Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 20 stycznia 2022 r., sygn. II SA/Ol 1009/21

Prawo miejscowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Osipuk Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędzia WSA Adam Matuszak po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 20 stycznia 2022 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Szczytnie na uchwałę Rady Gminy Szczytno z dnia 31 marca 2021 r. nr XXXIX/272/2021 w przedmiocie wprowadzenia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Szczytno na rok 2021 stwierdza nieważność § 18 załącznika nr 1 do zaskarżonej uchwały. WSA/wyr.1a - sentencja wyroku (tryb uproszczony)

Uzasadnienie

Rada Gminy Szczytno w dniu 31 marca 2021 r. podjęła uchwałę nr XXXIX/272/2021 w sprawie wprowadzenia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie gminy Szczytno na rok 2021 (dalej jako: Program), stanowiącym załącznik nr 1 do zaskarżonej uchwały. Uchwała została podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity obowiązujący na dzień podjęcia uchwały Dz.U. z 2020 r. poz. 713 ze zm., dalej jako: u.s.g.) oraz art. 11 i art. 11a ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (tekst jednolity Dz.U. z 2020 r. poz. 638 ze zm., dalej jako: u.o.z.).

Prokurator Rejonowy w Szczytnie (dalej jako: Prokurator lub skarżący) wniósł skargę na powyższą uchwałę w zakresie § 18 załącznika nr 1 do uchwały, domagając się stwierdzenia jej nieważności w zaskarżonej części. Prokurator zarzucił istotne naruszenie prawa materialnego, a mianowicie art. 18 ust. 2 pkt 15 u.s.g., art. 11a ust. 5 u.o.z. oraz art. 7 i art. 94 Konstytucji RP polegające na przekroczeniu delegacji ustawowej i zawartych w niej granic swobody regulacyjnej poprzez brak uregulowania w § 18 Programu sposobu wydatkowania środków finansowych przeznaczonych na jego realizację. W uzasadnieniu podniesiono, że stosownie do treści art. 11a ust. 5 u.o.z. program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt zawiera wskazanie wysokości środków finansowych przeznaczonych na jego realizację oraz sposób wydatkowania tych środków. Zgodnie z ugruntowanym poglądem orzecznictwa organy gminy winny zatem treść swoich regulacji dostosować ściśle do zakresu przyznanego im upoważnienia i przysługujących kompetencji wynikających z ich zadań, a w razie wątpliwości co do zakresu tego upoważnienia, wyjaśniać te wątpliwości przez stosowanie wykładni zawężającej. Podniesiono, że zgodnie z § 3 ust. 1 załącznika nr 1 do uchwały jako cel Programu wskazano zapobieganie bezdomności zwierząt oraz zapewnienie opieki nad zwierzętami bezdomnymi, zaś w ust. 2 określono zadania priorytetowe tego Programu - łącznie 10 zadań. Jednocześnie w § 18 załącznika nr 1 do zaskarżonej uchwały ustalono wysokość zabezpieczonych w budżecie środków finansowych przeznaczonych na realizację Programu w zakresie zapewnienia bezdomnym zwierzętom z terenu Gminy Szczytno miejsca w Schronisku, zapewnienia opieki weterynaryjnej w przypadku zdarzeń drogowych z udziałem bezdomnych zwierząt, zapewnienia opieki bezdomnym zwierzętom gospodarskim, opieki nad wolno żyjącymi kotami, w tym ich dokarmianie, dofinansowanie zabiegów sterylizacji albo kastracji opiekunom psów i kotów. W ocenie Prokuratora porównanie treści zapisów § 3 ust. 1 i 2 oraz § 18 Programu prowadzi do wniosku, że część zadań Programu nie będzie miało żadnego źródła finansowania, bowiem całość środków finansowych przeznaczonych na jego realizację została rozdysponowana na inne, szczegółowo opisane cele. Nie przewidziano źródła finansowania dla zadań Programu, określonych w § 3 ust. 2 pkt 2-8. Ponadto Prokurator zarzucił, że nie sposób ustalić, z którego źródła finansowania mają być realizowane te zadania. Zdaniem skarżącego, zasadnym byłoby precyzyjne określenie, jaka konkretna kwota pieniężna będzie przekazana na wykonanie wskazanych w uchwale zadań. Dokonany zaś w § 18 Programu podział pozostawia do uznania organu wykonawczego gminy, jaką pulę środków wykorzysta na konkretny cel, co jest sprzeczne z delegacją ustawową art. 11a ust. 5 u.o.z. Ze względu na to, że w postanowieniach § 18 Programu nie wskazano wysokości środków pieniężnych na realizację wszystkich celów Programu, brak jest gwarancji, czy rzeczywiście każde z zadań będzie realizowane i w jakim zakresie finansowane. Skarżący podkreślił przy tym, że w sprawie nie zachodzi konieczność uchylenia całości zaskarżonej uchwały, lecz jedynie kwestionowanego zapisu, dotyczącego określenia źródeł finansowania programu, bowiem wyeliminowanie z obrotu prawnego całej uchwały w drodze stwierdzenia jej nieważności, a więc ex tunc, pozbawiłoby podstawy prawnej wszelkich działań podejmowanych w ramach jej wykonania.