Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 stycznia 2023 r., sygn. VII SA/Wa 1935/22

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Artur Kuś, Sędziowie sędzia WSA Mirosław Montowski, asesor WSA Iwona Ścieszka (spr.), Protokolant st. sekr. sądowy Sylwia Rosińska-Czaykowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 stycznia 2023 r. sprawy ze skargi J.S. i L.S. na uchwałę Rady Miejskiej w P. z dnia [...] marca 2020 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę

Uzasadnienie

Rada Miejska w P. uchwałą Nr [...] z dnia [...] marca 2020 r. uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego części miasta P. Uchwała została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa Mazowieckiego z dnia 2 kwietnia 2020 r. poz. [...].

Pismem z 11 sierpnia 2022 r. J.S. i L.S. wnieśli skargę na powyższą uchwałę, domagając się stwierdzenia jej nieważności w zakresie, w jakim dotyczy działki nr [...] w mieście P.. Zaskarżonej uchwale zarzucili naruszenie następujących przepisów:

1) art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r. poz. 293, dalej: u.p.z.p.) w zw. z art. 28 ust. 1 tej ustawy poprzez przekroczenie granic władztwa planistycznego i ponadustawowe ograniczenie własności bez realnego uzasadnienia merytorycznego;

2) art. 140 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 1 ust. 2 pkt 7 u.p.z.p., tj. rażące naruszenie przysługującego stronie prawa własności do gruntu dotkniętego działaniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ustanowienie nieracjonalnych, nieproporcjonalnych i nieuzasadnionych ograniczeń prawa własności, które prowadzą do naruszenia istoty tego prawa;

3) art. 17 pkt 12 oraz art. 20 ust. 1 u.p.z.p. poprzez nienależyty sposób rozpatrzenia uwag do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, bez rozważenia naruszenia interesu prawnego i praw osób wnoszących uwagi;

4) art. 21 w zw. z art. 64 Konstytucji RP oraz art. 140 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP przez naruszenie prawa własności skarżących, uniemożliwiające im korzystanie z przysługujących praw, a przejawiające się w zbyt daleko posuniętym ograniczeniu ich uprawnień.