowiska naturalnego:

– nielegalny handel bronią, amunicją i materiałami wybuchowymi

– nielegalny handel zagrożonymi gatunkami zwierząt

– nielegalny handel zagrożonymi gatunkami i odmianami roślin

– przestępstwo przeciw środowisku naturalnemu

– nielegalny handel substancjami hormonalnymi i innymi substancjami pobudzającymi wzrost.

(skreślony).

W odniesieniu do rodzajów przestępczości wymienionych w art. 2 ust. 1, do celów niniejszej konwencji:

– „przestępstwa związane z substancjami nuklearnymi i radioaktywnymi” oznaczają przestępstwa wymienione w artykule 7 ustęp 1 Konwencji o ochronie fizycznej materiałów jądrowych, podpisanej w Wiedniu i Nowym Jorku dnia 3 marca 1980 r., oraz odnoszące się do materiałów nuklearnych lub radioaktywnych, określonych w artykule 197 Traktatu Euratom i dyrektywy 80/836 Euratom z dnia 15 lipca 1980 r.,

– „przemyt nielegalnych imigrantów” oznacza umyślne działania w celu osiągnięcia korzyści finansowej, zmierzające do ułatwienia wjazdu, zamieszkania lub zatrudnienia na terytorium Państw Członkowskich Unii Europejskiej, sprzecznego z zasadami i warunkami obowiązującymi w Państwach Członkowskich,

– „handel ludźmi” oznacza poddanie danej osoby rzeczywistemu i nielegalnemu wywieraniu wpływu przez inne osoby w drodze stosowania siły lub groźby, względnie w drodze nadużycia władzy albo podstęp, w szczególności w związku z czerpaniem korzyści z prostytucji, z formami seksualnego wykorzystywania oraz naruszaniem nietykalności cielesnej małoletnich, lub handlem porzuconymi dziećmi,

– „przestępstwa związane z pojazdami silnikowymi” oznaczają kradzież lub przywłaszczenie pojazdów silnikowych, ciężarówek, półciężarówek, ładunków ciężarówek lub półciężarówek, autobusów, motocykli, samochodów kempingowych i pojazdów rolniczych, pojazdów roboczych oraz części zamiennych do takich pojazdów, jak również przyjmowanie i ukrywanie takich przedmiotów,

– „pranie pieniędzy” oznacza przestępstwa wymienione w artykule 6 ustępy 1–3 Konwencji Rady Europy o praniu, ujawnianiu, zajmowaniu i konfiskacie dochodów pochodzących z przestępstwa, sporządzonej w Strasburgu dnia 8 listopada 1990 r.

– „nielegalny handel narkotykami” oznacza przestępstwa wymienione w art. 3 ust. I Konwencji Narodów Zjednoczonych dnia 20 grudnia 1988 roku o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi i w przepisach zmieniających lub zastępujących tę Konwencję.

Formy przestępczości, określone w artykule 2 i w niniejszym załączniku, zostają poddane ocenie przez właściwe władze krajowe, zgodnie z prawem krajowym Państwa Członkowskiego, do którego należą.

DEKLARACJA

Artykuł 40 ustęp 2

„Następujące Państwa Członkowskie zgadzają się, że w takich przypadkach będą systematycznie kierować spór do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich:

– Królestwo Belgii,

– Królestwo Danii,

– Republika Federalna Niemiec,

– Republika Grecka,

– Królestwo Hiszpanii,

– Republika Francuska,

– Irlandia,

– Republika Włoska,

– Wielkie Księstwo Luksemburga,

– Królestwo Niderlandów,

– Republika Austrii,

– Republika Portugalska,

– Republika Finlandii,

– Królestwo Szwecji”.

Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

– Rzeczpospolita Polska postanawia przystąpić do tej konwencji,

– postanowienia konwencji są przyjęte, potwierdzone i będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 24 czerwca 2004 r.