Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 23 kwietnia 2019 r., sygn. III SA/Wa 718/19
1. Prawo do wystąpienia z wnioskiem o wyłączenie ruchomości przysługuje jedynie osobie trzeciej, a nie zobowiązanemu. Świadomość zobowiązanego, że zajęte ruchomości stanowią własność osoby trzeciej powinna skutkować powiadomieniem osoby, której prawa majątkowe zostały naruszone, żeby mogła ona ewentualnie wystąpić do organu egzekucyjnego ze stosownym wnioskiem o wyłączenie ruchomości spod egzekucji
1. Poborca skarbowy jest uprawniony do zajęcia wszystkich ruchomości, którymi zobowiązany włada. Poborca nie jest ani zobowiązany, ani uprawniony do badania, czy zobowiązany ma tytuł do rzeczy, którą dysponuje. O prawach tych rozstrzyga organ egzekucyjny. Nawet więc uzyskanie przez poborcę skarbowego informacji o prawach osób trzecich nie zwalnia go z dokonania zajęcia. Poborcy skarbowemu nie służy
Składana w trybie art. 54 u.p.e.a. skarga na czynności egzekucyjne nie może być traktowana jako uniwersalny środek zaskarżenia, za pomocą którego możliwe jest skuteczne kwestionowanie wszystkich aktów i działań podejmowanych przez organ egzekucyjny lub egzekutora w toku całego postępowania egzekucyjnego. Skarga, o której mowa, służy zaskarżaniu czynności o charakterze wykonawczym. Nie jest zatem możliwe
Składana w trybie art. 54 u.p.e.a. skarga na czynności egzekucyjne nie może być traktowana jako uniwersalny środek zaskarżenia, za pomocą którego możliwe jest skuteczne kwestionowanie wszystkich aktów i działań podejmowanych przez organ egzekucyjny lub egzekutora w toku całego postępowania egzekucyjnego. Skarga, o której mowa, służy zaskarżaniu czynności o charakterze wykonawczym. Nie jest zatem możliwe
1. Zobowiązany powinien powiadomić osoby trzecie, jeśli w trakcie egzekucji naruszono prawa majątkowe tych osób. Z kolei osoba taka, podejmując czynności zmierzające do wyłączenia spod egzekucji jej prawa, powinna we własnym interesie zapoznać się z obowiązującym w tym zakresie terminem, a w przypadku jego niedotrzymania wystąpić z prośbą o przywrócenie, uprawdopodobniając, że uchybienie nastąpiło
Zarzuty dotyczące braków formalnych i prawnych tytułów wykonawczych nie podlegają rozpatrzeniu w trybie art. 59 u.p.e.a., a więc w postępowaniu dotyczącym umorzenia postępowania egzekucyjnego.
1. Zobowiązany powinien powiadomić osoby trzecie, jeśli w trakcie egzekucji naruszono prawa majątkowe tych osób. Z kolei osoba taka, podejmując czynności zmierzające do wyłączenia spod egzekucji jej prawa, powinna we własnym interesie zapoznać się z obowiązującym w tym zakresie terminem, a w przypadku jego niedotrzymania wystąpić z prośbą o przywrócenie, uprawdopodobniając, że uchybienie nastąpiło
Skoro więc wstrzymanie czynności egzekucyjnych lub postępowania egzekucyjnego następuje z inicjatywy organu sprawującego nadzór, to bez znaczenia pozostaje ewentualny wniosek dłużnika w tym przedmiocie. Uprawnienia do wstrzymania czynności lub postępowania egzekucyjnego, przysługujące organowi nadzoru, mogą być wykorzystane wyłącznie w ramach tego nadzoru, tj. kontroli prawidłowości działania organu
W trybie art. 184 § 1 p.p.s.a. nie jest możliwe uzupełnianie argumentacji poprzez zajmowanie po raz pierwszy stanowiska w określonej kwestii. Zatem Naczelny Sąd Administracyjny nie ma prawa na podstawie art. 184 in fine p.p.s.a. uzupełnić wyroku Sądu pierwszej instancji poprzez odniesienie się do kwestii przedawnienia, która w ogóle nie była wcześniej przedmiotem analizy. Jedynym sposobem, aby sąd
1. Nadzór nad egzekucją administracyjną to kontrola oraz możliwość ingerowania w działalność jednostki nadzorowanej. Możliwość wstrzymania przez organ wykonujący nadzór czynności egzekucyjnych lub postępowania egzekucyjnego uzależnione jest od istnienia szczególnych okoliczności. Innymi słowy, uprawnienia do wstrzymania czynności lub postępowania egzekucyjnego, przysługujące organowi nadzoru, mogą