Wyrok NSA z dnia 3 czerwca 1996 r., sygn. SA/Ka 2295/95

Wobec nieskonkretyzowania obowiązku dochowania warunków opodatkowania w formie karty podatkowej należy w każdym przypadku dokonać oceny, czy podatnik wiedział, bądź przy dochowaniu zwykłej staranności mógł wiedzieć o tym, że nastąpiło naruszenie tych warunków, a więc, że powstał po jego stronie obowiązek powiadomienia organu podatkowego o tym fakcie.

UZASADNIENIE

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie karty podatkowej /Dz.U. nr 124 poz. 551 ze zm./ przewidują, że zryczałtowany podatek w formie karty podatkowej mogą płacić podatnicy prowadzący m.in. działalność w zakresie obnośnego i obwoźnego handlu artykułami przemysłowymi, przy czym za handel obnośny i obwoźny uważa się sprzedaż detaliczną /par. 4 ust. 1 pkt 3 i ust. 2/. Z kolei przepis par. 18 ust. 1 pkt 1 zobowiązuje podatnika opodatkowanego w formie kary podatkowej do zawiadomienia urzędu skarbowego o zmianach, powodujących utratę warunków do opodatkowania w tej formie, pod rygorami określonymi w par. 23 powyższego rozporządzenia.