1. Zasady prowadzenia oraz wzór ewidencji przychodów określone zostały w rozporządzeniu z dnia 23 grudnia 1994 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych /Dz.U. nr 140 poz. 786/. Rozporządzenie to nie zawiera definicji rzetelnego prowadzenia ewidencji, wobec czego należy dla określenia tego pojęcia posłużyć się wypracowanym - na tle analogicznego sformułowania zamieszczonego
Prowadzenie przez osobę bliską podatnikowi /ojca/ działalności nie zgłoszonej nie może skutkować automatycznie dla podatnika /syna/ pozbawieniem go prawa do korzystania z opodatkowania w formie karty podatkowej w sytuacji, gdy nie udowodniono faktu zatrudniania przez podatnika ojca jako członka rodziny.
Wysokość stawek miesięcznych karty podatkowej ustalają organy podatkowe. Już użycie określenia "ustalają" może wskazywać na charakter konstytutywny tych decyzji. Jeśli jeszcze uwzględnić fakt, iż wykluczone tu jest samo obliczenie wysokości karty przez podatnika, to należy stanąć na stanowisku, że mamy do czynienia z decyzją o charakterze konstytutywnym, co oznacza, że zobowiązanie podatkowe powstaje
Błędne jest stanowisko, że par. 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych /Dz.U. nr 132 poz. 635 ze zm./ stosuje się tylko do podatników, którzy rozpoczęli działalność po 1 stycznia 1994 r.
W stanie prawnym roku 1995, warunki przewidziane w podpunktach "a" i "b" punktu 4 Części I Załącznika Nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1994 r. w sprawie karty podatkowej /Dz.U. nr 104 poz. 787/ mają zastosowanie wyłącznie do bezpośrednio poprzedzającej je treści drugiej części powołanego punktu 4 - to jest do wytwarzania przedmiotów /wyrobów/ na indywidualne zamówienie z materiałów
Wynikające z par. 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych /Dz.U. nr 132 poz. 635 ze zm./ wyłączenia w stosowaniu jego przepisów nie stosuje się w sytuacji, gdy jeden ze wspólników w roku poprzedzającym rok podatkowy wykonywał w ramach stosunku pracy czynności wchodzące w zakres deklarowanej działalności spółki
1. Jeżeli podatnik nie dopełnił obowiązku w przedmiocie zawiadomienia urzędu skarbowego o okolicznościach rzutujących na wysokość podatku lub powodujących utratę prawa do opodatkowania w formie karty podatkowej, nie może skutecznie twierdzić, że opłacał podatek dochodowy w rozumieniu art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr
Z treści par. 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych /Dz.U. nr 132 poz. 635 ze zm./ wynika, że podatek dochodowy opłacany w formie ryczałtowej miał być opłacany za okresy miesięczne od osiągniętego w poszczególnych okresach przychodu. Oznacza to, że przy tej formie opodatkowania nie występowały zaliczki na
1. Wybór formy opłacania podatku: na zasadach określonych w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ bądź w postaci ryczałtu /rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych - Dz.U. nr 132 poz. 635 ze zm./, nie należy od woli konkretnego podatnika
1. Wymierzenie zobowiązania podatkowego nie może opierać się na możliwości ewentualnej odsprzedaży zakupywanych towarów w firmie, ale na faktach rzeczywistej sprzedaży /por. par. 5 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych - Dz.U. nr 132 poz. 635; zm. Dz.U. 1994 nr 15 poz. 52/. 2. Wszelkie niejasności
1. W przypadku gdy spór pomiędzy podatnikiem a organami podatkowymi dotyczy prawidłowej wykładni przepisu prawa, trudno mówić, iż wydana decyzja rażąco /a więc w sposób kwalifikowany/ narusza prawo lub została wydana bez podstawy prawnej. 2. Do uznania prowadzonej działalności gospodarczej za działalność wytwórczą nie wystarcza fakt, iż wytworzenie przedmiotu nastąpiło na zlecenie i dla potrzeb podmiotów
Zgodnie z par. 3 ust. 1 pkt 3 lit. "d" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych /Dz.U. nr 132 poz. 635 ze zm./ tej formy opłacania podatku nie stosuje się do podatników osiągających w całości lub w części przychody z tytułu świadczenia usług w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych, podatkowych ksiąg przychodów
Gdy strona kwestionuje fakt, z którego organ podatkowy wyprowadza niekorzystne dla niej skutki prawne, jego obowiązkiem jest podjęcie wszelkich działań, zmierzających do ustalenia rzeczywistego stanu rzeczy, a zwłaszcza umożliwienie stronie wypowiedzenia się co do zgromadzonego materiału dowodowego.
