Wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 listopada 2020 r., sygn. VII SA/Wa 627/20

Ruch drogowy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Mirosław Montowski, , Sędzia WSA Grzegorz Antas, Sędzia WSA Bogusław Cieśla (spr.), , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 2 listopada 2020 r. sprawy ze skargi [...] sp. z o.o. z siedzibą w [...] na czynność Prezydenta [...] z dnia [...] stycznia 2020 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu I. stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności, II. uznaje uprawnienie [...] sp. z o.o. z siedzibą w [...] do zwrotu opłaty za wydanie karty pojazdu marki [...] o nr rej. [...] w kwocie 425 zł (czterysta dwadzieścia pięć złotych), III. zasądza od Prezydenta [...] na rzecz skarżącego [...] sp. z o.o. z siedzibą w [...] kwotę 597 zł (pięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] ("skarżąca") jest stanowisko Prezydenta [...] ("Prezydent"), odmawiające zwrotu części opłaty w kwocie 425 zł za wydanie karty pojazdu marki [...] o nr. rejestracyjnym [...] (pismo z [...] stycznia 2020 r., znak [...]).

Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco.

Pismem z dnia [...] stycznia 2020 r. skarżąca wystąpiła do Prezydenta o zwrot kwoty 425 zł, stanowiącej część opłaty za wydanie karty pojazdu dla samochodu marki [...] o nr rejestracyjnym [...].

W uzasadnieniu pisma Skarżąca wskazała, że opłata za wydanie karty pojazdu została uiszczona w wysokości przewidzianej w § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu, do którego odnosi się wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 17 stycznia 2006 r., sygn. akt U 6/04, wskazujący na sprzeczność rozporządzenia z ustawą. Podniosła przy tym, iż podwyższenie opłaty za wydanie karty pojazdu ponad faktyczne koszty jej wytworzenia stanowiło nową daninę publiczną i naruszało art. 217 Konstytucji RP, zgodnie z którym tego rodzaju daniny mogą być nakładane tylko na podstawie ustawy, a nie aktów podustawowych, takich jak rozporządzenia. Zdaniem strony organ pobrał opłatę bez stosownej podstawy prawnej.