Zamawiający może w sposób dowolny formułować postanowienia wzoru umowy, a w tym wymagania od wykonawcy dotyczące sposobu wykonania przedmiotu zamówienia, jeżeli te postanowienia nie są sprzeczne z przepisami prawa.
Opis sposobu dokonania oceny spełniania warunków udziału w postępowaniu, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy Pzp, powinien być związany z przedmiotem zamówienia i być do niego proporcjonalny. Konkretyzacja warunków udziału w postępowaniu ma bowiem służyć wyłonieniu wykonawców zdolnych do wykonania opisanego przez zamawiającego przedmiotu zamówienia, nie ograniczając przy tym zasady uczciwej konkurencji.
Wykonawcy są zobowiązani do przedkładania dokumentów wymaganych w treści SIWZ, kwestionowanie postanowień SIWZ po upływie terminu składania ofert jest spóźnione.
Obalenie domniemania wynikającego ze zdania 2 art. 180 ust. 5 ustawy Pzp wymaga wykazania, iż zaistniała taka okoliczność, która uniemożliwia zamawiającemu nawet potencjalną możliwość zapoznania się z treścią odwołań.
Obowiązkiem właściciela nieruchomości bez podziału na jedno- czy wielo-rodzinne nieruchomości, jest zaopatrzenie posesji w pojemniki czy kontenery. Jedynie regulacja ze strony gminy może dotyczyć wielkości pojemników czy kontenerów.
Zamawiający jest uprawniony do nałożenia na wykonawcę obowiązków, które będą służyć realizacji celów zamawiającego: zamówienie publiczne ma służyć realizacji celów zamawiającego, jak najpełniejszemu zaspokojeniu jego potrzeb, a nie umożliwieniu wykonawcy sprzedaży świadczonych przez niego usług czy sprzedawanych dóbr, na jak najdogodniejszych warunkach.
Przepis art. 29 ust. 2 Pzp nie wymaga wcale pełnego udowodnienia naruszenia konkurencji, ale wystarczające jest udowodnienie możliwości wystąpienia takiego naruszenia, a więc jakiegoś realnego stopnia prawdopodobieństwa jego wystąpienia.
Zamawiający kieruje zamówienie do wykonawców posiadających odpowiednie doświadczenie w ramach warunków udziału w postępowaniu, a zatem do profesjonalistów. Profesjonalista w danej dziedzinie, w oparciu o posiadane doświadczenie, powinien być w stanie oszacować zakres usługi stanowiącej przedmiot zamówienia.
Art. 26 ust. 2 d ustawy Pzp, posługuje się pojęciem "lista podmiotów", nie określając bliżej danych, jakie winny być zawarte na tej liście. Danymi, które w wystarczający sposób pozwalają na identyfikację podmiotu są jego nazwa i siedziba i te dane winny znaleźć się na liście wykonawców, wchodzących w skład grupy kapitałowej, o której mowa w art.
Wymaga się by opis sposobu dokonania oceny spełniania warunków udziału w postępowaniu, wyartykułowany na gruncie konkretnego postępowania był związany z przedmiotem zamówienia oraz do niego proporcjonalny.
Określenie przedmiotu zamówienia jest nie tylko obowiązkiem, ale i uprawnieniem zamawiającego, który ma prawo wziąć w tym zakresie pod uwagę swoje uzasadnione potrzeby. Jednak wymagania zamawiającego muszą być adekwatne do przedmiotu zamówienia - ani zbyt wysokie, gdyż mogłyby utrudniać uczciwą konkurencję, ani zbyt niskie, gdyż przez selekcję przeszliby wykonawcy niezdolni do realizacji zamówienia
Izba uwzględnia odwołanie, jeżeli stwierdzi naruszenie przepisów ustawy Pzp, które miało lub może mieć istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. Skoro wskazane naruszenie przepisów ustawy Pzp zostało przed wydaniem wyroku w przedmiotowej sprawie naprawione w drodze
Izba nie uznała zarzutu zaniechania żądania zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej czy regulowanej za uprawnione w świetle art.22 ust.1 ustawy Prawo zamówień publicznych.
Gospodarz postępowania ma pełne uprawnienie do ustanawiania wymogów realizacji zadania (usługi) w taki sposób, który pozwoli mu na kompleksowe osiągnięcie celu, jaki zamierza osiągnąć. Okoliczność, iż takie ukształtowanie przedmiotu zamówienia nie odpowiada wszystkim wykonawcom, nie może stanowić podstawy do uznania zarzutu naruszenia art.
Określenie warunku podmiotowego udziału w postępowaniu na minimalnym poziomie nie narusza przepisów ustawy Pzp. Jeśli więc opisany przez Zamawiającego warunek jest związany z przedmiotem zamówienia i nie narusza podstawowej zasady prowadzenia postępowania o zamówienie publiczne zasady równego traktowania i uczciwej konkurencji w postępowaniu na gruncie przepisów ustawy Pzp jest dopuszczalny.
Zamawiający jest silniejszą stroną umowy zawieranej w zamówieniach publicznych i z tego względu powinien ograniczać swoje dążenia do tworzenia wzoru umowy niekorzystnego dla wykonawcy, w szczególności w zakresie kar umownych, prowadzających do nadmiernych represji wykonawcy, tracących tym samym swój dyscyplinujący charakter, a prowadzących w tej sytuacji jedynie do bezpodstawnego wzbogacenia Zamawiającego.
Z przepisów ustawy Pzp oraz rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2009 r. nie wynika konieczność "całkowitego opłacenia" polisy to jest zapłaty wszystkich rat składki ubezpieczenia, brak także konieczności złożenia wraz z ofertą dowodów potwierdzających zapłatę poszczególnych rat składek ubezpieczenia.
Zgodnie z przepisem art. 26 ust. 2b ustawy wykonawca może w dowolny sposób wykazać, że dysponuje zasobami podmiotu trzeciego, a zatem stawianie wymogu przedkładania oświadczeń o konkretnej treści stanowi naruszenie powyższego przepisu.
Obowiązkiem zamawiającego jest podanie wszelkich niezbędnych danych, umożliwiających rzetelne oszacowanie przez wykonawców kosztów realizacji zamówienia i zapewniających porównywalność ofert.
Zamawiający narusza art. 89 ust. 1 pkt 1 i 2 Pzp gdy bezpodstawne odrzuca ofertę pomimo tego, że nie jest sprzeczna z treścią specyfikacji.
Jeżeli Zamawiający uwzględni w całości zarzuty w odwołaniu, to KIO wyda postanowienie o umorzeniu postepowania odwoławczego zgodnie z art. 186 ust. 2 ustawy Pzp.
Zarówno z literalnego brzmienia, jak też z celu w jakim została wprowadzona regulacja z art. 26 ust. 3 ustawy Pzp tj. odformalizowania postępowania, pozwolenia wykonawcom, którzy złożyli oferty korzystne cenowo i merytorycznie na usunięcie uchybień w oznaczonym ustawą zakresie, wynika, że zaświadczenia
W art. 26 ust. 2b ustawy Pzp nie przewidziano, aby wykonawca mógł polegać na uprawnieniach podmiotu trzeciego do prowadzenia określonej działalności gospodarczej podlegającej reglamentacji. Wprawdzie w doktrynie podnoszone są wątpliwości co do generalnego wyłączenia przez ustawodawcę możliwości
