Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 25 stycznia 2022 r., sygn. II SA/Ol 1075/21

Prawo miejscowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędziowie sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) sędzia WSA Tadeusz Lipiński po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 25 stycznia 2022 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego na uchwałę Rady Miejskiej w S. z dnia [...] nr [...] w sprawie przyjęcia "Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Miejskiej S. w 2021 roku" stwierdza nieważność § 11 załącznika nr 1 do zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie

Rada Miejska w Szczytnie w dniu 30 marca 2021 r. podjęła uchwałę nr XXVIII/212/2021 w sprawie przyjęcia" Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Miejskiej Szczytno w 2021 roku" (dalej jako: Program), stanowiący załącznik nr 1 do zaskarżonej uchwały. Uchwała została podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity obowiązujący na dzień podjęcia uchwały Dz.U. z 2020 r. poz. 713 ze zm., dalej jako: u.s.g.) oraz art. 11a ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (tekst jednolity Dz.U. z 2020 r. poz. 638 ze zm., dalej jako: u.o.z.).

Prokurator Rejonowy w Szczytnie (dalej jako: Prokurator lub skarżący) wniósł skargę na powyższą uchwałę w zakresie w zakresie § 11 załącznika nr 1 do uchwały. Zarzucił istotne naruszenie art. 18 ust. 2 pkt 15 u.s.g. i art. 11a ust. 5 u.o.z. oraz art. 7 i art. 94 Konstytucji RP polegające na przekroczeniu delegacji ustawowej i zawartych w niej granic swobody regulacyjnej poprzez brak uregulowania w § 11 Programu sposobu wydatkowania środków finansowych przeznaczonych jego na realizację. W związku z tym wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały w zaskarżonej części. W uzasadnieniu podniesiono, że stosownie do treści art. 11a ust. 5 u.o.z. program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt zawiera wskazanie wysokości środków finansowych przeznaczonych na jego realizację oraz sposób wydatkowania tych środków. Koszty realizacji programu ponosi gmina. Zaskarżona uchwała zapadła zatem z istotnym naruszeniem prawa, polegającym na naruszeniu upoważnienia ustawowego poprzez jego niewypełnienie. W § 1 ust. 3 załącznika nr 1 do zaskarżonej uchwały określono zadania priorytetowe Programu (łącznie 9 zadań). W § 11 załącznika nr 1 do zaskarżonej uchwały ustalono wysokość zabezpieczonych w budżecie środków finansowych przeznaczonych na realizację Programu w zakresie prowadzenia Schroniska dla Zwierząt "(...)" w S., wprowadzania identyfikacji elektronicznej psów na terenie Gminy oraz prowadzenia i aktualizacji ewidencji, dofinansowania zabiegów sterylizacji albo kastracji opiekunom psów i kotów, finansowania sterylizacji i kastracji kotów wolno żyjących, usług weterynaryjnych, usypiania ślepych miotów, całodobowej opieki weterynaryjnej zwierząt, które ucierpiały w wyniku zdarzeń drogowych, zakupu karmy suchej lub mokrej przez cały rok dostosowanej do potrzeb kotów wolno żyjących. Podniesiono, że art. 11a ust. 5 u.o.z. precyzyjnie określa, że program zawiera wskazanie wysokości środków finansowych przeznaczonych na jego realizację oraz sposób wydatkowania tych środków. Zatem porównanie treści § 11 z § 1 ust. 3 załącznika nr 1 do zaskarżonej uchwały prowadzi do stwierdzenia, że część zadań Programu de facto nie będzie miało żadnego źródła finansowania, albowiem całość środków finansowych przeznaczonych na jego realizację została rozdysponowana na inne, szczegółowo opisane cele. Dla zadań Programu, określonych w § 3 ust. 2 pkt 3, 4, 5, 7 nie przewidziano źródła finansowania w treści uchwały. Ponadto nie sposób ustalić, z którego źródła finansowania mają być realizowane te zadania. Dokonany w § 11 załącznika nr 1 do zaskarżonej uchwały podział pozostawia do uznania organu wykonawczego gminy, jaką pulę środków wykorzysta na konkretny cel Programu, co jest sprzeczne z delegacją ustawową art. 11a ust. 5 u.o.z. Z uwagi na to, że w § 11 Programu nie wskazano wysokości środków pieniężnych na realizację wszystkich celów Programu, brak jest gwarancji, czy rzeczywiście każde z zadań będzie realizowane i w jakim zakresie finansowane. Jednocześnie wskazano, że w sprawie nie zachodzi konieczność uchylenia całości zaskarżonego uchwały, lecz jedynie kwestionowanego zapisu, dotyczącego określenia źródeł finansowania programu, gdyż wyeliminowanie z obrotu prawnego całej uchwały w drodze stwierdzenia jej nieważności, a więc ex tunc, pozbawiłoby podstawy prawnej wszelkich działań podejmowanych w ramach jej wykonania.