Wobec nieskonkretyzowania obowiązku dochowania warunków opodatkowania w formie karty podatkowej należy w każdym przypadku dokonać oceny, czy podatnik wiedział, bądź przy dochowaniu zwykłej staranności mógł wiedzieć o tym, że nastąpiło naruszenie tych warunków, a więc, że powstał po jego stronie obowiązek powiadomienia organu podatkowego o tym fakcie.
1. Stanowiąc wyjątkową i z punktu widzenia ciążących na podatniku obowiązków niewątpliwie "ulgową" formę opodatkowania podatkiem dochodowym, rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r.w sprawie karty podatkowej /Dz.U. nr 124 poz. 551 ze zm./ ograniczyło zakres jej stosowania do działalności usługowej lub usługowo-wytwórczej wyłącznie przez siebie określonej w sposób opisany w załącznikach
Forma opodatkowania, na zasadach określonych w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ bądź w formie ryczałtu określonego rozporządzenie z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych /Dz.U. nr 123 poz. 635/ nie należy do wyboru konkretnego podatnika ani od woli organu podatkowego
Do cech konstytutywnych ryczałtu należy jego fakultatywność, to znaczy możność wyboru przez podatnika, czy chce on być tej formie opodatkowania poddany, czy też nie. Aby zatem spełnić to wymaganie konstrukcyjne ryczałtu podatnik musi z góry znać wysokość ryczałtu wprost /ryczałt tabelaryczny/ lub zasady ustalania jego wysokości, terminu i sposobu zapłaty, zawsze jednak w taki sposób, by kwota należnego
Przepis par. 16 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie karty podatkowej /Dz.U. nr 124 poz. 551 ze zm./ mówi tylko o chorobie podatnika i nie precyzuje kto, w jakim trybie i jakim dokumentem ma ten fakt choroby udowodnić. W szczególności ani ten przepis ani żaden inny nie ogranicza możliwości wykazania, iż powodem przerwy jest choroba do zaświadczenia wystawionego
Obligatoryjna forma zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej i wykonywania wolnych zawodów w 1994 roku /rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych - Dz.U. nr 132 poz. 635 ze zm./ pozostaje w sprzeczności z istotą ryczałtu w prawie podatkowym
Decyzja wydana na podstawie par. 23 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie karty podatkowej /Dz.U. nr 124 poz. 551 ze zm./ jest decyzją związaną, ma charakter wyłącznie deklaratoryjny; stwierdza skutek przewidziany przez prawo w przypadku zaistnienia określonego zdarzenia.
Przepis przejściowy, zamieszczony w par. 10 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych /Dz.U. nr 132 poz. 635/, jako wydany w trakcie roku podatkowego, jest sprzeczny z zasadami państwa prawnego, nie pozwala bowiem podatnikom na racjonalne planowanie prowadzenia działalności.
O rzetelności księgi decyduje wyłącznie obiektywna zgodność jej zapisów ze stanem rzeczywistym i nie jest tu konieczne badanie bądź wykazywanie umyślnego działania podatnika w celu zaniżenia obrotu a w konsekwencji podatku. Nie ma podstaw, w świetle normatywnej definicji rzetelności księgi zawartej w par. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 1988 r. w sprawie prowadzenia podatkowej
Nie stanowi nierzetelności księgi tylko fakt dokonywania wpisów przed datą jej oparafowania, jak również uzupełnianie zapisów w terminie późniejszym, byleby nastąpiło to przed kontrolą organów podatkowych. Wpisanie zatem zakupu pod inną datą, aniżeli wynika to z rachunku, nie daje z reguły podstawy do przyjęcia, że księga podatkowa prowadzona jest nierzetelnie.
