Wyrok WSA w Lublinie z dnia 25 maja 2023 r., sygn. II SA/Lu 198/23

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Parchomiuk Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Grymuza Asesor sądowy Marcin Małek (sprawozdawca) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 25 maja 2023 r. sprawy ze skargi A. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zamościu z dnia 17 listopada 2022 r. nr SKO.PS/40/120/2022 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Wnioskiem z 16 marca 2022 r. (data wpływu) A. W. (dalej jako: "skarżąca" lub "strona") wystąpiła do Wójta Gminy K. o ustalenie na jej rzecz prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki nad niepełnosprawną matką – D. S..

Decyzją z 19 lipca 2022 r. organ odmówił przyznania wnioskowanego świadczenia pielęgnacyjnego, wskazując, że nie została spełniona przesłanka wynikającą z art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 615; dalej jako: u.ś.r.), gdyż niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała po ukończeniu wieku określonego w ww. przepisie.

W odwołaniu od powyższej decyzji, pełnomocnik strony zarzucił naruszenie art. 17 ust. 1b u.ś.r., poprzez brak uwzględnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13, w którym to Trybunał stwierdził, że przepis ten w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę, w zależności od daty powstania niepełnosprawności, jest niekonstytucyjny. Wskazując na powyższe wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i przyznanie jej prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.

Po rozpatrzeniu odwołania, decyzją z 10 lipca 2022 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Zamościu orzekło o utrzymaniu w mocy zaskarżonej decyzji organu I instancji.

W motywach rozstrzygnięcia wskazało na treść art. 17 ust. 1 i ust. 1b u.ś.r., a następnie sentencję ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2021 r. K 38/13. Organ odwoławczy wyraził stanowisko, zgodnie z którym od momentu wejścia w życie ww. wyroku Trybunału, wskazywany przepis nie może być stosowany w jego dotychczasowym brzmieniu. W stosunku do opiekunów osób, których niepełnosprawność powstała później, kryterium momentu powstania niepełnosprawności, jako uniemożliwiające uzyskanie świadczenia pielęgnacyjnego, utraciło przymiot konstytucyjności, a zatem w odniesieniu do tych osób oceny spełnienia przesłanek niezbędnych dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego należy dokonywać z pominięciem tego kryterium.