Wyrok WSA w Kielcach z dnia 6 września 2022 r., sygn. II SA/Ke 299/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Armański (spr.), Sędzia WSA Agnieszka Banach, po rozpoznaniu w dniu 6 września 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi D. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r. znak: [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] (zwane dalej "SKO"), po rozpatrzeniu odwołania D. R., utrzymało w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Burmistrza Miasta i Gminy [...] z [...] o odmowie przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad mamą W. R..

W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia SKO wskazało, że W. R. jest wdową i legitymuje się orzeczeniem Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w [...] z 24.11.2021 r. o znacznym stopniu niepełnosprawności wydanym do 30.11.2024 r., przy czym niepełnosprawność istnieje od 54 roku życia, a ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 7.10.2021 r. Odwołująca się sprawuje stałą opiekę nad matką (okoliczności niesporne). Odmowę przyznania wnioskowanego świadczenia organ I instancji oparł na treści art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28.11.2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 615), zwanej dalej "ustawą". W tym zakresie SKO, powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 21.10.2014 r. o sygn. akt K 38/13, stwierdziło że organ I instancji, odmawiając zaskarżoną decyzją przyznania stronie prawa do wnioskowanego świadczenia ze względu na fakt, że niepełnosprawność osoby wymagającej opieki istnieje od 54 roku życia, dopuścił się uchybienia prawa materialnego, wydając decyzję w oparciu o niekonstytucyjną normę prawną. Natomiast z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że decyzją z 22.11.2021 r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego przyznał D. R. prawo do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy, z której - pomimo prawidłowego pouczenia zawartego w piśmie z dnia 24.01.2022 r. - do dnia wydania decyzji SKO nie zrezygnowała. Organ odwoławczy, powołując się na art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy, wskazał na konieczność umożliwienia osobie uprawnionej wyboru jednego ze świadczeń: pielęgnacyjnego lub emerytalno-rentowego przez rezygnację z pobierania świadczenia niższego, tj. w niniejszej sprawie renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy. Biorąc pod uwagę zasady konstytucyjne SKO stwierdziło, że osoba, która spełnia warunki do przyznania wyższego świadczenia pielęgnacyjnego i chce je otrzymać, a pobiera rentę, winna móc dokonać wyboru jednego z tych świadczeń przez rezygnację z pobierania świadczenia niższego, tj. w niniejszej sprawie renty. Wybór może zrealizować przez złożenie do organu rentowego wniosku o zawieszenie prawa do renty na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników. Tymczasem z materiału dowodowego wynika, że D. R. nie zrezygnowała z przysługującego jej prawa do renty rolniczej na rzecz świadczenia pielęgnacyjnego - zatem w tak ustalonym stanie faktycznym brak jest podstaw do przyznania stronie świadczenia pielęgnacyjnego.