Przepis art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. (Dz.U. nr 89, poz. 443), dotyczący tzw. kasacji epizodycznej, ogranicza ten środek jedynie do prawomocnych orzeczeń kończących postępowanie sądowe, niezależnie od tego, czy wydane zostały przez sąd pierwszej czy drugiej instancji. Takim orzeczeniem nie jest jednak żadną miarą prokuratorskie postanowienie o warunkowym umorzeniu postępowania, gdyż
Jeżeli postępowanie karne zakończone prawomocnym skazaniem wznowiono z powodu ujawnienia nienależytej obsady sądu (art. 474 § 2 k.p.k. w zw. z art. 388 pkt 2 k.p.k.), a następnie po wznowieniu umorzono ze względu na niemożność jego dalszego prowadzenia wynikającą z przedawnienia (art. 481 § 3 k.p.k. w zw. z art. 11 pkt 6 k.p.k.), nie ma podstaw do żądania odszkodowania na zasadach określonych w
W wypadku, gdy ustawa nowelizująca kodeks postępowania karnego, a wprowadzająca zmianę właściwości rzeczowej sądów, nie zawiera w tym zakresie odrębnych przepisów intertemporalnych, nie można stosować art. VIII i IX przepisów wprowadzających kodeks postępowania karnego, lecz stosuje się art. 25 § 1 i 2 k.p.k. Oznacza to, że w sprawach o przestępstwa określone w art. 210 § 1 k.k. w których akt oskarżenia
Użyte w art. 60 § 2 k.k. określenie ponownie oznacza, że dla przyjęcia powrotu sprawcy do przestępstwa popełnionego w warunkach określonych w tym przepisie konieczne jest uprzednie skazanie sprawcy z zastosowaniem art. 60 § 1 k.k., ale nie za jakiekolwiek przestępstwo umyślne, lecz albo za takie samo przestępstwo, jak aktualnie zarzucone (tożsamość jednostkowa), albo za przestępstwo należące
Użyte w art. 3 ust. 1 in fine ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o zmianie Kodeksu karnego, Kodeksu karnego wykonawczego oraz o podwyższeniu dolnych i górnych granic grzywien i nawiązek w prawie karnym (Dz.U. nr 95, poz. 475) sformułowanie w innych ustawach nie obejmuje ustawy karnej skarbowej, a pojęcia przestępstwo i wykroczenie, o których mowa w art. 3 ust. 2 tejże ustawy, nie dotyczą przestępstw
Podstawą wynagrodzenia prokuratorów w okresie od dnia 1 stycznia 1995 r. do dnia 31 marca 1995 r. było przeciętne wynagrodzenie w sferze produkcji materialnej zgodnie z przepisem art. 62 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (jednolity tekst: Dz.U. z 1994 r., Nr 19, poz.70 ze zm.).
Nie można identyfikować kontroli kasacyjnej prawomocnych orzeczeń z odmienną w swych założeniach i o wiele szerszą kontrolą apelacyjną nieprawomocnych orzeczeń sądowych.
1. W razie przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego zagadnienie zasięgania opinii instytutu lub wezwania innych biegłych jest bez reszty unormowane w art. 182 kpk. O tym, że w tym zakresie art. 155 § 3 kpk w ogóle nie wchodzi w rachubę, przekonuje uzmysłowienie sobie konsekwencji odmiennego unormowania. Rzecz mianowicie w tym, że gdyby w tym względzie należało stosować art. 155 § 3 kpk, to strona niezadowolona
Wprowadzone przez ustawę z dnia 12 lipca 1995 r. o zmianie Kodeksu karnego, Kodeksu karnego wykonawczego oraz o podwyższeniu dolnych i górnych granic grzywien i nawiązek w prawie karnym (Dz.U. nr 95, poz. 475) nowe kwotowe uregulowanie wartości mienia stanowiącej podstawę rozgraniczenia przestępstwa od wykroczenia, nawet jeżeli powoduje, iż poszczególne czyny, gdyby oceniać je oddzielnie, stanowiłyby
Artykuł 215 § 1 kk w powiązaniu z art. 120 § 3 kk nie pozwala na wyłączenie sprawcy kradzieży z grona osób, na rzecz których działa przyjmujący lub ukrywający rzecz uzyskaną za pomocą kradzieży, pod warunkiem, że przyjęciu lub pomocy w ukryciu rzeczy towarzyszy zamiar przysporzenia korzyści majątkowej choćby tylko sprawcy kradzieży.
Przez skazanie za przestępstwo popełnione w warunkach określonych w art. 60 § 1 kodeksu karnego, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o zmianie Kodeksu karnego, Kodeksu karnego wykonawczego oraz o podwyższeniu dolnych i górnych granic grzywien i nawiązek w prawie karnym (Dz.U. nr 95, poz. 475), rozumieć należy także wypadki skazania z zastosowaniem przy wymiarze kary art.
