Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 stycznia 2023 r., sygn. VII SA/Wa 1990/22

Inne; Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Nawrot Sędziowie Sędzia WSA Leszek Kobylski Sędzia WSA Iwona Szymanowicz-Nowak (sprawozdawca) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 9 stycznia 2023 r. sprawy ze skargi Gminy [...] na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2022 r. znak: [...] w przedmiocie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oddala skargę

Uzasadnienie

Rada Gminy K. (dalej: Rada Gminy) w dniu 28 czerwca 2022 r., działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2022 r. poz. 559, 583, 1005 i 1079, dalej: u.s.g.) oraz art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2022 r. poz. 503, dalej: u.p.z.p.), podjęła uchwałę Nr [...] w sprawie uchwalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy K. (dalej: uchwała, studium).

Wojewoda [...] (dalej: Wojewoda, organ nadzoru), działając na podstawie art. 91 ust. 1 w związku z art. 86 u.s.g., rozstrzygnięciem nadzorczym

z dnia [...] sierpnia 2022 r. znak: [...] stwierdził nieważność ww. uchwały.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia nadzorczego Wojewoda stwierdził, że bilans terenów przeznaczonych pod zabudowę, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 lit. d) u.p.z.p., został przez Radę Gminy wykonany niezgodnie z wymogami przepisów tej ustawy, co tym samym wpływa bezpośrednio na wszystkie planowane kierunki zagospodarowania przestrzennego na terenie gminy K.

Po analizie części tekstowej i graficznej kontrolowanego studium Wojewoda zauważył, że na potrzeby wyliczeń maksymalnego w skali gminy zapotrzebowania na nową zabudowę mieszkaniową na terenie gminy K. w perspektywie do 2050 r.,

z jednej strony dokonano znaczącego przeszacowania średniej powierzchni działki, przyjmując tę powierzchnię na poziomie 2.500 m2, która odbiega od powierzchni działek możliwych do zabudowy dla funkcji mieszkaniowej, określonych na poziomie od 200 m2 do 1500 m2 . Z drugiej zaś strony doszło do wewnętrznej sprzeczności części tekstowej studium w tym zakresie. Przyjmując bowiem, że średnia powierzchnia działki dla zabudowy mieszkaniowej w gminie K. wynosić będzie 1.500 m2, to w roku 2050 maksymalne w skali gminy zapotrzebowanie na nową powierzchnię zabudowy mieszkaniowej wynosić powinno 158,85 ha, nie zaś 264,75 ha (strona 64-65 studium). Przyjęcie średniej powierzchni działki dla zabudowy mieszkaniowej na poziomie 2.500 m2 oznacza, że na podstawie danych zawartych na stronie 68 studium wynik bilansu terenów na zabudowę mieszkaniową w skali gminy wynosi 92,25 ha, zaś przyjmując powierzchnię 1.500 m2 wynik ten będzie wynosić jedynie 55,35 ha.