Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 31 maja 2023 r., sygn. I SA/Ol 107/23

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Katarzyna Górska Sędziowie sędzia WSA Andrzej Brzuzy (sprawozdawca) asesor WSA Anna Janowska Protokolant specjalista Monika Rząp po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 maja 2023r. sprawy ze skargi L. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. na decyzję Naczelnika Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Olsztynie z dnia 5 stycznia 2023r., nr 378000-COP.4103.28.2022.SZD w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń i luty 2019r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z 28 lipca 2022 r. wydaną po ponownym rozpoznaniu sprawy Naczelnik Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Olsztynie (dalej jako: "organ I instancji", "Naczelnik WMUCS") określił L. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. (dalej jako: "strona", "skarżąca", "spółka") zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług (dalej jako: "podatek VAT") za styczeń 2019 r. w kwocie 211.084,00 zł i luty 2019 r. w kwocie 523.327,00 zł oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe za te miesiące w wysokości 210.261,00 zł (styczeń) i 71.028,00 zł (luty).

Z przekazanych sądowi wraz ze skargą akt podatkowych sprawy wynika, że przedmiotową decyzję wydano w oparciu o ustalenia kontroli celno-skarbowej w zakresie przestrzegania przepisów prawa podatkowego w podatku VAT za styczeń i luty 2019 r., następnie przekształconej w postępowanie podatkowe.

Organ I instancji podał, że spółka prowadzi działalność gospodarczą od 2000 r. W kontrolowanym okresie zajmowała się skupowaniem pojazdów w celu przekazania ich do leasingu (między innymi na wskazanie klienta czy też leasing zwrotny) do dalszej odsprzedaży oraz sprzedawała auta poleasingowe. Przeprowadzone wobec strony postępowanie podatkowe wykazało nieprawidłowe rozliczenie przez spółkę podatku VAT z tytułu zawyżenia podatku naliczonego: za styczeń 2019 r. w kwocie 213.833,40 zł i za luty 2023 r. w kwocie 71.028,48 zł poprzez zaewidencjonowanie faktur w łącznej ilości 16 sztuk dokumentujących nabycia samochodów osobowych marki [...] rocznik 2018 wystawionych przez X. Sp. z o. o. w W. (dalej jako: "spółka X.", "X."). W ocenie organu I instancji badane faktury VAT nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych i wypełniają tym samym hipotezę normy prawnej zawartej w art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931, ze zm.), dalej jako: "ustawa o VAT". Faktycznym nabywcą samochodów wyszczególnionych na fakturach VAT była S. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. (dalej jako: "spółka S.", "S."). Stosownie zaś do treści art. 86 ust. 1 i ust. 2 ustawy VAT stronie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w tych dokumentach finansowych.