Pełnomocnik strony nie jest ograniczony co do kierunku czynności podejmowanych w imieniu swojego mocodawcy i stąd też każda czynność, nawet niekorzystna dla reprezentowanego, podjęta w granicach umocowania, wywołuje dla niego skutki, w tym również niekorzystne. Dotyczy to także zaniechania podjęcia czynności, a w szczególności wniesienia środka odwoławczego czy uchybienia terminowi z tym środkiem związanemu
Ciężar dowodu co do istnienia okoliczności uzasadniających ewentualne zwolnienie od kosztów spoczywa na stronie ubiegającej się o to zwolnienie. Sam fakt przebywania przez oskarżonego w zakładzie karnym nie stwarza domniemania, iż nie jest w stanie wyłożyć opłaty od kasacji.
1. Wstępnej kontroli warunków dopuszczalności kasacji dokonuje sąd odwoławczy (art. 467 § 2 k.p.k.), ale spełniając tę właśnie rolę działa on nie jako sąd odwoławczy, ale jako sui generis sąd pierwszoinstancyjny. Rolę sądu odwoławczego w tym układzie procesowym pełni Sąd Najwyższy. 2. Ustawa nie zastrzega, że art. 409 k.p.k. dotyczy jedynie decyzji zamykających drogę do wydania wyroku przez sąd pierwszej
1. Zamyka drogę do wydania wyroku (in concreto do wydania wyroku w postępowaniu kasacyjnym) taka i tylko taka decyzja, która zamyka tę drogę bezwarunkowo, czyli decyzja kształtująca taką sytuację, w której pewne jest, że wydanie wyroku w danym postępowaniu nie nastąpi. Prawidłowość czy nieprawidłowość ocen sądu nie może determinować dopuszczalności lub niedopuszczalności (ustalanej wszak in abstracto
Jeżeli w kasacji nie wymieniono uchybień wskazanych w art. 463a § 1 k.p.k., to w rachubę wchodzi zastosowanie przepisu art. 105 k.p.k., w związku z czym należy wezwać wnoszącego kasację do usunięcia tego braku, polega on bowiem na tym, że pismo nie odpowiada wymaganiom formalnym, przewidzianym w przepisach szczególnych, a brak jest tego rodzaju, że pismo nie może otrzymać biegu (arg. ex. art.
Przepis art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz.U. Nr 16, poz. 95 ze zm.) nie ma zastosowania do prokuratora, który ukończył 65 lat życia i nie uzyskał zgody na dalsze zajmowanie stanowiska (art. 16 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze - jednolity tekst: Dz.U. z 1994 r., Nr 19, poz. 70 ze zm.).
W wypadku umorzenia postępowania z powodu znikomego stopnia społecznego niebezpieczeństwa czynu (art. 11 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 26 § 1 k.k.) oskarżycielowi posiłkowemu przysługuje od oskarżonego zwrot wyłożonych kosztów zastępstwa adwokackiego. Podstawę takiego rozstrzygnięcia stanowią przepisy art. 80 k.p.k. w zw. z art. 98 § 1 k.p.c.
1. Do wprowadzonego ustawą z dnia 12 lipca 1995 r. o zmianie kodeksu karnego, kodeksu karnego wykonawczego oraz o podwyższeniu dolnych i górnych granic grzywien i nawiązek w prawie karnym (Dz.U. nr 95, poz. 475) wydłużonego terminu przedawnienia wykonania kary pozbawienia wolności do 35 lat, przewidzianego w art. 107 pkt 1 k.k., ma zastosowanie art. 2 § 1 k.k. Oznacza to, że przepis art. 107 pkt
W związku z tym, że stronie kasacja nie przysługuje od orzeczenia, które uprawomocniło się w pierwszej instancji, nie przysługuje ona również od niezaskarżalnego wyroku sądu rejonowego w sprawach o wykroczenia.
Obowiązujące przepisy kodeksu postępowania karnego upoważniają sąd wojewódzki do wydania listu żelaznego również w postępowaniu przygotowawczym.
W świetle treści przepisu par. 15 ust. 1 pkt 8 zarządzenia nr 49 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 10 maja 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału i opróżniania oraz norm zaludnienia lokali mieszkalnych będących w dyspozycji Ministra Spraw Wewnętrznych lub podległych mu organów, a także szczegółowych zasad przydziału i opróżniania tymczasowych kwater przeznaczonych dla policjantów /Dz.Urz
Wynagrodzenie prokuratora w latach 1992 i 1993 winno być ustalone na podstawie art. 62 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (jednolity tekst: Dz. U. z 1991 r., Nr 25, poz. 103 ze zm., obecnie Dz. U. z 1994 r., Nr 19, poz. 70 ze zm.) tylko w okresach od dnia 1 stycznia 1992 r. do dnia 9 marca 1992 r. i od dnia 1 stycznia 1993 r. do dnia 31 marca 1993 r. W pozostałych okresach to wynagrodzenie
