Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 5 stycznia 2023 r., sygn. II SA/Gl 1387/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Gapiński, Sędziowie Sędzia WSA Edyta Kędzierska, Sędzia WSA Renata Siudyka (spr.), Protokolant Monika Rał, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 stycznia 2023 r. sprawy ze skargi M. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia 19 lipca 2022 r. nr SKO.PS/41.5/632/2022/9696/AW w przedmiocie opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach (SKO) decyzją z dnia 19 lipca 2022 r. nr SKO.PS/415/632/2022/9696/A, po rozpatrzeniu odwołania M. M. (strona, skarżąca) reprezentowanej przez K. K. (wnuka), od decyzji Prezydenta Miasta P. z dnia 13 maja 2022 r. nr [...] , odmawiającej zwolnienia skarżącej z ponoszenia odpłatności za pobyt syna A. M. w Domu Pomocy Społecznej w M. [...]. - utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

Ze staniu faktycznego sprawy wynika, że organ I instancji, decyzją z dnia 16 maja 2022 r. działając na podstawie art. 64 w związku z art, 61 ust. 1 i 2 oraz w związku z art. 17 ust. 1 pkt 16, art. 107 ust. 1, art. 110 ust. 7 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tj. Dz.U. z 2021 r.,poz. 2268 ze zm. - dalej "u.p.s."), art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. -Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz.U. z 2021 r., poz. 735 ze zm.- dalej "k.p.a.") odmówił skarżącej zwolnienia z ponoszenia odpłatności za pobyt syna w DPS.

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji przywołał obowiązujące przepisy prawa oraz wskazał między innymi, że strona nie spełnia przesłanek określonych w art. 64 u.p.s. Brak jest szczególnej okoliczności, która uzasadniałaby zwolnienie skarżącej z obowiązku wniesienia opłaty określonej w decyzji Dyrektora MOPR w P.. Organ I instancji uwzględniając sytuację dochodową strony pod kątem prowadzenia samodzielnego gospodarstwa domowego, zgodnie z jej ostatnim oświadczeniem uznał, że jej dochód pozwala na regulowanie odpłatności za pobyt syna w DPS. Organ I instancji wskazał nadto, że skarżąca nie zgłosiła faktu zmiany sytuacji dochodowej i mieszkaniowej mimo obowiązku wynikającego z art.109 u.p.s. Zauważył, że skarżąca była informowana o konieczności potwierdzania zakupu leków i leczenie, a mimo to nie była w stanie przedłożyć faktur i paragonów potwierdzających poniesienie przez nią wydatków na leczenie (za wyjątkiem trzech przypadków na kwotę 435,83 zł) podczas, gdy rodzina deklarowała wydatki na leki i leczenie w wysokości 2 500, 00 zł.