Uchwała SN z dnia 15 marca 1995 r., sygn. III CZP 23/95

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Rejonu Obsługi Mieszkańców „Prokocim” Spółka z o.o. w K. przeciwko Barbarze D. o rozwiązanie stosunku najmu i eksmisję po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Wojewódzki w Krakowie postanowieniem z dnia 25 stycznia 1995 r. II Cr 1254/94 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„a) Czy realizacja przez wynajmującego prawa podmiotowego w drodze powództwa z art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. – Prawo lokalowe (Dz.U. z 1987 r., nr 30, poz. 165 – jednolity tekst ze zmianami) wytoczonego przed dniem 12 listopada 1994 r. zachowuje aktualność po uchyleniu tej ustawy przez art. 67 ust. 2 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. nr 105, poz. 509), jeżeli podstawa faktyczna tego powództwa nie może być przesłanką rozwiązania stosunku najmu i nakazania opróżnienia lokalu mieszkalnego w świetle art. 33 obecnie obowiązującej ustawy?

b) W wypadku odpowiedzi twierdzącej – czy art. 36 ust. 1 ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych nakłada na sąd obowiązek orzekania z urzędu (pozytywnie lub negatywnie) w przedmiocie uprawnienia do lokalu socjalnego?”