Wyrok NSA z dnia 14 stycznia 2000 r., sygn. I SA/Po 1598/98
Skoro żadna ze stron umowy nie prowadziła przedsiębiorstwa maklerskiego, brak jest podstawy prawnej do zwolnienia skarżących od opłaty skarbowej.
Skoro żadna ze stron umowy nie prowadziła przedsiębiorstwa maklerskiego, brak jest podstawy prawnej do zwolnienia skarżących od opłaty skarbowej.
1. Nadpłata, o ile nie podlega zaliczeniu na zaległe i bieżące zobowiązania podatkowe, podlega zwrotowi w terminie 3 miesięcy od powstania tej nadpłaty. 2. Data powstania nadpłaty jest szczegółowo ustalona dla trzech rodzajów podatków w art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 108 poz. 486 ze zm./. Dla pozostałych podatków /w tym dla opłaty skarbowej/ nadpłata
1. Nie ma znaczenia, że strona kupująca posiadała w zakresie swego działania świadczenie usług pośrednictwa finansowego. Istotne znaczenie dla podatku od towarów i usług ma bowiem jedynie to czy sprzedający /bądź wykonujący usługę/ osiąga obrót w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. 2. Skarżąca bezpodstawnie również zarzuca naruszenie przepisu par. 63 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów
Fakt niepowstania hipoteki /wskutek braku wpisu w księdze wieczystej/ nie daje podstaw do zwrotu prawidłowo pobranej opłaty skarbowej na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 3 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.
W art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 1997 r. zwolniona została od podatku od towarów i usług oraz od podatku akcyzowego "odprzedaż towarów używanych, jeżeli jest dokonywana przez użytkownika, a także darowizna tych towarów, pod warunkiem że w stosunku do tych
Akcje są niewątpliwie wierzytelnościami. Obrót wierzytelnościami a więc zakup i sprzedaż mieści się w zakresie usług bankowych. Z treści pozycji nr 13 załącznika nr 2 do ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wynika, że tylko podmiot świadczący usługi pośrednictwa finansowego może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Usługi
Skoro żadna ze stron umowy nie prowadziła przedsiębiorstwa maklerskiego, brak jest podstawy prawnej do zwolnienia skarżących od opłaty skarbowej.
Przepis par. 63 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 1994 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 136 poz. 705/, powinien być odczytywany w powiązaniu z art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych /Dz.U. nr 35 poz. 155 ze zm./, z którego wynika, że za podmiot prowadzący przedsiębiorstwo maklerskie
Skoro żadna ze stron umowy nie prowadziła przedsiębiorstwa maklerskiego, brak jest podstawy prawnej do zwolnienia skarżących od opłaty skarbowej.
Skoro umowa zawarta między stronami spełnia wszelkie przesłanki zarówno z art. 264 Kc, jak też z art. 720 par. 1 Kc, to przypisanie przez organy skarbowe umowie zawartej w trybie art. 264 Kc innej kwalifikacji prawnej /z art. 720 Kc/ bez wykazania pozorności treści oświadczenia woli stron w celu obejścia przepisów prawa podatkowego stanowi dowolną i subiektywną interpretację organów, sprzeczną z zasadą
Przypisanie przez organy skarbowe umowie zawartej w trybie art. 264 Kc innej kwalifikacji prawnej - według art. 720 Kc, bez wykazania zamiaru obejścia w ten sposób przez stronę przepisów prawa podatkowego stanowi, dowolną interpretację organów, sprzeczną z zasadą autonomii woli stron przy zawieraniu umów /art. 353[1] Kc/.
Każda ze stron umowy cywilnoprawnej jest stroną postępowania w sprawie opłaty skarbowej /art. 28 Kpa/, a zatem organ administracji powinien rozstrzygając sprawę w drodze decyzji uczynić to w stosunku do obu stron umowy sprzedaży, a nie tylko wobec sprzedającego.
Kwota nadpłaconej opłaty skarbowej podlega oprocentowaniu po upływie trzymiesięcznego terminu od jej uiszczenia /daty powstania nadpłaty/, a nie od dnia złożenia wniosku o zwrot nadpłaty.
Prawo majątkowe nie jest towarem w rozumieniu ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm. art. 4 pkt 1 tej ustawy/, nie ma więc ona zastosowania do sprzedaży użytkowania wieczystego i w związku z taką sprzedażą nie można posiadać statusu "podatnika, o którym mowa w art. 5 ustawy o VAT", co jest niezbędne do uzyskania zwolnienia
Skoro strona skarżąca wybrała formę sprzedaży do przeniesienia własności, nie może skutecznie zasłaniać się ewentualnymi przesłankami powstania roszczenia z art. 231 par. 1 Kc i żądać uwzględnienia poczynionych na nieruchomości nakładów.
Z art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, jak i z zasady czynnego udziału stron w postępowaniu wynika, że w kwestii określonej przez organ wartości nieruchomości powinny wypowiedzieć się wszystkie strony umowy kupna - sprzedaży.
Każda ze stron umowy cywilnoprawnej jest stroną postępowania w sprawie opłaty skarbowej.
Za błędy należy uznać pogląd, iż wyłączenie z opłaty skarbowej dotyczy czynności podatników, które są opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz tylko tych czynności zwolnionych z podatku, które są wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, czyli sprzedaży towarów i usług objętych załącznikami
Zwolnienie od opłaty skarbowej, przewidziane w części pierwszej art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, jest zwolnieniem podmiotowym i dotyczy podatników VAT, bez względu na to, czy płacą oni podatek od towarów i usług, czy też są od tego podatku zwolnieni.
Skarżąca Spółka nie posiadała stosownego zezwolenia Komisji Papierów Wartościowych, a więc nie była "Przedsiębiorstwem maklerskim" w rozumieniu ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych /t.j. Dz.U. 1994 nr 50 poz. 239/, a więc zawierane przez nią umowy kupna papierów wartościowych nie były zwolnione od opłaty skarbowej na podstawie