Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 13 stycznia 2021 r., sygn. II SA/Gl 1129/20

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska, Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Matan,, Sędzia WSA Renata Siudyka (spr.), , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 stycznia 2021 r. sprawy ze skargi O. T. i P. T. na uchwałę Rady Miejskiej Orzesze z dnia 9 lipca 2020 r. nr XXI/255/20 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.

Uzasadnienie

Uchwałą nr XXI/255/20 z dnia 9 lipca 2020 r. Rada Miejska Orzesze uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Miasta Orzesze-centrum .Etap I (dalej "Uchwała"). Przedmiotową Uchwałę opublikowano w Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego z 2020 r. poz 5616 z 13 lipca 2020 r.

Zgodnie z brzmieniem § 6 pkt 7 i 8 Uchwały:

"7) w obszarze objętym planem zakazuje się sytuowania spalarni zwłok i szczątków ludzkich i zwierzęcych;

8) zakazuje się robót budowlanych i zmiany sposobu użytkowania obiektów istniejących przystosowujących istniejące obiekty w celu, o którym mowa w ust. 8." W skardze na Uchwałę O.T. i P.T. (skarżący)- reprezentowani przez pełnomocnika zarzucili:

- naruszenie art. 6 ust. 2 w związku z art. 3 ust. 1 i art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ((t.j.. Dz.U. z 2020 r., poz. 293- dalej "u.p.z.p.") poprzez przekroczenie przez organ przysługującego gminie władztwa planistycznego i nadmierne ograniczenie uprawnień skarżących związanych z prawem własności położonej na terenie objętym MPZP;

- naruszenie art. 28 ust. 2 u.p.z.p. poprzez brak przeprowadzenia czynności, o których mowa w art. 11 i art. 17 u.p.z.p. przy uchwalaniu planu, po uprzednim dwukrotnym stwierdzeniu przez Wojewodę Śląskiego w trybie rozstrzygnięcia nadzorczego nieważności całości uchwały dotyczącej MPZP dla przedmiotowego obszaru, a które to czynności ponawia się w zakresie niezbędnym do doprowadzenia do zgodności projektu planu z przepisami prawnymi. W efekcie niemożliwym było zapoznanie się i odniesienie do tej wersji MPZP przez skarżących.