W sprawach o świadczenia z obowiązkowego ubezpieczenia rolników od odpowiedzialności cywilnej, w których określono wysokość sumy gwarancyjnej, przepis art. 3581 § 3 k.c. nie ma zastosowania; w wyjątkowych wypadkach możliwe jest jednak zastosowanie w tych sprawach art. 3571@TEZA TEKST = § 1 k.c.
Brak potwierdzenia umów pożyczek na piśmie nie przesądza o tym, że czynności faktycznie dokonane w tym zakresie nie mogły spowodować konsekwencji podatkowych w postaci obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "c" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.
1. Umowy sprzedaży rzeczy i praw majątkowych, w tym spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, podlegają opłacie skarbowej na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./. Postawę obliczenia opłaty skarbowej stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa będących przedmiotem umowy sprzedaży /art. 10 ust. 1 pkt 2/. Jeżeli wartość
Spółka prawa handlowego udzielająca pożyczek pieniężnych bez stosownego zezwolenia, to jest wykonująca jedną z czynności bankowych, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe /Dz.U. 1992 nr 72 poz. 359 ze zm./, nie może być uznana za podmiot gospodarczy "prowadzący działalność w zakresie (...) udzielania pożyczek" w rozumieniu par. 68 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
W sprawie o ustalenie istnienia przesłanek do umorzenia pożyczki udzielonej ze środków Funduszu Pracy na zorganizowanie dodatkowych miejsc pracy (art. 13 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu Dz.U. nr 75, poz. 446 ze zm.) droga sądowa jest dopuszczalna.
1. Zwłoka najemcy lokalu, zajmowanego na podstawie decyzji 1 administracyjnej o przydziale, z zapłatą czynszu co najmniej za dwa pełne okresy płatności, uzasadnia Przy zachowaniu uprzedzenia o wypowiedzeniu i wyznaczeniu najemcy dodatkowego terminu miesięcznego do zapłaty zaległego czynszu (art. 687 k.c.) żądanie przez wynajmującego rozwiązania stosunku najmu i nakazania przez sąd opróżnienia lokalu
W świetle uchwały Sądu Najwyższego z dnia 8 października 1992 r. III AZP 22/92 - OSNCP 1993 z. 6 poz. 94, przy ustalaniu czy pokój stanowi nadwyżkę w rozumieniu par. 9 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1987 r. w sprawie czynszów najmu za lokale mieszkalne i użytkowe /Dz.U. nr 40 poz. 230/ w odniesieniu do osoby samotnej, oprócz 10 m kw., należy uwzględnić drugą taką normę "przysługującą
Obowiązek solidarnego uiszczenia należnej opłaty przez obie strony umowy pożyczki /art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej - Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ nie może zostać wyłączony w drodze umowy cywilnoprawnej zawartej między stronami.
Czynność cywilnoprawna, w wyniku której nastąpił zakup wierzytelności przez bank nie podlega opłacie skarbowej /art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej - Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./. Przelew wierzytelności nastąpił bowiem w drodze umowy sprzedaży o jakiej mowa w art. 510 par. 1 Kc; nabywcą jest uprawniony podmiot świadczący usługi bankowe; obrót wierzytelnościami
Istotą umów barterowych polegających na bezgotówkowej wymianie towarów jest to, że każda ze stron takiej umowy występuje w charakterze sprzedawcy i nabywcy. W konsekwencji więc towary zakupione w celu dokonania transakcji wymiennej, a więc ich sprzedaży są towarami handlowymi, których zakup i następnie sprzedaż powinna być ewidencjonowana w księdze podatkowej na podstawie par. 12 ust. 1 rozporządzenia
Jeśli - zgodnie z zawartą umową o roboty budowlane - spółka może żądać zapłaty kwoty kaucji gwarancyjnej dopiero po upływie okresu gwarancji i po odpowiednim rozliczeniu tych kwot z tytułu ewentualnych kosztów usunięcia wad, kwoty kaucji gwarancyjnych staną się wierzytelnością spytki po upływie okresu gwarancji i ich rozliczeniu. Wówczas niezależnie od faktycznego otrzymania tych kwot stanowić będą
1. Transakcje polegające na wzajemnym przekazywaniu przez firmy czeków rozrachunkowych gwarantowanych przez bank, opiewających na identyczne kwoty, z czym nie wiązał się żaden obrót gospodarczy między firmami, podlegają opłacie skarbowej /par. 57 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 lutego 1989 r. w sprawie opłaty skarbowej - Dz.U. nr 9 poz. 52/ jako umowy pożyczki określone w art. 720
Dopuszczalne jest rozdrobnienie roszczenia o wynagrodzenie za wykonanie dzieła i dochodzenie części tego roszczenia w oddzielnych pozwach.
W przypadku umowy przechowania będącej depozytem nieprawidłowym odpowiednie stosowanie do takiej umowy przepisów o pożyczce - z mocy art. 845 Kc - nie oznacza, że umowa taka przestaje być umową przechowania. Pogląd organów podatkowych, że depozyt nieprawidłowy jest tożsamy z pożyczką, jest błędny, nie znajduje bowiem uzasadnienia w przepisach.
Umowa factoringu jest umową nienazwaną, której regulacji w polskim prawie, jak dotychczas brak. Określenie umowy mianem factoringu nie zmienia faktu, że pozostaje ona umową sprzedaży wierzytelności i tak należy ją traktować.
1. Przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, w zakresie różnic kursowych, które mogą mieć wpływ na wysokość przychodu lub kosztów jednoznacznie nawiązują do przychodów faktycznie uzyskanych i faktycznie poniesionych kosztów. 2. Przepisy art. 12 ust. 2a i ust. 3 oraz art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym
Przepisy ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. nr 105, poz. 509) nie mają zastosowania do oceny przesłanek wstąpienia w stosunek najmu po najemcy zmarłym przed wejściem w życie tej ustawy. Postanowił odmówić podjęcia uchwały w pozostałym zakresie.
Niedopuszczalna jest sprzedaż przez gminę ułamkowej części gruntu zabudowanego domem wielomieszkaniowym - jako prawa związanego z własnością lokalu (art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali - Dz. U. Nr 85, poz. 388) - jeżeli grunt ten stanowi przedmiot współużytkowania wieczystego związanego z własnością uprzednio wyodrębnionych lokali.
Wszystkie wydatki, związane z zawarciem umowy leasingu operacyjnego, w tym także tzw. kaucja zwrotna powinny być uznane za koszty uzyskania przychodu. Nie ma podstaw do rozdzielania poszczególnych wydatków wynikających z zawarcia tej umowy, i przyjmowania, że część z nich stanowi koszty uzyskania przychodu, zaś część /kaucja zwrotna/ nie jest kosztami uzyskania przychodu.
Sprzedaż poszczególnych elementów przedsiębiorstwa, choćby nawet przedstawiały one znaczną wartość w porównaniu z wartością całego przedsiębiorstwa, nie stanowi podstawy do uznania, iż faktycznie nastąpiła jego sprzedaż. Przedsiębiorstwo /art. 55[1] Kc/ jako przedmiot zbycia musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.
