Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 4 lutego 2005 r., sygn. II SA/Wr 139/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Henryk Ożóg Sędziowie: WSA Lidia Serwiniowska NSA Andrzej Wawrzyniak (sprawozdawca) Protokolant: Anna Rudzińska po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi B.Z. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej we W. z dnia [...]r. Nr [...]w przedmiocie zwolnienia ze służby więziennej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]r. Nr [...]Dyrektor Zakładu Karnego w O. na podstawie art. 104 kpa oraz art. 31 ust. 1 pkt 4, ust. 2 i ust. 4, art. 39 ust.1 i ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz.U. Nr 61, poz. 283 z późn. zm.) zwolnił skarżącą B. Z. ze służby więziennej z dniem [...]r. w związku ze skazaniem skarżącej prawomocnym wyrokiem Sądu na karę pozbawienia wolności za przestępstwo umyślne ścigane z urzędu.

W uzasadnieniu organ I instancji podał, że wyrokiem Sądu Rejonowego w O. z dnia [...] r. sygn. akt [...] uznano B. Z. za winną popełnienia przestępstwa z art. 270 § 1 kk i za to na podstawie art. 270 § 1 kk wymierzono jej karę [...] miesięcy pozbawienia wolności. Wykonanie tej kary warunkowo zawieszono na okres próby 2 lat. Dyrektor Zakładu Karnego w O. podniósł, że skazanie prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności za przestępstwo umyślne ścigane z urzędu zgodnie z ustawą o Służbie Więziennej jest obligatoryjną przesłanką do zwolnienia funkcjonariusza ze służby. Powołując się na art. 108 § 1 kpa organ I instancji decyzji tej nadał rygor natychmiastowej wykonalności ze względu na ważny interes Służby Więziennej, za jaki uważał konieczność niedopuszczenia do pełnienia służby osoby, która została skazana prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne ścigane z urzędu.