Wyrok WSA w Łodzi z dnia 28 lutego 2023 r., sygn. II SA/Łd 1073/22

Ochrona zwierząt

Dnia 28 lutego 2023 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Robert Adamczewski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Michał Zbrojewski Asesor WSA Tomasz Furmanek po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 28 lutego 2023 roku sprawy ze skargi Wojewody Łódzkiego na uchwałę Rady Gminy Gomunice z dnia 29 marca 2022 roku nr XLV/276/22 w sprawie uchwalenia "Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Gomunice na rok 2022" 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości; 2. zasądza od Rady Gminy Gomunice na rzecz strony skarżącej Wojewody Łódzkiego kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania. MR

Uzasadnienie

II SA/Łd 1073/22

Uzasadnienie

Wojewoda Łódzki zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi w całości uchwałę Rady Gminy Gomunice z 29 marca 2022 r. (Nr XLV/276/22) w sprawie uchwalenia "Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Gomunice na rok 2022".

W treści skargi wskazano na następujące istotne naruszenie prawa, polegające na obrazie przepisów:

1.art. 7 i art. 94 Konstytucji RP oraz art. 11a ust. 2 pkt 5 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (tj.: Dz.U. z 2022 r., poz. 572 ze zm.) [dalej: ustawa o ochronie zwierząt] poprzez zaniechanie wskazania w § 5 ust. 1 pkt 5 lit b załącznika do zaskarżonej uchwały konkretnych organizacji, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, z którymi Gmina realizować będzie poszukiwanie właścicieli dla bezdomnych zwierząt, podczas gdy z przepisu art. 11a ust. 2 pkt 5 ustawy o ochronie zwierząt należy wywieść normę prawną zobowiązującą radę gminy do precyzyjnego określenia sposobu realizacji tego zadania w tym konkretnego określenia podmiotów je realizujących;

2. art. 7 i art. 94 Konstytucji RP oraz art. 11a ust. 2 pkt 2 ustawy o ochronie zwierząt poprzez zaniechanie precyzyjnego wskazania w § 5 ust. 1 pkt 4 lit a i b załącznika do zaskarżonej uchwały konkretnego sposobu działania w zakresie opieki nad kotami wolno żyjącymi, w tym ustalania miejsc, w których przebywać mają koty wolno żyjące, częstotliwości dokarmiania tych zwierząt, a także szczegółów współpracy Gminy z opiekunami kotów wolno żyjących oraz zasad dotyczących zakupu karmy i jej wydawania społecznym opiekunom, podczas gdy z przepisu art. 11a ust. 2 pkt 2 ustawy o ochronie zwierząt należy wywieść normę prawną zobowiązującą radę gminy do precyzyjnego określenia sposobu realizacji tych zadań, w tym konkretnego określenia podmiotów je realizujących;