Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 13 stycznia 2021 r., sygn. I SA/Ol 659/20

Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Przemysław Krzykowski (sprawozdawca) Sędziowie sędzia WSA Ryszard Maliszewski asesor WSA Katarzyna Górska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 13 stycznia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Spółka A. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie odmowy uchylenia po wznowieniu postępowania decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za miesiące od marca do listopada 2012 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia "[...]", nr "[...]" Dyrektor Izby Administracji Skarbowej (dalej jako organ odwoławczy, Dyrektor) utrzymał w mocy własną decyzję z dnia "[...]", odmawiającą uchylenia w całości decyzji ostatecznej Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" (dalej jako decyzja), którą utrzymano w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej (dalej jako Dyrektor UKS) z dnia "[...]", wydaną w stosunku do Spółki A (dalej jako strona, podatniczka, skarżąca) w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od marca do listopada 2012 r.

Jak wskazano w uzasadnieniu decyzji w wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe 2012 r., Dyrektor UKS decyzją z dnia "[...]", określił stronie nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za marzec 2012 r. oraz kwoty zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług za miesiące od kwietnia do listopada 2012 r.

W ww. decyzji Dyrektor UKS, na podstawie art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a i art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług, zakwestionował stronie prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dotyczących zakupu stali zbrojeniowej, na których jako wystawca widnieje Spółka B (dalej jako Spółka). Stwierdził bowiem, że Spółka faktycznie nie prowadziła działalności gospodarczej i nie dysponowała towarem, który zgodnie z wystawionymi fakturami miał zostać sprzedany stronie. Jedynym dostawcą stali do Spółki była Spółka C, która została zarejestrowana i funkcjonowała dla pozoru w obrocie stalą zbrojeniową. Jak ustalono w toku postępowania ww. podmioty brały udział w procederze wprowadzania na rynek krajowy stali budowlanej w konkurencyjnych cenach, której finalnym odbiorcą była strona. Organ I instancji stwierdził ponadto, że podatniczka wiedziała, a co najmniej powinna była wiedzieć, że uczestniczy w transakcjach stanowiących nadużycie w zakresie podatku VAT.