Postanowienie WSA w Olsztynie z dnia 4 października 2019 r., sygn. II SO/Ol 9/19
Naczelny Sąd Administracyjny, rozpoznając skargę kasacyjną na mocy art. 153 p.p.s.a., jest związany wyrażoną uprzednio przez WSA w prawomocnym wyroku oceną prawną i jest zobligowany do podporządkowania się jej w pełnym zakresie, bez względu na to czy ją podziela.
1. Zarzut naruszenia przepisu art. 141 § 4 p.p.s.a. można uznać za usprawiedliwiony w sytuacji, gdy skarżący wykaże, iż sąd nie wyjaśnił w sposób adekwatny do celu, jaki wynika z tego przepisu, zastosowania przez organy przepisów prawa. 2. Oczywistość wadliwości, o której mowa w art. 156 § 1 p.p.s.a., może wynikać z samej natury niedokładności, błędu lub omyłki, jak też z porównania ich z innymi niebudzącymi
Norma ujęta w art. 58 § 2 u.p.e.a. może znaleźć zastosowanie jedynie w fazie zawieszenia postępowania egzekucyjnego.
Wadliwość uzasadnienia może stanowić usprawiedliwioną podstawę kasacyjną naruszenia przepisów postępowania, gdy uzasadnienie nie pozwala na kasacyjną kontrolę orzeczenia. Nadto, treść uzasadnienia powinna umożliwić zarówno stronom postępowania, jak i Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu prześledzenie toku rozumowania sądu i poznanie racji, które stały za orzeczeniem o zgodności z prawem zaskarżonego