Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 10 listopada 2022 r., sygn. II SA/Bk 654/22

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Sędziowie sędzia WSA Marek Leszczyński, asesor sądowy WSA Barbara Romanczuk (spr.), Protokolant sekretarz sądowy Natalia Paulina Janowicz, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 listopada 2022 r. sprawy ze skargi C. E. Sp. z o.o. w T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] lipca 2022 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Wójta Gminy G. z dnia [...] czerwca 2022 roku numer [...]; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. na rzecz strony skarżącej C. E. Sp. z o.o. w T. kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] marca 2022 r. C. E. Spółka z o.o. z siedzibą w T. (dalej Spółka), reprezentowana przez A. Q., wystąpiła do Wójta Gminy G. o ustalenie warunków zabudowy na realizację zamierzenia inwestycyjnego polegającego na budowie max. 15 farm elektrowni fotowoltaicznych o łącznej mocy 15 MW wraz z niezbędną infrastrukturą towarzyszącą na działkach nr [...] i nr [...], położonych w obrębie ewidencyjnym Ł., gmina G..

Wójt Gminy G. po rozpatrzeniu wniosku spółki decyzją z dnia [...] czerwca 2022 r. nr [...] odmówił ustalenia warunków zabudowy na realizację w/w zamierzenia inwestycyjnego. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji stwierdził, że w niniejszej sprawie planowane zamierzenie nie spełnia warunku określonego w art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 503, dalej "u.p.z.p."), tj. nie posiada tzw. "dobrego sąsiedztwa".

Powtórzył ustalenia analizy co do niespełnienia przez inwestycję warunku dobrego sąsiedztwa określonego w art. 61 ust. 1 pkt 1 u.p.z.p., gdyż w obszarze objętym analizą występuje zabudowa zagrodowa oraz tereny użytkowane rolniczo, w związku z tym nie występuje możliwość wykazania kontynuacji funkcji, parametrów i cech zabudowy. Organ nie dopuścił możliwości zastosowania odstępstwa od stosowania zasady dobrego sąsiedztwa określonego w art. 61 ust. 3 u.p.z.p. a dotyczącego instalacji odnawianego źródła energii (powołał się na wyrok WSA w Białymstoku z 13 kwietnia 2021 r. w sprawie II SA/Bk 146/21 i wyrok NSA z 9 grudnia 2020 r. w sprawie II OSK 3705/19). W jego ocenie, odstępstwo to dotyczy podmiotów będących odbiorcami końcowymi wytwarzającymi energię elektryczną, wyłącznie z odnawialnych źródeł energii na własne potrzeby w mikroinstalacji, pod warunkiem, że w przypadku odbiorcy końcowego, niebędącego odbiorcą energii elektrycznej w gospodarstwie domowym, nie stanowi to przedmiotu przeważającej działalności gospodarczej. Organ wskazał, że w przywołanym orzecznictwie zwraca się uwagę, iż przy interpretacji art. 61 ust. 3 u.p.z.p. należy uwzględnić pozostałe przepisy u.p.z.p. określające kwestie lokalizacji mikroinstalacji oraz urządzeń wytwarzających energię z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 500 kW (art. 10 ust. 2a i art. 15 ust. 3 pkt 3a u.p.z.p). Zgodnie z ich wykładnią, lokalizacja instalacji ustalana jest obligatoryjnie w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, a fakultatywnie w planie miejscowym, a zabudowa terenu urządzeniami o mocy powyżej 500 kW realizowana w trybie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu może odbywać się wyłącznie na terenach przeznaczonych na to w studium.