Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 listopada 2023 r., sygn. I SA/Wr 156/23

Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jarosław Horobiowski Sędziowie: Asesor WSA Łukasz Cieślak (sprawozdawca) Sędzia WSA Marta Semiczek Protokolant: Starszy specjalista Katarzyna Motyl po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 października 2023 r. sprawy ze skargi M. W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 11 stycznia 2023 r. nr 0201-IOV-13.4103.48.2022 w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2011 r. oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej: organ, organ odwoławczy), w wyniku rozpatrzenia odwołania M. W., na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651, obecnie: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383; dalej: o.p., Ordynacja podatkowa), utrzymał w mocy decyzję własną z 21 X 2022 r. nr 0201-IOV-12.603.1.2022, odmawiającą uchylenia decyzji ostatecznej Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z 16 X 2014 r. nr PTI/4407-69/14-JT, utrzymującej w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we Wrocławiu z 18 VII 2014 r. nr W4P2/123033/3/025 w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2011 r.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podał, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej we Wrocławiu, po przeprowadzeniu postępowania kontrolnego w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku od towarów i usług za 2011 r. przez M. W. (dalej: strona, podatnik, skarżący), działającego pod firmą PPHU D. w zakresie handlu paletami, wydał decyzję z 18 VII 2014 r., która następnie została utrzymana w mocy decyzją Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z 16 X 2014 r. W rzeczonym postępowaniu organy podatkowe uznały, że podatnik zaewidencjonował w rejestrze zakupów i rozliczył w deklaracjach VAT-7 podatek naliczony wynikający m.in. z faktur VAT wystawionych przez PPHU L. D. K. czym naruszył art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm., obecnie: Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.). Organy stwierdziły bowiem, że transakcje zakupu z ww. kontrahentem nie miały miejsca, ponieważ w 2011 r. D. K. nie prowadził działalności gospodarczej. Mając na uwadze, że transakcje zakupu od D. K. zostały zakwestionowane, organy podatkowe uznały, że faktury sprzedaży wystawione na rzecz: P., P.(1), D.(1) D. K.(1), P.(2), PPHU N. K. D., L.(1) Sp. z o.o., B. J. W., P.(3) M. S., S.cz, F., K., C. A. R., D.(2) D. C., K.(1) s.c. i PPHU L. D. K. nie dokumentują rzeczywistej sprzedaży, tj. są "pustymi" fakturami VAT. W związku z tym na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stronie została określona kwota podatku do zapłaty. Ponadto rozliczenie asortymentowo-ilościowe, sporządzone przy zastosowaniu metody ustalenia rozchodu "pierwsze przyszło-pierwsze wyszło" wykazało, że część faktur VAT wystawionych przez stronę na rzecz niektórych z ww. kontrahentów dokumentowała jednocześnie sprzedaż rzeczywistą oraz sprzedaż częściowo zawyżoną (art. 108 ust. 2 ww. ustawy).