Wyrok NSA z dnia 3 kwietnia 1998 r., sygn. I SA/Gd 1731/96

1. Zasady prowadzenia oraz wzór ewidencji przychodów określone zostały w rozporządzeniu z dnia 23 grudnia 1994 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych /Dz.U. nr 140 poz. 786/. Rozporządzenie to nie zawiera definicji rzetelnego prowadzenia ewidencji, wobec czego należy dla określenia tego pojęcia posłużyć się wypracowanym - na tle analogicznego sformułowania zamieszczonego w art. 169 par. 1 Kpa i przepisach w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów - orzecznictwem sądowym w sprawie definicji rzetelności ksiąg.

2. Pominięcie dowodu z ewidencji przychodów u podatników opodatkowanych zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie art. 169 par. 2 Kpa, w oparciu o zarzut sprzeczności poszczególnych składników działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika, może prowadzić do ustalenia przychodu w oparciu o inne, możliwe do uzyskania w danej sprawie dowody /ewentualnie w drodze szacowania/, nie daje jednak podstawy do określenia wymiaru podatku według stawki 20 procent przewidzianej w art. 30 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. W takim wypadku organ podatkowy może określić wysokość zryczałtowanego podatku wyłącznie według stawek przewidzianych w par. 4 ww. rozporządzenia z dnia 23 grudnia 1994 r.