Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 18 lutego 2021 r., sygn. II SA/Ol 937/20

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Adam Matuszak (spr.) Sędziowie sędzia WSA Beata Jezielska sędzia WSA Ewa Osipuk po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 18 lutego 2021 r. sprawy ze skargi D. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej kwotę "[...]" zł ("[...]" złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z "[...]"r., wydaną z upoważnienia Wójta Gminy "[...]"przez Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej "[...]" (dalej: "organ pierwszej instancji"), odmówiono D.B. (dalej: "Skarżąca") przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, wnioskowanego na męża "[...]".

Organ pierwszej instancji przyznał, że Skarżąca sprawuje całodobową opiekę nad mężem, który legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Stwierdził, że art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 111, z późn. zm.), dalej jako "ustawa", wyklucza możliwość przyznania wnioskowanego świadczenia, w sytuacji gdy osoba sprawująca opiekę ma ustalone prawo do emerytury.

W złożonym przez pełnomocnika odwołaniu Skarżąca podniosła, że pobieranie emerytury nie wyklucza możliwości ubiegania się o świadczenie pielęgnacyjne.

Ponadto, w zakresie daty powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki, powołała się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2014 r. o sygn. akt K38/13.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze "[...]" (dalej Kolegium") decyzją z "[...]"r. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

Kolegium podzieliło prezentowane w orzecznictwie sądów administracyjnych stanowisko, że nie jest dopuszczalne oparcie decyzji na tej części art. 17 ust. 1b ustawy, która wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13, została uznana za niezgodną z art. 32 ust. 1 Konstytucji. Stwierdziło jednocześnie, że skoro Skarżąca jest uprawniona do otrzymywania emerytury, to zgodnie z literalnym brzmieniem art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy, nie przysługuje jej świadczenie pielęgnacyjne. Wskazany przepis skonstruowany jest w sposób jasny, nie wymaga wykładni i wyłącza wprost prawo do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego osobom, które mają przyznane prawo do emerytury i sprawują opiekę nad osobą legitymującą się orzeczeniem